Ο ΣΥΡΙΖΑ
δεσμεύεται για την βραχυπρόθεσμη
αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης ,
για τη φορολόγηση με κοινωνικά κριτήρια και με βάση την πραγματική
φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Διαθέτει ένα γενικότερο σχέδιο αναδιανεμητικού χαρακτήρα, που θα
ευδοκιμήσει όσο περισσότερο τρέξει παράλληλα
με τη παραγωγική ανασυγκρότηση.
Φυσικά ,
παραγωγική ανασυγκρότηση από παραγωγική ανασυγκρότηση διαφέρει ! Κατά πρώτο
λόγο, η προ μνημονίων οικονομία με
τις μεταπρατικές, κρατικοδίαιτες και γραφειοκρατικές δομές, με
την αποβιομηχάνιση, με τους επιλεκτικούς εξοπλισμούς από τη Γερμανία, με τους διεφθαρμένους αγροτικούς
συνεταιρισμούς και το εργολαβικό (εγ)κατεστημένο σε όλους τους ζωτικούς τομείς,
δεν μπορεί να θεωρηθεί απωλεσθείς
παράδεισος ….Στον αντίποδα, αρνητικό
πρότυπο είναι και η μνημονιακή
οικονομία με τα αλλεπάλληλα κρούσματα
αφανισμού των εγχώριων παραγωγικών δυνάμεων.
.jpg)
Δεν έχει τι
να πρωτοαφηγηθεί κανείς : Την περίπτωση
Ζήμενς και την περιβόητη λαμογιά εις βάρος των Ελληνικών καλωδίων, που «συνέπεσε» μάλιστα με την επίσκεψη Μέρκελ
στην Αθήνα το 2012; Τον κατατρεγμό των
οικιακών φωτοβολταϊκών, που υπερχαρατσώθηκαν αν και μπορούσαν-
λόγω της οικιστικής ιδιομορφίας της χώρας - να
εγκατασταθούν χωρίς σπατάλη γεωργικής γης σε δομημένες επιφάνειες και να αποτελέσουν βασική απάντηση
στο ενεργειακό πρόβλημα; Ή την υπόθεση του
αυτοκινήτου Πόνυ, που επί δυο χρόνια τουλάχιστον αναμένει εγκρίσεις και
παραεγκρίσεις για να μπει στην αγορά; Ή την υπόθεση των μικρών ανεμογεννητριών,
που μπορούν να επιτελέσουν εκπληκτικό
έργο π.χ. στον τομέα των αφαλατώσεων στο νησιωτικό χώρο, αλλά τραινάρονται
ασυστόλως και οδηγούν τους πολίτες στα
δικαστήρια; Ή την εντέχνως φημολογηθείσα
αύξηση του ΦΠΑ στον τουρισμό, που προκάλεσε εκρήξεις και αιχμές
περί πριμοδότησης ξένων
συμφερόντων ;
Υπάρχουν
σαφείς αποδείξεις δολοφονίας των
εγχώριων παραγωγικών δυνάμεων και
διαδοχής τους από δραστηριότητες υποταγμένες στις προτεραιότητες του μεγάλου κεφαλαίου. Υπάρχει όμως και
κάτι χειρότερο, έστω υπό εξέλιξη : Είναι οι περίφημες
διαπραγματεύσεις ερήμην των ευρωπαϊκών
χωρών-μελών, για την «Διατλαντική εταιρική σχέση Επενδύσεων και Εμπορίου ΗΠΑ
και ΕΕ» (ΤΤΙΡ), με στόχο την ασύδοτη κίνηση κεφαλαίων και προϊόντων. Αυτή η ψευδώνυμη «απελευθέρωση» απειλεί ευθέως και πλαγίως κάθε δημόσιο
αναπτυξιακό σχέδιο καθώς μετατρέπει τις εταιρείες σε υποκείμενα διεθνούς δικαίου,
ικανά να ενάγουν τις κρατικές αρχές για τις αποφάσεις τους…
Τα πράγματα
είναι δύσκολα , η ολομέτωπη επίθεση της Νέας Τάξης πρέπει να αντιμετωπισθεί με ολομέτωπη
αντεπίθεση.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς και της Δημοκρατίας πρέπει να
αντιμετωπίσουν τον παραγωγικό ζουρλομανδύα των Μνημονίων με ένα σχέδιο
παραγωγικής ανάταξης, με βάση τα
μακροπρόθεσμα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και την ποιότητα ζωής. Η χώρα έχει υποστεί καταστροφές, όμως μπορεί να προωθήσει ποιοτικά
και βιολογικά προϊόντα με διακριτή
ταυτότητα, μπορεί να ενισχύσει τον επισκευαστικό τομέα προσδίδοντας
μακροβιότητα σε οχήματα και μηχανήματα, μπορεί να στηρίξει τον εναλλακτικό
τουρισμό και να προωθήσει εργασίες
ενεργειακής θωράκισης των κτιρίων. Στη θέση μιας άφρονης –ποσοτικής επέκτασης
του οικιστικού τομέα, μπορεί να δημιουργήσει ένα τομέα συνολικής διαχείρισης
και αποκατάστασης κτιριακών συνόλων. Μπορεί να «επενδύσει» στο τοπίο (δασικό, παραλιακό, αστικό) ενισχύοντας την
εσωτερική και διεθνή επισκεψιμότητά του.
«Ο καιρός
γαρ εγγύς», για να αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ τις κοινοβουλευτικές δράσεις και την προεργασία
στους κόλπους του για την ποιοτική και οικολογική πορεία της οικονομίας.
Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκεί να είναι
ευρηματικός : Πρέπει και να το δείξει, κάνοντας σαφές ότι δεν πορεύεται «βλέποντας και
κάνοντας» αλλά βάσει σχεδίου…