Το «νούμερο» ήταν ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Τουρκίας
Μπουλέντ Αρίντς και συγκεκριμένα η δήλωσή του ότι οι γυναίκες «δεν πρέπει να
γελούν δυνατά δημοσίως». Μια δήλωση στα
πλαίσια ομιλίας του για την ηθική
διαφθορά, όπου ο κ. Υποπρωθυπουργός δεν
παρέλειψε να υπογραμμίσει την αξία της αγνότητας…
Οι γυναίκες της Τουρκίας αντέδρασαν στις σκοταδιστικές δηλώσεις του Αρίντς με έναν πραγματικά έξυπνο και καλαίσθητο
τρόπο, αναρτώντας πολλές γελαστές φωτογραφίες τους στο Twitter και στο Instagram
. …. Η είδηση λέει ότι υπήρξαν
περισσότερα από 300.000 tweets με τον όρο «kahkaha» (σ.σ. σημαίνει γέλιο στα τούρκικα) ενώ
δημιουργήθηκαν και τα hashtags #direnkahkaha («Αντισταθείτε Γελώντας») και #derenkadin («Γυναίκες Αντισταθείτε»…
Να προσθέσουμε σε αυτή την είδηση και την άλλη,
που αφορούσε την προγραμματιζόμενη κλειτοριδεκτομή δεκάδων χιλιάδων γυναικών από
τους Ισλαμοφασίστες; Με αυτήν δεν μπορεί να γελάει κανείς….
Στην ανατολή οι γυναίκες καλούνται
να είναι μουτρωμένες και σκυθρωπές, στη Δύση δεν καλούνται σε τίποτα ή – έστω - καλούνται να έχουν την έκφραση που αντιστοιχεί στα αισθήματά τους. Στην
ανατολή οι γυναίκες και τα παιδιά καλούνται να πειθαρχούν στον πατέρα-αφέντη, η
ερωτική επιθυμία καλείται να υποτάσσεται σε ορισμένες προδιαγραφές, ο κριτικός λόγος να
υποχωρεί στον θεοκρατικό, ο σωματικός πολιτισμός και η γυμνότητα να μην υπάρχουν.
Το 2007 πολλοί Αριστεροί και «Προοδευτικοί»,
με αφορμή τα σκίτσα του Μωάμεθ, κήρυσσαν ένα είδος συνύπαρξης και συμφιλίωσης
των αξιών των μεν και των δε. Ήμουν και παραμένω αντίθετος με κάθε τέτοια
συμφιλίωση, υποστηρίζω την «Δυτική» ανεξιθρησκεία και ελευθερία της έκφρασης, αλλά δεν θα εμβαθύνω περισσότερο στο θέμα. Και δε θα πω παρά μόνο : ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ! Φοβηθείτε τους μεταμοντέρνους προοδευτικούς, που δεν βλέπουν τα εγγενή συγκρουσιακά στοιχεία της
πολυπολιτισμικότητας αλλά τη θεωρούν σαν κάτι αντίστοιχο με τη συνύπαρξη ενός εξοχικού με γοτθικό στυλ
και ενός εξοχικού με κυκλαδίτικο. Φοβηθείτε
αυτούς που βλέπουν - στην άτακτη και συμφεροντολογική παγκοσμιοποίηση - ένα απλό μίξερ ιδεών και τρόπων ζωής, κι όχι
μια μήτρα συγκρούσεων μεταξύ ασύμβατων «πολιτισμών»
- ή μεταξύ πολιτισμού και βαρβαρότητας…