Πρόλογος ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : To θράσος του είναι
καταπληκτικό. Αυτός που εξέβαλε «στεναγμό ανακούφισης» μετά το εκλογικό
αποτέλεσμα του Ιουνίου 2012 υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, αυτός που εξώσθηκε από
το γαλλικό πράσινο κόμμα λόγω της συνηγορίας του με το «σύμφωνο σταθερότητας», αυτός
που διακρίθηκε στη διατύπωση
διφορούμενων θέσεων υπέρ-και-κατά των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων στη χώρα μας, αυτός
που παραμύθιασε πρόσφατα την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για τη δήθεν ικανότητά
του να επηρεάσει τα γερμανικά κέντρα εξουσίας,
έρχεται τώρα να
ασκήσει κριτική στη πατριωτική και κοινωνική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Συνέντευξη
Κον Μπεντίτ στη Liberation , 26.1.2015
LIBERATION :Πως κρίνετε τη συμμαχία ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τους
ΑΝΕΛ?
Η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ? Είναι σκάνδαλο. Ακόμα και στις πιο αντι-αριστερές
ριζοσπαστικές, παραδοσιακές εκφάνσεις μου, δεν θα είχα φανταστεί ποτέ ότι η
πρώτη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν με τον Π. Καμμένο, έναν ομοφοβικό, έναν
αντισημίτη και ρατσιστή. Τον οποίο επιπλέον «τσίμπησε» ο ΣΔΟΕ, γιατί ήταν
ιδιοκτήτης ενός σκάφους, που δεν είχε δηλώσει και για φόρους που δεν είχε
πληρώσει. Το κόμμα του είναι υπερεθνικιστικό. Είναι σαν να έκανε συμμαχία ο
Μελανσόν με τον Ντιπόν-Ενιάν, αν και ο τελευταίος είναι πιο δημοκράτης από τους
ΑΝΕΛ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ έχουν κοινό ότι αρνήθηκαν την πολιτική λιτότητας,
αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι ΑΝΕΛ, οι οποίοι προέκυψαν με διάσπαση από
την ελληνική δεξιά (Νέα Δημοκρατία), είναι ταυτισμένοι και εμποτισμένοι
από αυτή την παλιά πολιτική. Στην περίπτωση, όπως λέγεται, που οι ΑΝΕΛ
αναλάβουν το χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Άμυνας, το οποίο είναι μια από τις μήτρες
της διαφθοράς λόγω των εξοπλιστικών προγραμμάτων, δεν βλέπω πως αυτό θα είναι
σημάδι ανανέωσης. Είναι στην παράδοση του κλασσικού ελληνικού εθνικισμού.
Την
ίδια στιγμή, καθώς ο Τσίπρας έκανε εκστρατεία πάνω στην εναλλακτική της
πολιτικής λιτότητας, του είναι δύσκολο να στραφεί προς τα κόμματα της
παραδοσιακής αριστεράςπου τη στήριξαν στην απερχόμενη συμμαχία, όπως το ΠΑΣΟΚ…
Το Ποτάμι, στο κέντρο, το συσχετίζουν με τους ολιγάρχες.
Ο Τσίπρας θεωρεί ότι πιθανώς οι ΑΝΕΛ είναι το κόμμα το οποίο θα του
δημιουργήσει λιγότερα προβλήματα στη διακυβέρνηση. Συμφωνούν στην άρνηση του
Μνημονίου και της ευρωπαϊκής πολιτικής, το οποίο είναι κατανοητό. Αλλά στην
Ελλάδα δεν υπάρχει μόνο το πρόβλημα της Ευρώπης αλλά και της μετανάστευσης.
Όμως για το θέμα οι ΑΝΕΛ έχουν κάνει μια εκστρατεία ξενοφοβική και ρατσιστική.
Πως
ερμηνεύετε τα αποτελέσματα;
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα δεν είναι παρά μια ανατροπή στο εσωτερικό
της ελληνικής αριστεράς. Το 2009, οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσαν 43% και
η ριζοσπαστική αριστερά 5%. Σήμερα, η αναλογία είναι ανεστραμμένη. Αλλά το
υπόλοιπο τοπικό τοπίο δεν αλλάζει. Φυσικά και το 36% του Τσίπρα, είναι μια
τεράστια νίκη ενάντια στη ΝΔ , αλλά με 60% συμμετοχή, αντιπροσωπεύει 20 με 22%
του πληθυσμού, που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω ότι η πιο δύσκολη λύση, και
αυτή νομίζω θα επιδιώξει ο Τσίπρας μεσοπρόθεσμα, είναι να τείνει χείρα φιλίας
στην κεντροδεξιά. Αυτό που θέλει είναι να φύγει ο Σαμαράς. Το πρώτο πράγμα που
πρέπει να κάνει είναι να παρουσιάσει έναν υποψήφιο για την προεδρία της
δημοκρατίας. Για την εκλογή χρειάζονται 180 ψήφοι. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα
προτείνει τον Αβραμόπουλο, τον Επίτροπο στις Βρυξέλλες που πρότεινε ο Σαμαράς.
Αυτό είναι ένας εύσχημος τρόπος να πλησιάσει ένα κομμάτι της κυβερνώσας δεξιάς,
αλλά αυτό μοιάζει αντιφατικό σε σχέση με τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ. Το Ποτάμι
από την πλευρά τόνισε ότι είναι αδιανόητο να στηρίξει μια κυβέρνηση η οποία
περιλαμβάνει ένα κόμμα ομοφοβικό, ρατσιστικό και αντισημιτικό.
Γιατί
ο Τσίπρας συμμαχεί με τους ΑΝΕΛ?
Νομίζω ότι ο Τσίπρας προσπαθεί να επανασυνδεθεί με την παράδοση του πατέρα
Παπανδρέου. Ήταν μια αριστερά υπερεθνικιστική, αντι-ιμπεριαλιστική και
αντι-αμερικανική. Ήταν επίσης κατά την περίοδο του πολέμου στα Βαλκάνια το
επίκεντρο της υποστήριξης των Ορθόδοξων χριστιανών στους Σέρβους ενάντια
στους Βόσνιους, που είναι μουσουλμάνοι, και αυτό από την μεγάλη πλειοψηφία των
Ελλήνων. Αυτή η συμμαχία, είναι σαν να παίζεις με τη φωτιά.
Η
συμμαχία με τους ΑΝΕΛ θα αποδυναμώσει τον Τσίπρα στη διαπραγμάτευση για το χρέος?
Δεν τον ενδυναμώνει κιόλας. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, είναι
αίτημα ετών. Για να εφαρμόσει το «ανθρωπιστικό» του πρόγραμμα, όπως το
ονομάζει, να αυξήσει τις συντάξεις, να καταργήσει κάποιους άδικους φόρους, να
προσλάβει 300.000 στο δημόσιο, έχει ανάγκη από φρέσκο χρήμα. Από τη στιγμή που
ο Τσίπρας λέει όχι στο Μνημόνιο και στην Τρόικα έχει δίκιο. Όπως και όταν λέει:
«εμείς οι Έλληνες, είμαστε ενωμένοι για ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης της
κοινωνίας και αναβάθμισης των κοινωνικών κεκτημένων». Εάν οι Βρυξέλλες του
κλείσουν κυνικά την πόρτα ο Τσίπρας έχει δύο δυνατότητες για να βρει πόρους:
την Κίνα και τη Ρωσία. Το να γίνει η γέφυρα του Πούτιν θα είναι μια
ολοκληρωτική ανατροπή της στρατηγικής της Ελλάδας…
Ποια
πρέπει να είναι η στάση του Ολάντ?
Πρέπει αρχικά να σταματήσουμε να λέμε ότι όλα ρυθμίζονται στο
Βερολίνο. Το να αφήσουμε την ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει μόνη της την
γερμανική κυβέρνηση θα είναι ένα σοβαρό λάθος. Αυτό δεν μπορεί να αποφασιστεί
στο Βερολίνο, αλλά στις Βρυξέλλες, από την ΕΕ, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Σε
αυτή την υπόθεση ο Ολάντ θα πρέπει να δράσει ως διαμεσολαβητής λέγοντας: «ναι
πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στη νέα ελληνική κυβέρνηση και να τη βοηθήσουμε
να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο μπήκε εξαιτίας αυτής της συμμαχίας «παρά
φύση» (με τους ΑΝΕΛ) και να προτείνουμε μια άλλη λειτουργία». Αντί να
επαναλαμβάνουμε διαρκώς την ίδια ρητορική: «πρέπει οι Έλληνες να
σεβαστούν τις συμφωνίες τους» θα ήταν πιο δημιουργικό να πούμε: «Τώρα τι
μπορούμε να κάνουμε;» Αλλά πριν από όλα ο Ολάντ πρέπει να αρχίσει να λέει πιο
δυνατά και καθαρά ότι η πολιτική των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων έναντι της Ελλάδας
έχει αποτύχει και πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή.