Έχω ξαναμιλήσει γι αυτό, όμως εύλογα υποθέτω ότι οι περισσότεροι αναγνώστες αυτού του ιστότοπου δεν το γνωρίζουν….
Ο πατέρας μου, ήταν μικρό χωριατόπουλο όταν στάλθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα από τον πατέρα
του σε ένα μαγαζί στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Το μαγαζί λεγόταν «λίγο απ’ όλα» και
δούλευε όλες τις ημέρες της εβδομάδας, από το πρωϊ ως το βράδυ. Το 1911, η κυβέρνηση
του Ελευθέριου Βενιζέλου θέσπισε την Κυριακή –αργία, κι αυτό ήταν σταθμός στις συνδικαλιστικές και κοινωνικές
διεκδικήσεις της εποχής. Ο πατέρας μου, πιο πολύ κι από τη συγκεκριμένη αλλαγή που έδινε
στους ανθρώπους ανάσες ζωής, είχε σημειώσει την αηδιαστική
αντίδραση κάποιας εφημερίδας των γαιοκτημόνων, που είχε κυκλοφορήσει υπό
τον τίτλο : ΑΠΕΡΑΝΤΟΝ ΤΕΜΠΕΛΧΑΝΕΙΟΝ !
Σήμερα η εξέλιξη φαίνεται να ολοκληρώνει ένα
κύκλο, με την επιστροφή σε ένα εργασιακό
καθεστώς που – πέραν των άλλων –
κατακερματίζει τον όποιο ελεύθερο χρόνο και καταβυθίζει την ποιότητα ζωής…
Η αντίσταση σε αυτή την Νεαντερντάλια ρύθμιση
που υπαγορεύεται από τις πολιτικές του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου, δεν είναι
αμελητέα. Κι ακόμη δεν είναι μια αντίσταση που την κάνουν «άλλοι», εμποροϋπάλληλοι, μικροκαταστηματάρχες,
κλπ. κι εμείς απλώς συμπαραστεκόμαστε και χειροκροτάμε – αλλά μια αντίσταση στην οποία
μπορούμε να συμμετέχουμε άμεσα :
ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΝΑ ΨΩΝΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Από την ανακοίνωση του Συντονιστικού Δράσης
ενάντια στη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, σημειώνουμε :
«Την Κυριακή 27 του Ιούλη, στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στην
κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, δεκάδες εργαζόμενες, μαζί με το Συντονιστικό
και χωρίς την κάλυψη του καθεστωτικού συνδικαλισμού που αρνήθηκε να προκηρύξει
απεργία, βγήκαν με δική τους πρωτοβουλία έξω από τους χώρους εργασίας,
συζήτησαν με τις/τους συναδέλφισσες/ους του κλάδου, είδαν ότι μπορούν να πάρουν
την υπόθεση στα χέρια τους. Απέκλεισαν, μαζί με το Συντονιστικό Δράσης, τις
αλυσίδες των πολυεθνικών αλλά και τα ελάχιστα μαγαζιά που επιχείρησαν να
ανοίξουν. Υποχρέωσαν τους εργοδότες να τα κλείσουν, προσδίδοντας χαρακτηριστικά
«άγριας απεργίας» στην κινητοποίηση.
Με τα ΜΑΤ προστασία, θέλησε και ο νεοφιλελεύθερος πολιτευτής Τζίμερος να ψωνίσει. Οι
αλυσίδες του αγώνα αναχαίτισαν την επίθεση των ΜΑΤ και έστειλαν τον Τζίμερο και
το «παρεάκι» του, τρέχοντας, στο σπίτι τους, ενώ επέβαλαν από τις 11.00πμ μέχρι
τις 3.00μμ να είναι σχεδόν όλα κλειστά στην Ερμού.
Η συμμετοχή στους απεργιακούς αντικαταναλωτικούς αποκλεισμούς
τις Κυριακές αποτελεί σημαντική μάχη κόντρα στη λεηλασία της ζωής μας, στον
καθεστωτικό συνδικαλισμό, αλλά κυρίως αποτελεί συνέχιση του ταξικού αγώνα
ενάντια στη λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων και τον κοινωνικό εκφασισμό.
Είναι πράξη αντίστασης στην προσπάθεια των μηχανισμών εξαπάτησης να επιβάλουν
σαν πανηγύρι την κανιβαλική καταναλωτική εξαθλίωση. Καλούμε όλους τους
εργαζομένους να ακολουθήσουν τον δρόμο του αγώνα, τον οποίο επέλεξαν οι
συναδέλφισσες και οι συνάδελφοί τους, σπάζοντας, στην πράξη, την εργοδοτική
τρομοκρατία».
Η Επιτροπή καλεί τους πολίτες σε συγκέντρωση και σήμερα, Κυριακή 3 Αυγούστου,
11.00πμ, Ερμού και Κορνάρου