Nέοι και νεάζοντες

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 26.7.14

Στην οργανική χημεία μικρές διαφοροποιήσεις στους «συνδέσμους» κάποιων  στοιχείων  έχουν ως αποτέλεσμα  τελείως διαφορετικές ενώσεις. Ανάλογα συμβαίνουν και στην «κοινωνική χημεία»: Το σεξ και ο σεξισμός, η κατανάλωση και ο καταναλωτισμός, ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός,  έχουν παρεμφερή υλικά, πλην όμως συγκροτούν διαφορετικές  ποιότητες. Oι νέοι που παράγουν δημιουργικούς νεωτερισμούς και οι νεάζοντες  που παράγουν φούμαρα, είναι κάτι ανάλογο .

Πριν  μερικές ημέρες σημείωσα την απάντηση που έδωσε ο  Σταύρος Θεοδωράκης στον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη , όπου αναφερόταν στην ανάγκη «νέων προσώπων» με «νέες ιδέες». «Η χώρα δεν θα σωθεί αν δεν μπουν νέοι άνθρωποι στο κάστρο », είπε ο επικεφαλής του «Ποταμιού»…

Υπάρχει μια τάση παραμερισμού των γέρων- εκτός  και εντός Αριστεράς. Δεν θα αντικρούσω αυτή τη τάση με την   υπόμνηση ότι εκτός από  κολόγερους  υπάρχουν και    κολόπαιδα :  Απλώς  θα υποστηρίξω ότι δεν μπορείς να κερδίζεις πολιτικά ματς  εξωγηπεδικώς, δηλαδή όχι με την  ποιότητα του  λόγου και του παραδείγματός σου, αλλά με τη φωτογένεια  και   τα σακίδια επ’ ώμου.

Ακούω σε συγκεντρώσεις να οικτίρουν  το πλεόνασμα  ασπρομαλλιάδων, διαβάζω σε κείμενα να κλαψουρίζουν για την Ελλάδα και την Ευρώπη που γερνάει. Βρίσκω αυτές τις προσεγγίσεις   αναχρονιστικές,

[φωτο από κινητοποίηση για την ΕΡΤ]

σαν να αναφέρονται σε κοινωνίες που χρησιμοποιούν ακόμη το δρεπάνι , που  θέλουν  μπράτσα στην οικονομία και  έχουν     μικρό προσδόκιμο ζωής.  Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα  αθηναϊκή εφημερίδα  έγραφε για κάποιον «γέροντα τεσσαρακοντούτη» που εφονεύθη σε ατύχημα, ενώ στα τέλη του  αιώνα ο Ζαμπέτας  αισθανόταν υποχρεωμένος  να υπερασπίσει την νεανικότητα του 50αρη , δια του γνωστού άσματος…. Σήμερα όμως δεν έχουμε  μια απλή επέκταση του ηλικιακού ορίζοντα : Σήμερα οι  μεταβιομηχανικές κοινωνίες    βασίζονται πρωτίστως στην πληροφορία και στη γνώση  - κι αυτές οι παράμετροι είναι διαχειρίσιμες δημιουργικά  από ανθρώπους κάποιας πείρας και ηλικίας. Σήμερα μπορεί  να υπάρχουν  όχι μόνο παιδιά, αλλά και γέροι-θαύματα σαν τον 100επταετή Εμμ. Κρυαρά….

 Ο Πιερ Σαμουέλ  στο ιστορικό του έργο «Οικολογία- χαλάρωση ή δαιμονικός κύκλος», θεωρεί γελοία  την έννοια της πληθυσμιακής γήρανσης… Με το σκεπτικό αυτό  αίρεται   η  ιδέα  της πληθυσμιακής πυραμίδας  ως δείκτης   κοινωνικής υγείας : Η  πληθυσμιακή δομή μπορεί να έχει το χαρακτήρα πολυκατοικίας, η δε  ουσία  βρίσκεται  όχι στο αριθμητικό μέγεθος ορισμένων ηλικιών αλλά στο μέγεθος του  πληθυσμού που μπορεί να είναι  δημιουργικό και  παραγωγικό,  αντίθετο με την καταναλωτική ή συνταξιοληπτική αφασία.

Προτείνω λοιπόν στους  νεάζοντες να «παίξουν μπάλα» με τους κανόνες του Fairplay(τίμιου παιχνιδιού). Να αφήσουν την έπαρση  των προσοντούχων, κι ακόμη  να καταλάβουν ότι υπάρχουν και γέροι που  χλευάζουν,  πιο πολύ από οποιονδήποτε ,  τον γεροντοκρατικό σοφολογιοτατισμό και τις συναφείς  πόζες.