Μερικές Απλές Αλήθειες

 Του Σπύρου  Στάλια*

Ας μείνουμε αυστηρά στα οικονομικά.

Το ότι είμαστε σε κρίση σημαίνει για την ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ ότι:

1) οι τιμές στην χώρα μας είναι άκαμπτες
2) οι μισθοί και τα ημερομίσθια δεν έχουν ευκαμψία προς τα κάτω
3) υπάρχει προτίμηση ρευστότητας ως προς την ζήτηση χρήματος και
4) το επιτόκιο είναι ανελαστικό σε σχέση προς τις επενδύσεις.

Παράλληλα το χρήμα, στην περίπτωση μας το ευρώ, παραμένει ουδέτερο ως προς την αύξηση του ΑΕΠ και στη μείωση της απασχόλησης, είναι απλώς ένα μέσο μέτρησης και τίποτα άλλο.

Ακολουθούμε το πρόγραμμα λιτότητας υποτίθεται, για να αποκαταστήσουμε την προσφορά από τις παραπάνω στρεβλώσεις και όσο το πρόγραμμα αυτό θα υλοποιείται τόσο και πιο πολύ η οικονομία θα τείνει προς ισορροπία με ένα 'φυσικό ποσοστό ανεργίας'.

Η παραπάνω ιστορία εξελίσσεται στο πεδίο της νομισματική πολιτικής της ΕΚΤ που αποσκοπεί στην προστασία της αξίας του ευρώ μέσω μηδενικού πληθωρισμού.

Αυτό το κάνουμε 5 χρόνια τώρα και φυσικά καμία, μα καμία πρόοδος δεν συντελέστηκε. Δεν αυξηθήκαν η κατανάλωση, οι εξαγωγές, οι επενδύσεις, τα επιτόκια δεν μειώθηκαν, δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές αφού τα πολυδιαφημισμένα περισσεύματα είναι θνησιγενή.  Ίσως φταίει το γεγονός  ότι το ταξί  δεν είναι απελευθερωμένο επάγγελμα ή οι φαρμακοτρίφτες. Ίσως!!

Αυτό το πρόγραμμα υλοποίησαν οι Γερμανοί από την Βαϊμάρη και μετά και ήρθε ο Χίτλερ.
Αυτό το πρόγραμμα υλοποίησε και ο Χούβερ και κόντεψε να διαλύσει την Αμερική.
Αυτό το πρόγραμμα υλοποιούσαν οι 17 νεοϊδρυθείσες Δημοκρατίες μετά το Α'ΠΠ, έγιναν Δικτατορίες και μετά κηρύχτηκε ο Β'ΠΠ. Το μεγάλο μάθημα από το 20 και 30.

Ποια ήταν η αιτία στο βάθος; Το νόμισμα, που ήταν ο ήταν ο χρυσός, που απαιτεί αυτές τις πολιτικές. Αυτή ήταν η αίτια. Όπως σήμερα το ευρώ.

Οι δανειστές-τραπεζίτες θέτουν ως πρώτη απαίτηση την εξόφληση των χρεών τους και οποιαδήποτε νομισματική πολιτική που θα αποσκοπούσε σε χαμηλά επιτόκια ή που θα αποσκοπούσε στην διάβρωση των απαιτήσεων τους μέσω του πληθωρισμού, τους καθιστά  έξαλλους στην κυριολεξία.

Κατά συνέπεια η ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική δεν έχει περιθώρια αλλαγής όσο η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και το οικοδόμημα του ευρώ παραμένει το ίδιο. Λιτότητα, ανεργία και υπανάπτυξη θα μαστίζει την χώρα και την ΕΕ συνεχώς.

Είναι επιτακτική η έξοδος μας από το ευρώ, η παραμονή μας σε αυτό το κατασκεύασμα είναι θανατηφόρα.

Πως ζουν οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου εκτός ευρώ, πεθαίνουν;

Ασκούν πολιτική, τις 2 από τις 3 πολιτικές που μπορούν οι πολιτικοί να ασκήσουν σε επικυρίαρχα κράτη. Αυτές είναι: 1) Να καθορίζουν τα επιτόκια τους 2) Να καθορίζουν την ισοτιμία του νομίσματος τους 3) Να επιτρέπουν την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων. Πολιτική αυτό σημαίνει. Δεν πάει άλλο : ήρθε η στιγμή η πολιτική στην Ελλάδα και στην ΕΕ να έλθει στα χεριά των πολιτικών από τα χέρια των τραπεζιτών.

*Οικονομολόγος  M.A, Ph.D