Το 1904, στη διάρκεια του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου, η ελληνική κοινή
γνώμη ήταν στο πλευρό των Ρώσων, οι
οποίοι είχαν ως Υπουργό Πολέμου τον Αλεξέϊ Κουροπάτκιν. Τότε σε αθηναϊκή εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας
κάποιος ανέλαβε να «συμβουλεύσει» (!) τον Ρώσο αξιωματούχο να αναλάβει δράση νοτιότερα του υφιστάμενου
μετώπου. Και το έκανε, γράφοντας ένα
άρθρο υπό τον τίτλο : «Δεξιότερα Κουροπάτκιν»….. Το άρθρο προκάλεσε
καγχασμούς για κάτι δεκαετίες ….
Σήμερα το να προσπαθήσει να συμβουλέψει κάποιος τον
αντίστοιχο Κουροπάτκιν είναι ΚΑΙ δυνατό αλλά ΚΑΙ αδύνατο, γιατί οι επικοινωνίες
και οι στρατοί τρέχουν γρηγορότερα από ό,τι έτρεχαν στις αρχές του 20ου
αιώνα. Χωρίς να αποκλείεται και αυτό το εγχείρημα από κάποιους, οι εν ενεργεία
ή υποψήφιοι συμβουλάτορες καλό θα ήταν να ξεκινήσουν από μια διαπιστωμένη
ανάγκη. Και αυτή δεν έχει σχέση
με το χώρο, αλλά με το χρόνο, δηλαδή με την ανάγκη να αναχαιτισθεί η
Αμερικανο-«ευρωπαϊκή» σφήνα εναντίον της
Ρωσικής Ομοσπονδίας έγκαιρα.
Εάν η Νατοϊκή δύναμη αναπτυχθεί στο ουκρανικό έδαφος τα
προσεχή χρόνια, τότε η Ρωσική Ομοσπονδία θα βρεθεί σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση έναντι του ΝΑΤΟ,
το οποίο με τη σειρά του θα μπει στο πειρασμό για μεγαλύτερες περιπέτειες….
Όθεν προτείνω τον εξής τίτλο για ένα άρθρο
συμβουλευτικού περιεχομένου : «Μακρύτερα Πούτιν» ! Δηλαδή , όσο μακρύτερα μπορείς να τους
κρατήσεις από τη Ρωσική Ομοσπονδία, τόσο το καλύτερο !