του Θέμη Δημητρακόπουλου*,Αυγή 17.10.2014
Τα πράγματα είναι απλά, πολύ απλά.
Σαμαράς-Βενιζέλος και παρακοιμώμενοι αποφάσισαν, ως ύστατο χαρτί μπας και κρατηθούν με νύχια και δόντια στην εξουσία, να παρουσιαστούν ως αυτοί που ''λυτρώνουν'' τη χώρα από τα Μνημόνια, παίρνοντας τρόπον τινά την μπουκιά από το στόμα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.
Έπαιξαν, λοιπόν, στην απελπισία τους τον -έτσι πίστευαν- άσο στο μανίκι: την απαλλαγή από το ΔΝΤ και την πρόωρη έξοδο από την επιτήρηση της τρόικας, και μάλιστα μη λαμβάνοντας υπόψη το εξαιρετικά δυσμενές διεθνές περιβάλλον.
Σαμαράς-Βενιζέλος και παρακοιμώμενοι αποφάσισαν, ως ύστατο χαρτί μπας και κρατηθούν με νύχια και δόντια στην εξουσία, να παρουσιαστούν ως αυτοί που ''λυτρώνουν'' τη χώρα από τα Μνημόνια, παίρνοντας τρόπον τινά την μπουκιά από το στόμα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.
Έπαιξαν, λοιπόν, στην απελπισία τους τον -έτσι πίστευαν- άσο στο μανίκι: την απαλλαγή από το ΔΝΤ και την πρόωρη έξοδο από την επιτήρηση της τρόικας, και μάλιστα μη λαμβάνοντας υπόψη το εξαιρετικά δυσμενές διεθνές περιβάλλον.
Έλα όμως που οι σφαλιάρες άρχισαν να πέφτουν -όπως πολύ εύκολα θα προέβλεπε ο κάθε νουνεχής- βροχή! Από Βερολίνο, Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον και βέβαια από τις αγορές που έστειλαν στα τάρταρα το Χρηματιστήριο της Αθήνας και στα ύψη τo spread των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου.Τα πράγματα είναι απλά, πολύ απλά.
Σαμαράς-Βενιζέλος και παρακοιμώμενοι αποφάσισαν, ως ύστατο χαρτί μπας και κρατηθούν με νύχια και δόντια στην εξουσία, να παρουσιαστούν ως αυτοί που ''λυτρώνουν'' τη χώρα από τα Μνημόνια, παίρνοντας τρόπον τινά την μπουκιά από το στόμα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.
Έπαιξαν, λοιπόν, στην απελπισία τους τον -έτσι πίστευαν- άσο στο μανίκι: την απαλλαγή από το ΔΝΤ και την πρόωρη έξοδο από την επιτήρηση της τρόικας, και μάλιστα μη λαμβάνοντας υπόψη το εξαιρετικά δυσμενές διεθνές περιβάλλον.
Σαμαράς-Βενιζέλος και παρακοιμώμενοι αποφάσισαν, ως ύστατο χαρτί μπας και κρατηθούν με νύχια και δόντια στην εξουσία, να παρουσιαστούν ως αυτοί που ''λυτρώνουν'' τη χώρα από τα Μνημόνια, παίρνοντας τρόπον τινά την μπουκιά από το στόμα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.
Έπαιξαν, λοιπόν, στην απελπισία τους τον -έτσι πίστευαν- άσο στο μανίκι: την απαλλαγή από το ΔΝΤ και την πρόωρη έξοδο από την επιτήρηση της τρόικας, και μάλιστα μη λαμβάνοντας υπόψη το εξαιρετικά δυσμενές διεθνές περιβάλλον.
Αφού λοιπόν δεν τους βγήκε το ''καλό'' προεκλογικό χαρτί -προκειμένου να πείσουν κάμποσους ανεξάρτητους βουλευτές να στηρίξουν την εκλογή Προέδρου ή, στη χειρότερη, να έχουν ένα ''πιασάρικο'' επιχείρημα για το πόπολο στις αναπόφευκτες, πλέον, εκλογές- επιχειρούν εκ των υστέρων να φορτώσουν την απαξίωση της ελληνικής οικονομίας στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα προκαταβολικά!
Ενώ η φούσκα σκάει στα χέρια τους, κάνουν την παπιά και δείχνουν αριστερά. Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και η προβλεπόμενη πανταχόθεν σαρωτική νίκη του στις επερχόμενες εκλογές για την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου και την εκ νέου απαξίωση των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου!
Ποιος να τους πιστέψει όμως, τώρα πια που πέσανε οι μάσκες;
Τι άλλο θα σκαρφιστούν μέσα στον πανικό τους και στον τρόμο τους που διεγείρει η απομάκρυνσή τους από τη διακυβέρνηση;
Το θηρίο γίνεται πιο επικίνδυνο όταν ξεψυχάει λαβωμένο, λένε κάποιοι. Μόνο που το εδώ θηρίο, η συγκυβέρνηση ΝΔΣΟΚ, αποτελεί καρικατούρα θηρίου. Και η κατάληξη προβλέπεται κιόλας κωμικοτραγική. Με προφανές τέλος για τους νυν κυβερνώντες.
Δυστυχώς, το μάρμαρο -μιας κι είναι της μόδας ''τα μάρμαρα''- το πληρώνει η κοινωνία, η οικονομία και ο τόπος.
Εκλογές, λοιπόν, τώρα. Άμεσα. Όχι τον Μάρτιο. Χωρίς προσφυγή στη διαδικασία εκλογής Προέδρου, το αποτέλεσμα της οποίας είναι έτσι κι αλλιώς ήδη γνωστό. Με επίκληση ύψιστου εθνικού θέματος: τη διαπραγμάτευση για το χρέος και την έξοδο από τα Μνημόνια και την επιτήρηση της τρόικας. Γιατί, άλλωστε, ούτε οι εταίροι-πιστωτές, ούτε κανείς άλλος δεν φαίνεται διατεθειμένος να διαπραγματευτεί το παραμικρό με τη σημερινή κυβέρνηση, τη στιγμή που σε μερικούς μήνες η εξουσία σίγουρα θα έχει αλλάξει χέρια.
* Ο Θέμης Δημητρακόπουλος είναι συγγραφέας-πολιτικός επιστήμονας