Aπέρριψε
την πρόταση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη για διάλογο , ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης.
Ο Θεοδωράκης έκανε λόγο για την
ανάγκη απαλλαγής του πολιτικού συστήματος από τα "παλιά" και
"φθαρμένα" πρόσωπα", την
ανάγκη διαλόγου μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και ιδιαίτερα την ανάγκη για
"νέα πρόσωπα" με "νέες" ιδέες.
Είπε ο Θεοδωράκης :
"Το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που έχει δοκιμαστεί και αποτύχει, θα πρέπει ίσως να σκεφθεί ότι η
ανώτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία είναι η συνταξιοδότησή
του. Η χώρα δεν θα σωθεί
αν δεν μπουν νέοι άνθρωποι στο 'κάστρο …. Το Ποτάμι πιστεύει στον
διάλογο, πιστεύει στις μικρές και μεγάλες συμμαχίες, πιστεύει στην συνωμοσία του καλού,
όμως όλα αυτά δεν μπορούν να έχουν πρωταγωνιστές αυτούς που οδήγησαν τη χώρα
στο ναυάγιο ή αυτούς που δεν κατάφεραν να το αποτρέψουν, παρότι τους δόθηκε η
ευκαιρία".
Αυτή τη «συνωμοσία του καλού» του Σ. Θοδωράκη δεν την
καταλαβαίνω…Εδώ υπήρξαν άνθρωποι που φάγαν μια ζωή μέχρι να καταλάβουν ότι
ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος μακιαβελισμός καταλήγει σε τραγωδίες : Άνθρωποι
που «παθαίνουν» όταν βλέπουν τα τζόβενα να επαναλαμβάνουν παλιά, μικρά , μεσαία
και μεγάλα λάθη…
Στην εποχή του διαδικτύου ο Θοδωράκης νομίζει ότι δεν χρειάζεται
τους γέρους, μια και υπάρχουν οι μηχανές αναζήτησης…. Αλλά και γενικά, πέρα από
αυτόν, υπάρχει μια τάση παραμερισμού των
γέρων- εκτός αλλά και εντός Αριστεράς. Δεν θα αντικρούσω αυτή τη τάση με την
υπόμνηση ότι εκτός από τους κολόγερους,
υπάρχουν και τα κολόπαιδα
: Αντίθετα, θα υποστηρίξω ότι δεν μπορείς να κερδίζεις πολιτικά ματς με έξωθεν
επιχειρήματα, δηλαδή όχι με την αξία και το λόγο σου, αλλά με τη νεανικότητα
και τα σακίδια επ’ ώμου.
Ηθικόν
δίδαγμα : Επί τέλους, παίξτε μπάλα ρε παιδιά, παίξτε με τους κανόνες του Fairplay, κι αφήστε τα χτυπήματα κάτω από τη
μέση. Και να είστε σίγουροι, ότι κάποιοι από μας χλευάζουν πιο πολύ από εσάς τον
γεροντοκρατικό σοφολογιοτατισμό και τις συναφείς πόζες.