Του Κώστα Παπασταύρου, Κύπρος
ΕΑΝ υπάρχει κάτι που θα πρέπει να θεωρείται
η κορωνίδα των προσπαθειών εκ μέρους των πολιτικών ταγών για τη χώρα μας δεν
είναι άλλο παρά η πολιτική και γεωπολιτική εξασφάλιση της Κύπρου. Μέρος, μόνο,
της αναγκαίας υποστήριξης για αυτή την εξασφάλιση έχει κερδηθεί λόγω ένταξης
στην ΕΕ. Η ελλιπής στήριξη από τους μηχανισμούς της ΕΕ του κυπριακού κράτους
μπροστά στις συνεχιζόμενες απειλές της Τουρκίας οφείλεται εν μέρει στις
εγγενείς αδυναμίες άσκησης ενιαίας εξωτερικής πολιτικής εκ μέρους της Ένωσης,
αλλά και στα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που έχουν οι μεγάλοι Ευρωπαίοι
εταίροι μας στην Ένωση με την Τουρκία. Καπάκι στα αδύνατα αυτά σημεία είναι και
ο δικός μας αυτοεγκλωβισμός στην αναζήτηση λύσης τύπου Διζωνικής Δικοινοτικής
Ομοσπονδίας (ΔΔΟ).
Η επίσκεψη Biden στην Κύπρο θα μπορούσε να ήταν
καλοδεχούμενη εάν οι ΗΠΑ έδειχναν έστω λίγη πολιτική ωριμότητα στα ζητήματα της
Αραβικής Άνοιξης, αλλά και στον επηρεασμό της Τουρκικής πολιτικής με τις γύρω
χώρες της, της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης. Ειδικότερα, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ
υποστηρίζουν τους μουλάδες (βαθύ ισλάμ και φονταμενταλιστές) όποτε θέλουν να
αντιπαραταχθούν με τη Ρωσία, αυτό και μόνο δείχνει τη μειωμένη διπλωματική τους
δεινότητα για αντίληψη της ιστορικής πραγματικότητας στην περιοχή μας.
Παρά τις προσδοκίες λοιπόν μερικών πολιτικών μας, δεν
αναμένεται ο Biden να κουνήσει το δακτυλάκι της Τουρκίας -γι' αυτό εξάλλου
έρχεται να δει τον Έρογλου και όχι τον Ερντογάν. Αυτή και μόνο η ενέργεια ενισχύει τη Βρετανική διπλωματία
ότι πρόκειται για δικοινοτικό πρόβλημα (τάχα ψυχολογικό) και όχι πρόβλημα εισβολής και
κατοχής εκ μέρους της Τουρκίας. Πέραν αυτών, υπάρχει εκ μέρους της
πλευράς μας η αποδοχή της βάσης της επιδιωκόμενης λύσης, που a priori αποτελεί
διαχωριστική προσέγγιση, όπου το ένα μέρος (Τ/κ) θα εξαρτάται και θα κυβερνάται
εσαεί από την Τουρκία, άμεσα ή έμμεσα.
Με απλά λόγια, η γόμα που αναμένεται από τον Biden ή τον
Βρετανό Cameron για να συνδέσουν τα δύο συνιστώντα "state", που εμείς
οι ίδιοι αφελώς(;) αποδεχθήκαμε εδώ και δεκαετίες και δυστυχώς περιτράνως
διεκδικούμε στα ΗΕ και τις Βρυξέλλες, εκ των πραγμάτων θα αδυνατεί να κατοχυρώσει
την πολιτική και γεωπολιτική εξασφάλιση
της Κύπρου, διότι η λύση ΔΔΟ είναι επί τούτου προσχεδιασμένη για να κρατήσει
και ενδυναμώσει τις φυγόκεντρες, αποσχιστικές και διαχωριστικές τάσεις και όχι τις κεντρομόλες, όπως,
και πάλι αφελώς, θεωρητικά αναμένεται.