Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Συμπεριφορές για γέλια και κλάματα…





Του Κώστα Παπασταύρου, Κύπρος

Πραγματικά, αυτό μας έλειπε τώρα ! 

 Συγκεκριμένα, να αναγάγουμε το εθνικό μας πρόβλημα σε… θρησκευτικό ζήτημα, πέραν του ότι συζητιέται στα σαλόνια της Λευκωσίας και στα διάφορα δικοινοτικά σεμινάρια η αμερικανιά περί του ψυχολογικού χάσματος μεταξύ των «δύο» λαών! Εάν είναι δυνατό !  Κάπως, δηλαδή, να μας δίδουν οι κατοχικές δυνάμεις το δικαίωμα να λειτουργούμε τις εκκλησιές μας στα κατεχόμενα (εννοείται με τους δικούς τους όρους και προϋποθέσεις) και εμείς να τσακωνόμαστε για το… πόση μεγάλη συγκίνηση νιώθουμε! Και να δηλώνουμε ευγνώμονες στο μουφτή που σέβεται το θρησκευτικό μας αίσθημα και τους αγγλοαμερικάνους για τη ψυχολογική υποστήριξη που μας παρέχουν με την παρουσία τους στις λειτουργίες….
Πόσα να ακούσουν οι πολίτες και να μην σιχαθούν όλα αυτά τα αποπροσανατολιστικά των διάφορων ηγετών μας-πολιτικών και θρησκευτικών, ενώ η ουσία ευρίσκεται αλλού. Εν πάση περιπτώσει, αφήνουμε κατά μέρος τα περί προόδου στη συμπεριφορά των κατοχικών δυνάμεων, τα περί οργάνων προπαγάνδας που γινόμαστε και τα παρόμοια και ρωτάμε κατά πόσο οι αφελείς πολιτικοί μας θυμούνται το μήνυμα που έδωσαν προ αρκετών ετών στην κατεδάφιση του φυλακίου της οδού Λήδρας, όταν η πράξη αυτή παρουσιαζόταν όμοια της κατεδάφισης του Τοίχους του Βερολίνου. Πόσες βλακείες και ηλιθιότητες να αντέξουμε;
Τι στην ευχή έδωσε πίσω μέχρι τώρα ο κατοχικός στρατός και σπέρνονται από πολιτικούς μας μηνύματα για πάρε-δώσε ή το χειρότερο, καλούν το λαό σε ενότητα και ομοψυχία, αλλά αφήνοντας επίτηδες έξω από την επίκληση αυτή να διευκρινίσουν το σκοπό και στόχο! Εκτός εάν, είμαστε έτοιμοι να ανταλλάξουμε την εκτέλεση των θρησκευτικών μας δικαιωμάτων στα κατεχόμενα με την εκ περιτροπής προεδρίας ή την παραμονή όλων των εποίκων ή ακόμη, την αύξηση για τους Τ/κ του ποσοστού κέρδους από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων ή έστω, την παράδοση της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου. Και… τελειώσαμε! 

Κι όλες αυτές οι σαχλαμάρες απορρέουν από τη στιγμή που αποδεχτήκαμε τη δικοινοτική-διζωνική ομοσπονδία (ΔΔΟ) ως στόχο της λύσης και κάνουμε όλες τις κωλοτούμπες στην πίστα της πολιτικής για να πεισθεί ο λαός να χειροκροτήσει-ακόμη και στις λειτουργίες να χειροκροτεί το μουφτή επειδή είπε μια ατάκα περί του κλειδιού της εκκλησίας. Διότι, και πρωτοετής φοιτητής της νομικής χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις για το διεθνές ή το συνταγματικό δίκαιο, μπορεί να τεκμηριώσει ότι λύση του τύπου ΔΔΟ είναι ρατσιστική και διχοτομική, είναι μη δίκαιη, είναι μη βιώσιμη, είναι μη λειτουργική! Καταπατεί διεθνώς αναγνωρισμένα και με ποταμούς αιμάτων κερδισμένα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα. Ιδιαίτερα μάλιστα φαιδρό είναι να ακούμε στις δικαιολογίες των πολιτικών μας ότι, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ο εγγυητής και ο καταλύτης για τη ομαλή λειτουργία της ΔΔΟ-εδώ είναι που και το παρδαλό κατσίκι δεν αντέχει και σκάζει στα γέλια!!!