ΒΙΟΣ ΑΞΙΟΒΙΩΤΟΣ

Όπως το κεντητό έξωμο φουστάνι
σε προκαλεί να φανταστείς
με αυτά που δείχνει εκείνο που δεν φαίνεται,

έτσι και το καλό ποίημα σε κάνει
ανύποπτος να υποψιαστείς
με αυτά που λέει κι εκείνο που δεν λέγεται.

Κάρολος Τσίζεκ

Σε μια συνέντευξή του ο Ζερόμ Μπαντέ της Ουνέσκο, υπογραμμίζει δυο  αλλαγές που εμφανίστηκαν στον  δυτικό κόσμο   εξαλείφοντας  κάποιες  διαφορές  ηλικιών : Είναι η   δια βίου εκπαίδευση και η δια βίου σωματική αγωγή. Η   πρόσληψη γνώσεων δεν είναι πλέον χαρακτηριστικό μιας ιδιαίτερης ηλικίας  αλλά συνεχίζεται στη διάρκεια της  παραγωγικής σταδιοδρομίας και  της συνταξιοδότησης, η σωματική αγωγή δεν είναι αποκλειστικό γνώρισμα  της νεότητας  αλλά και των ηλικιωμένων.   Ο Μπαντέ μιλάει για μια «νεοκρατία», όχι υπό την έννοια της επιβολής  αλλά  υπό την έννοια της ομογενοποίησης   των (ευέλικτων) ηλικιακών  ομάδων  στην  παρακολούθηση   κάθε νεοφερμένης γνώσης…

Υπάρχουν βέβαια και  μη ευέλικτες  ηλικιακές ομάδες, που   αυτοκλειδώθηκαν στην οπισθοδρομική τροχιά   και στα δογματικά στερεότυπα των «παλιών-καλών καιρών». Άλλοι που φτιάχνονται με φουτουρισμούς πεισμένοι δογματικά ότι το μέλλον τους ανήκει, άλλοι που εν μέσω της ελληνικής αποικίας δραπετεύουν  με τη δημιουργία τους - «νάρκης του άλγους δοκιμές, εν φαντασία και λόγω», θάλεγε ο Καβάφης .Υπάρχουν και  οι  μεταμοντέρνοι  που τρέχουν απλώς, για να κερδίσουν σε κατανάλωση και θέαμα  κατά   το φυσικό παράδοξο  «της ταχύτητας που κάνει το χρόνο να ρέει πιο αργά»- κατά πως λέει ο Γραμματικάκης στην «Κόμη της Βερενίκης» .

Ηττήθηκαν , αλλά δεν έχουν χάσει τον πόλεμο

Ηττήθηκαν , αλλά δεν έχουν χάσει τον πόλεμο. Η  μάχη των εκλογών και η δύσκολη  μάχη της  διαπραγμάτευσης είναι μπροστά.  

Οι  μνημονιακοί διεκπεραιωτές των βουλήσεων της Τρόϊκας (κατ’ ευφημισμόν διαπραγματευόμενοι, με «κόκκινες γραμμές» και άλλα ηχηρά παρόμοια…)     οργανώνουν από σήμερα και με εντατικούς ρυθμούς,  την πολιτική τους δολιοφθορά.  Μόνη τους ελπίδα απέναντι στο κριτικό πνεύμα της κοινωνίας, είναι η γκαιμπελική αρχή της συνεχούς ψευδολογίας. Σε βάθος χρόνου, είναι ικανοί  να χρησιμοποιήσουν  ακόμη και την  εκλογική αποδοκιμασία τους  ως αιτία  ανασφάλειας και  αναταραχής.

Γι αυτό η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια απλή, αλλά από μια  μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Και κάτι παραπάνω ακόμη : Από μια νίκη εκλογική και μετεκλογική, που θα είναι νίκη της συναίνεσης και της πατριωτικής συμφιλίωσης απέναντι στον ύπουλο και  διχαστικό  λόγο των τοποτηρητών της Τρόϊκας.

 Ανακαλώ στη μνήμη μου εκείνη την υπέροχη, πάνδημη ενότητα, που είχαμε  ως Έλληνες πολίτες  στην εποχή των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας. Κάτι τέτοιο μπορούμε και πρέπει να πετύχουμε  σήμερα :  ξεκινώντας  από την 25^η Ιανουαρίου, χωρίς θριαμβολογίες και αβανγκαρντισμούς, χωρίς έπαρση αλλά και χωρίς  μνησικακία  προς  αυτούς που  εξαπατήθηκαν

Γιάννης Σχίζας

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/04/blog-post_29.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2012/05/blog-post_04.html

Πλατιά εκλογική συμμαχία για έναν νέο συνασπισμό εξουσίας

Του Αλέξη Τσίπρα

Μερικά σημεία από άρθρο του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην ΑΥΓΗ :

-        . Όλοι προσαρμόζονται στην ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση και ότι μια νέα διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει, με αντικείμενο τη βιώσιμη λύση για το χρέος και την απεμπλοκή από τη λιτότητα για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

-        Οι δηλώσεις του καφενείου της Βουλής και των ακροδεξιών τηλεφωνακλάδων δεν πείθουν πια κανέναν

-        Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιράζει θέσεις εξουσίας, μοιράζει θέσεις μάχης.

-        Κατά τη διάρκεια της κρίσης, κερδίσαμε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, γιατί ξεφύγαμε από το στενό πλαίσιο της αλαζονικής συμπεριφοράς αλλά και του σεχταρισμού

ΥΓ. Οικονικής : Καλό και νεωτεριστικό  αυτό το περί «τηλεφωνακλάδων»…Πολιτική και σαρκασμός στην ίδια συσκευασία…

ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Παρά την απεγνωσμένη της προσπάθεια να κρατηθεί στην εξουσία, η κυβέρνηση Σαμαρά καταρρέει. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κατώφλι μιας μεγάλης, μιας ιστορικής πολιτικής αλλαγής. Το αναπότρεπτο των εκλογών και η προοπτική μιας μεγάλης εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνουν ήδη νέα δεδομένα.

Στην Ευρώπη το κλίμα αλλάζει. Όλοι προσαρμόζονται στην ιδέα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση και ότι μια νέα διαπραγμάτευση θα ξεκινήσει, με αντικείμενο τη βιώσιμη λύση για το χρέος και την απεμπλοκή από τη λιτότητα για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

TTIP, CETA, TiSA, TTP: ο καπιταλισμός του κοντινού μέλλοντος

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

[Πηγή: RPROJECT, 22/12/2014]

Το τέρας, αόρατο και πανταχού παρόν

Ενώ οι ανυποψίαστοι ιθαγενείς της Γηραιάς Ηπείρου ασχολούνται με το αν ο Ντράγκι θα αποτολμήσει την «ποσοτική χαλάρωση» ή πώς η Ελλάδα θα αποφύγει το «εκλογικό ατύχημα», στα πιο απρόσιτα για την κοινή γνώμη κτήρια των Βρυξελλών, της Ουάσιγκτον κι άλλων μητροπόλεων σχεδιάζεται το απώτερο μέλλον του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ελάχιστοι υποψιάζονται ότι κάποια περίεργα αρχικά, που μπαίνουν στη δημόσια σφαίρα –TTIP, TiSA, CETA, TTP– στο μέλλον θα καθορίζουν απίστευτες λεπτομέρειες της καθημερινότητας των ανθρώπων: τι θα τρώνε, τι φάρμακα θα παίρνουν, πώς θα αμείβονται, αν θα κατοικούν σε κυρίαρχα κράτη ή σε «αποικίες» πολυεθνικών επιχειρήσεων. 

Τα αρχικά αυτά αντιστοιχούν σε τέσσερις διακρατικές συμφωνίες που βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση, σε απόλυτη αδιαφάνεια, και περιλαμβάνουν περίπου 60 χώρες, ανάμεσά τους τις 28 της Ε.Ε., τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Ιαπωνία. Οι χώρες αυτές ελέγχουν περίπου το 70% των παγκόσμιων οικονομικών συναλλαγών. Στην Ευρώπη κάποιος μικρός θόρυβος έχει προκληθεί για την TTIP, τη «Διατλαντική Εταιρική Σχέση Επενδύσεων και Εμπορίου ΗΠΑ και Ε.Ε.». Αλλά δεν είναι μικρότερης σημασίας η TiSA (Συμφωνία για το Εμπόριο Υπηρεσιών), η CETA (Συνολική Οικονομική και Εμπορική Συμφωνία Καναδά-Ε.Ε.) και η TPP (Εταιρική Σχέση Χωρών του Ειρηνικού), έναντι της οποίας η Ε.Ε. διάκειται φιλικά, αν και δεν είναι άμεσος εταίρος. 

Σαρωτική απορρύθμιση

Ποιο είναι το νόημα αυτών των συμφωνιών; Πολύ απλά, πιάνουν το νήμα της απορρύθμισης των καπιταλιστικών αγορών και της άρσης κάθε εμποδίου στη διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών και υπηρεσιών από εκεί που το άφησαν οι τελματωμένες από το 2011 διαπραγματεύσεις στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (WTO). Για να παρακαμφθούν οι αντιστάσεις των νέων πόλων του καπιταλιστικού σύμπαντος, όπως η Κίνα ή η Ρωσία ή χώρες της Λατινικής Αμερικής, στη σαρωτική κατεδάφιση κάθε προστατευτικού φραγμού, επινοήθηκαν οι «εταιρικές σχέσεις» ανάμεσα στους πιο πρόθυμους συμμάχους των ΗΠΑ, που αποτελούν το ορμητήριο της «απελευθερωτικής» εκστρατείας. 

Η ηγεσία της Ε.Ε., ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση της αμερικανικής, μπήκε με ενθουσιασμό στην εκστρατεία αυτή , συμπεριφερόμενη ήδη ως κρατική οντότητα, ερήμην των 28 κρατών που εκπροσωπεί και, πολύ περισσότερο, των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Δεκεμβριανά 1944 : Η μάχη της Αθήνας

Ο Δημήτρης Φύσσας συζητά με τον συγγραφέα Μενέλαο Χαραλαμπίδη

ΠΗΓΗ : ΑΤΗΕΝS VOICE

Χρειάστηκε να περάσουν 70 χρόνια από τα Δεκεμβριανά του 1944 -τη μια από τις δυο φορές που η Αθήνα, ως πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους, έχει γίνει πεδίο μάχης με συμμετοχή και μη ελληνικών στρατευμάτων (η άλλη ήταν τα Νοεμβριανά του 1916, αλλά σε πολύ μικρότερη έκταση)- μέχρι, πρώτο, να γίνουν σχεδόν ταυτόχρονα δυο επιστημονικά συνέδρια μ΄ αυτό το αντικείμενο και, δεύτερο, να βγει η πρώτη σχετική επιστημονική ιστορική μελέτη.

Άργησε λοιπόν, μα η μελέτη αυτή είναι λαμπρή, γιατί αξιοποιεί πολύ καινούργιο υλικό και στηρίζει γερά τα συμπεράσματά της. Και την έγραψε ο Δρ Ιστορίας Μενέλαος Χαραλαμπίδης (γεν. 1970), που μας είχε δώσει δυο χρόνια πριν το «Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα»- εύλογο είναι ότι το παρόν βιβλίο αποτελεί εν μέρει συνέχεια εκείνου.

Συναντηθήκαμε με το Μενέλαο και τα είπαμε για πολλή ώρα, άλλοτε συμφωνώντας κι άλλοτε διαφωνώντας,  σ΄ ένα καφενείο του Κεραμεικού. Μέρος της συζήτησής μας είναι η συνέντευξη που ακολουθεί.

Πως θα συνόψιζες τι ήταν τα Δεκεμβριανά του 1944 σ΄ ένα σύγχρονο άνθρωπο, για παράδειγμα σ΄ ένα νεαρό πρόσωπο που δεν ξέρει το θέμα; 

Καραντίνα ή νέος κυβερνητικός συνασπισμός;

Του Μίμη Ανδρουλάκη

Μη σπαταλάτε ενέργεια για κάτι που δεν υπάρχει πλέον. Οι ραγδαίες ανακατατάξεις (πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ, συρρίκνωση και δυϊσμός του ΠΑΣΟΚ, σύμπραξη της ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι με κοινοβουλευτική ομάδα, πρωτοφανής αριθμός ανεξαρτήτων, υπόδικοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής) αφήνουν εδώ και καιρό ξεκρέμαστη, κυριολεκτικά στον αέρα, τη σημερινή σύνθεση της Βουλής.

Τις εκλογές προδίκασε ο Πρωθυπουργός όταν αιφνίδια στο κατακαλόκαιρο υιοθέτησε το προεκλογικό σενάριο “μελωδία της ευτυχίας” -βγαίνουμε στις αγορές, σχίζουμε το μνημόνιο, διώχνουμε το ΔΝΤ- κι όταν το “άδειασαν” οι αγορές και οι εταίροι ενεργοποίησε το σενάριο “ταινίας τρόμου” με τη βίαιη, δίχως διαβούλευση επίσπευση της προεδρικής εκλογής, με μια ζαριά, δίχως “ζώνη ασφαλείας”. Όλα τα υπόλοιπα, όπως το ατομικό κυνήγι κεφαλών για τους 180, αποτελούν μια εύλογη τακτική προεκλογικής ομπρέλας της ΝΔ και δημιουργίας μια υγειονομικής ζώνης απομόνωσης (καραντίνας) γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό δεν επιδιώχθηκε καμία έγκαιρη αξιόπιστη πολιτική διαβούλευση που θα εξακρίβωνε τη δυνατότητα ενός έντιμου, δημοκρατικού, προωθητικού συμβιβασμού, ανοιχτού στους νέους συσχετισμούς.

Αν βέβαια ο Αλέξης Τσίπρας ήταν πιο μακιαβελικός ίσως επαναλάμβανε την τακτική του Ανδρέα Παπανδρέου του 80’ που έδωσε ανοχή στην εκλογή Καραμανλή στην Προεδρία για να κερδίσει με ασφάλεια το 48% το 81’. Να απέφευγε δηλαδή το τρίμηνο των “Βερμούδων”

Kινδυνολογία και εκτίμηση κινδύνων

H κόλαση είναι η κινδυνολογία της μεταφυσικής, ο λύκος είναι η κινδυνολογία της μαμάς γουρούνας στα τρία γουρουνάκια, οι επιγραφές σε κάτι στροφές της εθνικής οδού Κορίνθου-Πατρών (Προσοχή – εδώ γίνονται θανατηφόρα ατυχήματα ! ) είναι η κινδυνολογία ενός ληστρικού  συγκοινωνιακού συστήματος. Οι Ευρωπαίοι παράγοντες που κουνάνε  το δάκτυλο στους Έλληνες πολίτες είναι το  ανώτατο στάδιο  της κινδυνολογίας.

Είναι πραγματικά καταπληκτικό το ότι ο Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ παρενέβη  πρόσφατα  στα εσωτερικά πράγματα της χώρας μας   ως θεσμικός παράγων, παρά τον  κατεξοχήν ουδέτερο και  «διαιτητικό» του  ρόλο. .Δικαιολογημένα ο Δημήτρης Παπαδημούλης  του θύμισε τις συγκεκριμένες αρμοδιότητές του στα συγκεκριμένα άρθρα (17, 244-250) της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ.

Πρόσφατα 250 Ιταλοί διανοούμενοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες κλπ. κατήγγειλαν  τα χρηματιστήρια, τον χρηματοοικονομικό τομέα, τη Τρόϊκα και τα κυρίαρχα μέσα ενήμερωσης, για την προσπάθειά τους να επηρεάσουν την ελληνική ψήφο. Προφανώς ένας χρηματιστής  έχει το δικαίωμα να  εξωτερικεύει μια άποψη ως πολίτης, όμως  η από καθέδρας διατύπωση  θέσεων  συνιστά κάτι περισσότερο, δηλαδή καταχρηστική άσκηση εξουσίας. Οι δυνάμεις αυτού του φυράματος στοιχίζονται  με την τακτική του ελληνικού παραρτήματος, που οργανώνει   «άμυνα σε βάθος» με κύριο στρατήγημα την αποδόμηση του δημόσιου κριτικού λόγου και την καθήλωση της κοινής γνώμης σε παιδαριώδεις  διαζεύξεις. Πρόκειται για ένα κανονικό εγχείρημα πολιτικής υποχώρησης,   μέσω της  παράδοσης καμένης νοητικής γης .

O Aνδρουλάκης προβλέπει νίκη του ΣΥΡΙΖΑ

Ανδρουλάκης : Η Κυβέρνηση φέρει το βάρος της διπλής ευθύνης : πρώτο για τα αδιέξοδα του success story (καθαρή έξοδος στις αγορές), δεύτερο για το εξαρχής σενάριο συγκέντρωσης των 180 με ατομικό κυνήγι κεφαλών αντί για πολιτική διαβούλευση και ενδεχόμενη πολιτική συμφωνία αμοιβαία αποδεκτή από τα δυο μεγαλύτερα κόμματα.

Τώρα όμως το βάρος της απόδειξης ότι μπορεί να εγγυηθεί ασφαλή αλλαγή προς το καλύτερο περνά πρωταρχικά -όχι αποκλειστικά- στην πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ισχύουν όλα όσα παρουσιάσαμε στη Βουλή (2015: Η Ελλάδα ξανά στην κόψη, 25/11) για τον ετεροχρονισμό των δέκα πηγών ρίσκου, τα λεγόμενα “παλούκια”.

Τα δύο απ’ αυτά -μη εκλογή Προέδρου και πρωτιά στις εκλογές- απ’ ότι φαίνεται θα τα “πηδήξει” οπότε πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του στο τρίτο και δυσκολότερο: Πρώτο, την πραγμάτωση με επιτυχία της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης με ευρύτατες συνεργασίες είτε έχει είτε όχι αυτοδυναμία. Η πρώτη εντολή δηλαδή δεν πρέπει να φύγει αναξιοποίητη από τα χέρια της. Και δεύτερο τη συμφωνία με τους εταίρους για μια συντεταγμένη αποδέσμευση από το Μνημόνιο με “προτεραιότητες – προτεραιότητες – προτεραιότητες!” και δίχτυ ασφαλείας, ειδικά όσον αφορά στη σταθερή πιστωτική γραμμή της ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες.

Με τόλμη, φρόνηση και εθνική συνεννόηση σε νέα βάση ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πιθανοί εταίροι του σ’ έναν κυβερνητικό συνασπισμό (Ποτάμι, χώρος ΠΑΣΟΚ) μπορούν και πρέπει να τα βγάλουν πέρα με τα 3Α (αβεβαιότητα – αστάθεια – ασάφεια (άγνωστοι άγνωστοι) και το ένα Π (πολυπλοκότητα).

Τρία ερωτήματα για την υπόθεση Χαϊκάλη μετά την κατάθεση Αποστολόπουλου

Του Γιάννη Αλμπάνη

……..Γιατί η εισαγγελία δεν κινήθηκε από την πρώτη στιγμή της καταγγελίας και άφησε να περάσουν ανεκμετάλλευτες δύο εβδομάδες;……

Μετά τη χθεσινή κατάθεση του «μεσάζοντα» Γιώργου Αποστολόπουλου κλείνει ένας πρώτος κύκλος στην υπόθεση της καταγγελίας του Παύλου Χαϊκάλη ότι επιχειρήθηκε η δωροδοκία του. Στην κατάθεσή του ο Αποστολόπουλος έδωσε μια διαφορετική ερμηνεία των γεγονότων από αυτήν του Χαϊκάλη. Εν ολίγοις, είπε ότι ήταν ο Χαϊκάλης αυτός που ζήταγε τα χρήματα και ότι το κίνητρο του ίδιου του Αποστολόπουλου ήταν να ξεσκεπάσει την ηθική κατάπτωση του βουλευτή. Με άλλα λόγια, «πήγα να του τα σκάσω για να αποδείξω ότι τα πιάνει».

Όποιες σκέψεις κι αν κάνει κανείς τόσο για την όλη υπόθεση όσο και για τη μάλλον πρωτότυπη υπερασπιστική γραμμή Αποστολόπουλου, από την κατάθεσή του προκύπτει ένα βασικό συμπέρασμα: Ο Αποστολόπουλος επιβεβαίωσε ότι έχει κάνει συζήτηση με τον Χαϊκάλη για την εξαγορά της ψήφου του στην προεδρική εκλογή. Το γιατί έγινε αυτός ο διάλογος, πόσο σοβαρός ήταν και, κυρίως, αν όντως ο Αποστολόπουλος μίλαγε εξ ονόματος τρίτων, αποτελούν αντικείμενα της δικαστική έρευνας. Ωστόσο, για πρώτη φορά έχουμε δύο μαρτυρίες άμεσα εμπλεκομένων (και αντίδικων πλέον) ότι οι φημολογούμενες μέχρι τώρα απόπειρες δωροδοκίας βουλευτών ήταν κάτι παραπάνω από ευφάνταστα δημοσιογραφικά σενάρια.

Από τη στιγμή που έχουμε την επιβεβαίωση ότι έχει γίνει διάλογος περί εξαγοράς της βουλευτικής ψήφου, τίθενται πιο επιτακτικά τα ερωτήματα που είχαν προκύψει αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της καταγγελίας Χαϊκάλη.

Το πρώτο μείζον ερώτημα αφορά την ολιγωρία της εισαγγελίας.

Προημιτελικά στην πορεία προς τον μεγάλο τελικό

168 βουλευτές υπέρ του  Δήμα δεν είναι αμελητέοι ως σκορ για το πολιτικό μόρφωμα  των Τροϊκανών εγκαθέτων , που είναι αποφασισμένο σε μια «άμυνα σε βάθος» : Που είναι ικανό να βολευθεί και με μια σχετικά μικρή ήττα (π.χ. 178  στην τρίτη ψηφοφορία έναντι 122) έτσι ώστε να  προβάλει, καθόλη τη προεκλογική περίοδο, τον ασταθή και αναξιόπιστο  χαρακτήρα μιας αριστερής κυβέρνησης.

 Αλλά και  στη συνέχεια, ακόμη κι αν  χάσει με μικρή διαφορά στις εκλογές, πάλι βολεύεται  :

Γιατί και σ' αυτή τη περίπτωση θα μπορέσει να σαμποτάρει πιο αποτελεσματικά τη διπλή προσπάθεια της αριστερής κυβέρνησης, αφενός για  μια άλλη σχέση με τους «πιστωτές» και αφετέρου για  την παραγωγική ανασυγκρότηση.  

Το κυβερνητικό σώψυχο  είναι δοσμένο ή/και πεισμένο για την προοπτική της «μικρής» ήττας, που θα επιτρέψει στους μνημιακούς να φορτώσουν τη διακοπή της προσπάθειας και τα εξ αυτής δεινά στην «παρένθεση» ΣΥΡΙΖΑ.

Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε : Το αν δουλεύουμε από τώρα, στα «προημιτελικά», για να περάσουμε διαμέσου των  ημιτελικών (εθνικές εκλογές) στον μεγάλο τελικό της αναμέτρησης με τη Τρόϊκα. Το αν συνεγείρουμε κάθε Έλληνα  Πατριώτη, για τη μόνη νίκη που υπηρετεί τους στόχους μας, που είναι  μια   ΜΕΓΑΛΗ νίκη ….

Θ. Πετράκος: Η κυβέρνηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων παραγωγών φωτοβολταϊκών

ΑΥΓΗ 22.12.2014

 Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/09/blog-post_14.html

.

"Το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με τροπολογία του στο σχέδιο νόμου «Πράξεις εισφοράς σε γη και σε χρήμα- Ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις και άλλες διατάξεις», αντί να αποκαταστήσει τις μεγάλες αδικίες που έχει νομοθετήσει εις βάρος των οικιακών και των μικρών φωτοβολταϊκών, αλλάζει τον νόμο και μειώνει το «κούρεμα» των εγγυημένων τιμών φωτοβολταϊκών που το ίδιο νομοθέτησε για κάποιους μεγαλοπαραγωγούς (ισχύος άνω του 1 ΜW). Επίσης, αντί να υλοποιήσει την δέσμευσή του και να επιβάλει στις τράπεζες να μειώσουν τα επιτόκια δανεισμού των παραγωγών ενέργειας από ΑΠΕ και ιδιαίτερα των μικροπαραγωγών (οικιακών και μέχρι 100 KW), προχώρησε σε αύξηση των τιμών των μεγάλων φωτοβολταϊκών πάρκων την ίδια ώρα που υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην πληρωμή των μικροπαραγωγών από τον ΛΑΓΗΕ"…..

…. "το ερώτημα που τίθεται είναι, ποιους και πόσους εξυπηρετεί η τροπολογία αυτή με αριθμό 2218/344 και γιατί επελέγη η τελευταία ημέρα λειτουργίας της παρούσας βουλής για να περάσει; Χρειάστηκαν 5 νομοσχέδια και 4 κυρώσεις μέχρι το Υπουργείο να «διαπιστώσει»(;;) το «λάθος» του και να το «διορθώσει»(;;)…."

"Η κυβέρνηση σπεύδει ακόμα και την ύστατη στιγμή να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα μεγάλων παραγωγών φωτοβολταϊκών, ενώ κωλυσιεργεί και καθυστερεί να υιοθετήσει μέτρα υπέρ της αυτοπαραγωγής και αρνείται να υιοθετήσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για παροχή 1.200 KWH δωρεάν σε τουλάχιστον 300.000 φτωχές οικογένειες…...

Φόβος

Του Δημήτρη Σεβαστάκη

 «...Μείναμε χωρίς όνειρο, χωρίς ψωμί»

Γ. Ρίτσος

Δύο μορφές φόβου φαίνεται ότι διοργανώνουν το εκλογικό παιχνίδι και διαβρώνουν την πολιτική του διάσταση (γιατί το ζήτημα της επαγγελματικής αγωνίας πολλών από τους πολιτικούς δεν είναι ακριβώς πολιτικό).

1. Ο φόβος του αγνώστου. Θεμελιώνεται στην σκέψη «ξέρω τα όρια της πτώσης μου, αλλά φοβάμαι, πιο πολύ από την ίδια τη συντελεσμένη πτώση, την αόριστη και ενδεχόμενη μελλοντική πτώση». Η Αριστερά έρχεται μεν, αλλά ως συνάρτημα του μέλλοντος και της φυσικής του ασάφειας. Το μέλλον (η επερχόμενη Αριστερά) είναι άγνωστος, ανοριοθέτητος παράγοντας. Άρα; «Προτιμώ τη υπαρκτή, αλλά σχετικά οριοθετημένη αθλιότητα από τον αχανή κίνδυνο. Ας κάτσω στ' αυγά μου».

2. Ο άλλος φόβος πατάει ακριβώς στα ίδια σημεία με τον προηγούμενο, αλλά είναι ανεστραμμένος.

Η υπερδύναμη που χαριεντίζεται...

Έχω υπόψη μου ένα αυτοσαρκαστικό φιλμάκι που γύρισε ο Μπίλ Κλίντον στα τέλη της δεύτερης θητείας του … Εκεί  ο Μπραντ Πητ  έλεγε κοροϊδευτικά στον Κλίντον «Άκου ρε Μπιλ, από εδώ και πέρα όλοι θα ασχολούνται με εμένα ως ηθοποιό, εσύ θα ξεχαστείς», κι ο Κλίντον τάχα οργίλος απαντούσε στο περίπου :  «κάνεις λάθος, θα μιλάνε για μένασυνεχώς»….http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html

Στη  φωτογραφία ο  Ομπάμα παίρνει  μια παιδιάστικη πόζα στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια συνοδεύοντας ένα μαυράκι, ενώ πρόσφατα διάβασα ότι ο Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος ντύθηκε  Αϊβασίλης και μοίραζε δώρα…

Οι  αμαρτίες βέβαια δεν απαλείφονται  εξομολογούμενες ή μέσω της αίσθησης χιούμορ των αμαρτωλών, και ο αντικαθωσπρεπεισμός των  αμερικανών πολιτικών  δεν τους απαλλάσσει από τη μομφή του ιμπεριαλισμού. Όμως όπως και να το κάνουμε, διαθέτουν συχνά ένα «αντισυμβατικό» στυλ που εγώ προσωπικά το ζηλεύω, που είδα να το προσεγγίζει μόνο ο Νέλσον Μαντέλα, που είναι αδιανόητο για τους  χρονίως-πάσχοντες-από-σοβαροφάνεια- πολιτικούς μας. Προσοχή στο «αντισυμβατικό» : Δηλαδή όχι το στυλ δημόσιου γελωτοποιού (το οποίο κάποτε πλευρίζει ο συντηρητικός δήμαρχος του Λονδίνου Μπορις Τζόνσον) , αλλά  του πολιτικού παράγοντα με φαντασία και πρόσχαρη διάθεση…..

Με αυτό το πνεύμα εμφανίστηκε πρόσφατα στην  αμερικανική τηλεόραση , ο Ομπάμα, versus  Στήβεν Κολμπέρ, που  είναι γνωστός κωμικός-παρουσιαστής-πολιτικός σχολιαστής με φήμη συντηρητικού  και αντίπαλου του  Ομπάμα.
Ο Κολμπέρ έκανε την εισαγωγή λέγοντας πως ο  ίδιος θα έκανε πολύ καλύτερα τη δουλειά του προέδρου από ό,τι αρκετοί πρόεδροι θα έκαναν τη δουλειά του παρουσιαστή. Σε αυτό το σημείο  ο ένοικος του Λευκού Οίκου σήκωσε  το γάντι. 

«Σήκω, θα αναλάβω εγώ» του είπε, κάθισε στην καρέκλα και ο Κολμπέρ εξαφανίστηκε από το πλάνο.

Αντί για τανκς χρησιμοποιούν την οικονομική επικυριαρχία ….

Μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη που δεν αντέχει άλλο τη λιτότητα, αναφέρει σε δημοσίευμα του ο Guardian επισημαίνοντας πώς η Ευρωπαική Ένωση και το ΔΝΤ επέβαλαν την πλήρη δυστυχία στη χώρα μας ξεκινώντας μια επέλαση όχι με άρματα μάχης αλλά με οικονομικά όπλα.

«Ό,τι δεν συνέβη τα τελευταία έξι χρόνια, από τη στιγμή που η περιώνυμη Lehman Brothers κατέρρευσε, μπορεί να γίνει τώρα. Μια κυβέρνηση ή μια χώρα να ορθωθεί μπροστά στο φράγμα της λιτότητας και να πει “όχι”» αναφέρει το δημοσίευμα.

Για τον αρθρογράφο του Guardian Όουεν Τζόουνς, είναι προφανές πως ο νέος κίνδυνος της Ευρώπης δεν είναι μια στρατιωτικής μορφής επέμβαση (ποιος νοιάζεται για όπλα και άρματα μάχης), αλλά η χρηματοπιστωτική επικυριαρχία επί των εθνικών οικονομιών. Κι αυτό μεθοδεύεται κυρίως από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες που επίσης ακολουθούν τη Γερμανία.

«Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αφορμή, τότε αναζητείται η αιτία», γράφει ο Τζόουνς. «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θριαμβεύσει στις πρόωρες εκλογές της Ελλάδας, αυτό δεν θα έχει σημασία μόνο για τη συγκεκριμένη χώρα, αλλά και για όλους μας που θέλουμε ένα διαφορετικό είδος κοινωνίας και ένα διάλειμμα από τη λιτότητα».

Κλείνουν τα πανεπιστήμια ― ε, και λοιπόν;

ΠΗΓΗ : ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

……..Ι. Γκόλιας: «Το πανεπιστήμιο καταρρέει και αν δεν γίνει κάτι, πρέπει πλέον να είμαστε βέβαιοι ότι δεν είναι ανικανότητα. Η εντολή μπορεί να έρχεται από τους δανειστές μας, οι οποίοι μπορεί να κρίνουν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται καλά πανεπιστήμια, παρά μονάχα τουρισμό".......

Απορροφημένοι, ως φαίνεται, από την καταμέτρηση των ψήφων και τον προεκλογικό πυρετό, οι υπουργοί Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Α. Λοβέρδος και Κ. Μητσοτάκης δεν έχουν ακούσει ακόμη την δραματική προειδοποίηση των πρυτάνεων για την αδυναμία λειτουργίας των πανεπιστημίων. Η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση, απόρροιες εν πολλοίς της δημοσιονομικής λιτότητας, οδηγούν τα πανεπιστήμια σε αναστολή λειτουργίας μέσα στο τρέχον έτος. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από τις ασυνέχειες και τις παλινωδίες αλλεπάλληλων υπουργών, που εφαρμόζουν ο καθείς τη δική του φιλόδοξη μεταρρύθμιση-απορρύθμιση την τελευταία τετραετία.

Η προσφιλής απάντηση των κυβερνητικών στελεχών στις πολλές παρόμοιες προειδοποιήσεις ήταν ότι οι πανεπιστημιακοί είναι συντεχνία που υπερασπίζεται τα προνόμιά της ή ότι κινούνται με αντιπολιτευτική διάθεση. Μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους πρυτάνεις σήμερα, τους εκλεγμένους με τον νέο νόμο, που εθέσπισαν και εφάρμοσαν ακριβώς οι ίδιες κυβερνήσεις που προκαλούν τώρα ασφυξία στα πανεπιστήμια;

Ο λόγος τώρα αναβλύζει σκληρά πολιτικός: «Είναι απίστευτο να βγαίνει ο πρύτανης του αρχαιότερου πανεπιστημίου στη χώρα, να λέει ότι το πανεπιστήμιο κλείνει, και οι πολιτικοί να συμπεριφέρονται σαν να είπαμε καλημέρα», λέει ο κ. Θ. Φορτσάκης. Ο πρύτανης του Αθήνησι πέφτει από τα σύννεφα, ανακαλύπτει με οδυνηρό τρόπο την αναλγησία της πολιτικής τάξης. Προεκτείνει με ωμή ειλικρίνεια ο πρύτανης του ΕΜΠ, κ. Ι. Γκόλιας: «Το πανεπιστήμιο καταρρέει και αν δεν γίνει κάτι, πρέπει πλέον να είμαστε βέβαιοι ότι δεν είναι ανικανότητα. Η εντολή μπορεί να έρχεται από τους δανειστές μας, οι οποίοι μπορεί να κρίνουν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται καλά πανεπιστήμια, παρά μονάχα τουρισμό. Ομως εμείς θα αντιδράσουμε».

Kάλαντα προ της τρίτης ψηφοφορίας

Καλήν ημέραν βουλευτές,

 κι ας είναι ορισμός σας

Τον Σαμαρά να στείλετε 

εις τον εξαποδώ σας

Των μνημονίων δώσετε 

 το τέλος κι η  πανώλη   

Θα  δώσει  θέση στη χαρά, 

 χαρά στη φύση  όλη

Στο σώμα το εκλογικό,

 στη φάτνη των αγώνων

Γεννιέται ο πρωθυπουργός ,

του ΣΥΡΙΖΑ και όλων

Γιάννης Σχίζας  

Δημοτική κατακραυγή εναντίον των αλλοιώσεων Πλάκας και Εξαρχείων

Απόσυρση των διατάξεων του νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος που αλλάζουν τη χρήση κτηρίων στην Πλάκα και τα Εξάρχεια και συζητείται σήμερα στην Βουλή με την διαδικασία του κατεπείγοντος,  ζητάει το δημοτικό συμβούλιο Αθηναίων . Εξ άλλου  ο Νικήτας  Κακλαμάνης, ως δημοτικός σύμβουλος και βουλευτής, δεσμεύτηκε να κάνει παρέμβαση στο Κοινοβούλιο προς αυτή την κατεύθυνση.

·          

«Πρέπει να ανατραπεί η διάταξη του νομοσχεδίου!» είπε ο  Δήμαρχος Γ. Καμίνης καταγγέλλοντας τον «αιφνιδιασμό» του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος Ν. Ταγαρά, που ενέταξε «εν κρυπτώ» και «χωρίς διαβούλευση», τη ρύθμιση «που ακυρώνει το προγενέστερο Π.Δ. με το οποίο ορίζονται οι χρήσεις των ακινήτων». Εξήγησε πως «οι άδειες λειτουργίας για τα μαγαζιά είναι προσωποπαγείς και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει» :  «Δεν θέλουμε νεκροταφείο την Πλάκα, αλλά θέλουμε να διατηρηθεί η νομιμότητα», τόνισε.

Ο  Νικ. Κακλαμάνης  χαρακτήρισε ως «παγαποντιά» τη σύνταξη της εν λόγω ρύθμισης, γιατί «το προηγούμενο βράδυ άλλαξε η διατύπωση της διάταξης και αναγράφεται ότι 'σε εγκατεστημένη χρήση δίνεται άδεια βοηθητικού χώρου στον πρώτο όροφο του κτηρίου'».

Και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης : «Δεν λέμε η Πλάκα να παραμείνει αμιγούς κατοικίας, αλλά επιμένουμε ότι δεν πρέπει να γίνει επέκταση των αδειών σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, γιατί για πολλά χρόνια είμαστε αντιμέτωποι με την ασυδοσία των καταστηματαρχών».

ΠΗΓΗ : Η.Β. ΑΥΓΗ