Μέχρι τον Ιούνιο του
1941 η Γερμανία είχε σχεδόν καταφέρει τα πάντα στην πιο σημαντική ήπειρο του κόσμου,
την Ευρώπη. Όμως ήθελε πολύ περισσότερα , γι αυτό και κατάφερε να προσθέσει την
ίδια χρονιά δυο σημαντικούς εχθρούς : Την Σοβιετική Ένωση στην αρχή και στη συνέχεια
τις Ηνωμένες Πολιτείες…
Το φασιστικό «πολιτικό γονίδιο» εμπεριείχε την πλεονεξία, την κατακτητική βουλιμία που
κατέληγε σε απώλεια επαφής με τη πραγματικότητα, την υπερ-εμπιστοσύνη στις συλλογικές
δυνάμεις της χώρας, κι ακόμη την
παρασπονδία. Στις 22 Ιουνίου ο γερμανικός στρατός παρεβίαζε το «Σύμφωνο μη Επίθεσης»
που είχε υπογραφεί το 1939 μεταξύ Φον Ρίμπεντροπ και Μολότωφ και εισέβαλε στην
ΕΣΣΔ. Το προηγούμενο διάστημα, επί αρκετούς μήνες οι Γερμανοί είχαν οργανώσει μια «μουλωχτή»
προώθηση τεράστιων δυνάμεων και
στρατιωτικών υποδομών προς τα σύνορα, χωρίς οι απέναντι να τους πάρουν χαμπάρι.
Η εισβολή στην αρχή είχε απόλυτη επιτυχία. Η εξόντωση της μεγάλης
πλειοψηφίας των σοβιετικών αξιωματικών και του κορυφαίου όλων, του Στρατάρχη Τουχατσέφσκυ (γνωστού για τον ρόλο του στην
καταστολή της εξέγερσης της Κροστάνδης
http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/03/1921.html
), είχε αποδυναμώσει το σοβιετικό στράτευμα. Ο Στάλιν περίμενε τον πόλεμο σε μεταγενέστερο χρόνο, όπου και τοποθετούσε την ανάδειξη νέων στρατιωτικών στελεχών…
Το σταλινικό καθεστώς
εξέθεσε σε θανάσιμο κίνδυνο την χώρα,
ενώ αποδείχθηκε ανίκανο ακόμη και να επιτύχει
την πλήρη αποδοχή του από το σώμα των αξιωματικών που άφησε εν ζωή… Απόδειξη ο
Στρατηγός Βλασώφ που προσχώρησε με τις δυνάμεις του στους Γερμανούς και παρέμεινε σαν ένας «προδότης σε διαθεσιμότητα»
μέχρι το τέλος του πολέμου, χωρίς να
χρησιμοποιηθεί από τους φασίστες.
Παρά την πασίγνωστη τότε γερμανική
τακτική του κεραυνοβόλου πολέμου(Blitzkrieg) και παρά τις
«μοδάτες» γερμανικές παρασπονδίες στις διακρατικές σχέσεις,
η Σταλινική ηγεσία έδειξε πλήρη αδυναμία να κατανοήσει το επείγον της υπόθεσης και να οργανώσει μια αποτελεσματική άμυνα σε βάθος.
Η μετέπειτα νίκη αποδυνάμωσε μεγάλο μέρος της κριτικής του καθεστώτος για τις αστοχίες
του στη πρώϊμη φάση των εχθροπραξιών, είναι δε χαρακτηριστικό ότι πολλοί και αποστασιοποιημένοι κατά τα άλλα από το σταλινισμό, επέμειναν να εγκωμιάζουν το ρόλο του Στάλιν στον «Μεγάλο
Πατριωτικό Πόλεμο». Έχω υπόψη μου τη περίπτωση του Άγγελου Ελεφάντη, που σε
προσωπική μας συζήτηση θεωρούσε ως θετικό το ρόλο του Στάλιν από την αρχή μέχρι το τέλος του πολέμου…
Δυο ακόμη πράγματα, σε
αυτή τη μικρή αφήγηση, που έχει
χρησιμοθηρικό σκεπτικό – καθώς στοχεύει να υπογραμμίσει την αυτοκτονική βουλιμία του
φασισμού και την ανεπάρκεια του σταλινικού αυταρχισμού στο να οργανώσει αποτελεσματικά τους ανθρώπινους πόρους: Το
πρώτο σχετίζεται με τα απομνημονεύματα του Χρουστσώφ, που ως επιτελικός στρατηγός ακολουθούσε τον Στάλιν στις επιθεωρήσεις στο μέτωπο και τα βράδια,
στα μικρά αυτοσχέδια γλέντια που οργανώνονταν, έκανε κατόπιν εντολής την αρκούδα (!), για να διασκεδάζει τον «πατερούλη»…
Το δεύτερο σχετίζεται
με την κατάληψη της Κρήτης τον Μάϊο του 1941, ένα μήνα πριν την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»
εναντίον της ΕΣΣΔ. Η κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς απέβλεπε στο να αποκλείσει κάθε δυνατότητα
βομβαρδισμού των ρουμανικών πετρελαιοπηγών, που τροφοδοτούσαν τις δυνάμεις του Άξονα. Όμως οι σύμμαχοι βιάστηκαν να θεωρήσουν την μάχη
της Κρήτης χαμένη και να υποχωρήσουν , ενώ προηγουμένως είχαν επιπόλαια
παραγνωρίσει τη στρατηγική σημασία του νησιού σε ένα πόλεμο, που δεν ήταν καθόλου απίθανος, με τα διακρατικά "ήθη" εκείνης της εποχής…
ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ