Πρόσκληση για ενωτική κάθοδο από τους “Οικολόγους Πράσινους”

Διαβάζω την πρόσκληση για ενωτική κάθοδο, που απευθύνουν οι «ΟΠ» σε όλες τις δυνάμεις της Πολιτικής Οικολογίας….Και δεν μπορώ παρά να σταματήσω στην πρώτη παράγραφο :

Σε ενωτικό ψηφοδέλτιο για κοινή κάθοδο στις εκλογές καλούν οι Οικολόγοι Πράσινοι όλες τις δυνάμεις της Πολιτικής Οικολογίας που συμφωνούν με το μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος.

Το 1989, όταν ορισμένοι  Οικολόγοι Εναλλακτικοί είχαν αποφασίσει να κατέβουν στις Ευρωεκλογές (κάτι που πληρώθηκε βαρύτατα στη συνέχεια, με πολύχρονους δικαστικούς αγώνες…) η δήλωσή τους «Κοινές θέσεις με  τους Ευρωπαίους Πράσινους» είχε υποστεί δριμύτατη κριτική, ως δηλωτική υποτέλειας και έλλειψης πολιτικής προσωπικότητας. Σήμερα η παραπομπή στο «μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος» εμβάλλει  σε ανάλογες σκέψεις : Όταν το πρωταρχικό, στην ελληνική πραγματικότητα των μνημονίων, είναι το να καταγγελθεί  ευθέως η εξαθλίωση της χώρας και των ανθρώπων της. Όταν  προέχει  η καταγγελία της υπαρκτής ΕΕ, του νεοφιλελευθερισμού, της γερμανικής αποικιοκρατίας. Όταν μάλιστα  αυτές οι  πολιτικές θέσεις δεν χρειάζονται  πολλά λόγια,  εννοιολογικές καινοτομίες ή μακροσκελείς αναλύσεις : Γιατί είναι σαφείς και τηλεγραφικές , όσο η παραπομπή των «ΟΠ» στο «μανιφέστο»…

Κατά τα άλλα, η ανακοίνωση βρίθει από αβλαβείς γενικότητες

Κυβερνητική μνημονιακή χωροταξία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το μικροβιοφοβικόν ΠΑΜΕ

Σε ανακοίνωση του  ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται  :

«Η εντολή του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή ενόψει των αυριανών κινητοποιήσεων για τη δημιουργία κόκκινων ζωνών και αποκλεισμού μέρους του κέντρου της Αθήνας, είναι άλλο ένα δείγμα ακραίου κυβερνητικού αυταρχισμού, αλλά και του πανικού που διακατέχει την κυβέρνηση λίγες ώρες μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Νομίζουν ότι με τέτοια αντιδημοκρατικά μέτρα θα τρομοκρατήσουν τους εργαζομένους και τη νεολαία από το να κατέβουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν.....

.....Καλούμε τον ελληνικό λαό να αντισταθεί στα κυβερνητικά σχέδια και να εκφράσει μαζικά και ειρηνικά την αντίθεση του στα μνημονιακά σχέδια λιτότητας και εξαθλίωσης. Διεκδικούμε μια άλλη πορεία για την Ελλάδα και την Ευρώπη, ενώνουμε τις φωνές μας με τους εργαζόμενους και τη νεολαία όλης της Ευρώπης, στέλνουμε ένα ισχυρό μήνυμα αντίστασης και ανατροπής. Συμμετέχουμε στο αυριανό συλλαλητήριο στις 18.00 στην Κλαυθμώνος.»

Εξ άλλου το ΠΑΜΕ καλεί- προς αποφυγήν μικροβιακών λοιμώξεων πολιτικού τύπου – σε συγκέντρωση στην Ομόνοια,   μια  ώρα αργότερα…

Και υπογραμμίζει : «Η μετατροπή πλατειών και δρόμων σε σιδερόφραχτα κάστρα και «υγειονομικές ζώνες» δεν πρόκειται να γλιτώσουν την κυβέρνηση και τους επιτελείς της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, από την οργή του λαού της χώρας μας και των άλλων λαών της Ευρώπης…..»

Ευρωεκλογές: Ψηφίζουμε για τον Καλύτερο Βοηθό του Κυβερνήτη μας Κυρίου Προβόπουλου

του Σπύρου  Στάλια* 

Αν ρωτούσαμε τυχαία ένα πολίτη στο δρόμο ‘ποιος είναι ο Κυβερνήτης της Ελλάδος’ αυθορμήτως θα απαντούσε ‘ο κύριος Σαμαράς’. Η απάντηση όμως θα ήταν λάθος. Πρωθυπουργός  είναι ο κύριος Σαμαράς, όμως Κυβερνήτης της Χώρας είναι ο κύριος Προβόπουλος, Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Αθήνα (ΕΚΤ Αθήνας), γνωστή από παλιά ως Τράπεζα της Ελλάδος,. Αυτή είναι η σωστή απάντηση.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο κύριος Σαμαράς, η Κυβέρνηση του, το Κοινοβούλιο, τα πολιτικά κόμματα, ο Αλέξης, ο Φώτης, ο Ευάγγελος, ο Σταύρος, η Ελιά, ακόμα και η Δικαιοσύνη, είναι όργανα του κυρίου Προβόπουλου για την υλοποίηση της πολιτικής που χαράζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  και ο διοικητής της ο κύριος Ντράγκι, αφεντικό του κυρίου Προβόπουλου, με την συνεργασία της κυρίας Μέρκελ, για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Αυτή είναι η αλήθεια.

Άραγε μπορεί να αποδειχθεί αυτός ο ισχυρισμός;

Η Μεταλλεία της συμφοράς

Μήνυμα του Πρύτανη ΑΠΘ  Γιάννη Μυλόπουλου  στην εκδήλωση «Η Μεταλλεία Χρυσού σε περίοδο οικονομικής κρίσης-επιπτώσεις στο περιβάλλον» ( 29 & 30 Μαρτίου,  Ιερισσός Χαλκιδικής)

"Το ΑΠΘ, δια του Συμβουλίου Περιβάλλοντός του, στο οποίο εκπροσωπούνται όλες οι σχολές και οι ακαδημαϊκές του μονάδες, έχοντας μελετήσει σε βάθος τα διαθέσιμα στοιχεία, γνωμοδότησε ότι η επένδυση της Εταιρείας Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. στη βόρεια Χαλκιδική, με τον τρόπο που σχεδιάστηκε και υλοποιείται, είναι καταστροφική για το περιβάλλον, την οικονομία, αλλά και την κοινωνία στην ευρύτερη περιοχή.

• Η μεταλλευτική δραστηριότητα όχι μόνο δεν ευνοεί την ολοκληρωμένη ανάπτυξη της Χαλκιδικής, αλλά καταστρατηγεί και τις τρεις βασικές παραμέτρους της αειφορίας, (περιβάλλον, οικονομία και κοινωνία), καθώς η φέρουσα ικανότητα του οικοσυστήματος δεν αντέχει το βάρος μιας τόσο εκτεταμένης μεταλλευτικής δραστηριότητας

Ποιες είναι οι αληθινές μειώσεις στα οικιακά φωτοβολταϊκά και ποιες οι απάτες του ΥΠΕΚΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ : Με αποστομωτικά επιχειρήματα, το ΔΣ του «Πανελλήνιου Συλλόγου  Φωτοβολταϊκών Στέγης» (Φιλοποίμενος 43 Πάτρα, τηλ.2610.273.442, κιν.6974.436.031, oikopv@gmail.com ) καταγγέλλει τις λούμπεν πρακτικές της κυβέρνησης, που εν μέσω σωρείας  αναθεωρήσεων και ανατροπών προς το χειρότερο, πλήττει άμεσα  τους χιλιάδες πολίτες που την πήραν στα σοβαρά και πείστηκαν  ότι η Ελλάδα μπορεί να προωθήσει  τον φωτοβολταϊκό τομέα. Τι να πούμε περισσότερο ; Ότι μόνη μας παρηγοριά είναι η ελπίδα να αντιμετωπίσουν  οι εγκάθετοι της γερμανικής αποικιοκρατίας  κάποτε κάποιο δικαστήριο και να  υποστούν τις πρέπουσες κυρώσεις…

Σχετικά :http://oikologein.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1902.html

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΊΚΩΝ

Όταν παραβιάζονται μονομερώς οι συμβάσεις 36.000 νοικοκυριών με 30-40% μείωσεις, κανένας δεν θα πρέπει να μιλά για «δώρα στα οικιακά» και για «υποχωρήσεις στις μειώσεις». Οι αναφορές επίσης σε μέσους όρους 16% ή 20% μείωση, ουσιαστικά αποκρύπτουν την πλήρη αλήθεια και τεχνηέντως ρίχνουν στάχτη στα μάτια.

Το ΥΠΕΚΑ έκανε καμπάνια και μέσω των τραπεζών καλούσε τους πολίτες για εγκατάσταση φωτοβολταϊκού στα σπίτια τους (οικιακό, Φ/Β στέγης). Διαφήμιζαν σε πράσινα φυλλάδια την πράσινη ανάπτυξη και τον κοινωνικό χαρακτήρα των Φ/Β στέγης. Το ΥΠΕΚΑ μιλούσε για εγγυημένη τιμή και έτσι παρέσυρε τον κόσμο.

Το λυκόφως της Αριστεράς

Του  ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ,

ΠΗΓΗ: www.enet.gr

Οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές στη Γαλλία (23 Μαρτίου 2014) διεξήχθησαν με το φάντασμα της ακροδεξιάς πάνω από τη χώρα και πάνω από την Ευρώπη. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δικαιώνουν τους φόβους, όμως όχι τόσο για την άνοδο του νεοναζισμού όσο κυρίως για αυτήν του ευρωσκεπτικισμού και του εθνικισμού, με κίνδυνο μεταδοτικότητος στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Ως γνωστόν, κινητήρας της ιστορικής πορείας προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση υπήρξαν σε κάθε χώρα περισσότερο τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, παρά τα συντηρητικά, ακόμη λιγότερο τα ακροδεξιά. Ακόμη και σήμερα, με την πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας στην οποία έχει περιέλθει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, με δική του πάντως επιλογή και ευθύνη, μεγαλύτερη κάλυψη του εξασφαλίζουν τα σοσιαλδημοκρατικά ευρωπαϊκά κόμματα, παρά τα συντηρητικά, ακόμη λιγότερο τα ακροδεξιά.    
Στις γαλλικές εκλογές καταγράφηκε σοβαρή πτώση της Αριστεράς, από το Σοσιαλιστικό Κόμμα μέχρι το Κομμουνιστικό και το Αριστερό Μέτωπο, περίπου -8% σε εθνική κλίμακα.    
Η Δεξιά ανέβασε το ποσοστό της κατά 3,5%, το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίνας Λεπέν κατέγραψε κέρδη 7,4 εκατοστιαίων μονάδων. Η αποχή ανήλθε σε επίπεδα-ρεκόρ, περίπου 40%, και αποδείχθηκε καθοριστική, αφού το μέγιστο μέρος της προήλθε από ψηφοφόρους της Αριστεράς, ιδίως των Σοσιαλιστών.    

Οι γερμανικές οφειλές στην Ελλάδα σήμερα

Του Γιάννη Μαύρου *

Πέρα από τους συμβολισμούς του προσκυνήματος στο μνημείο του ολοκαυτώματος των Λυγκιάδων και τις δηλώσεις περί ενοχής και «ηθικού χρέους» του πάστορα- Προέδρου της ΟΔΓ , η επίσκεψη του ανώτατου πολιτειακού παράγοντα της Γερμανίας  συνέτεινε στην ανάδειξη του μέγιστου εθνικού μας ζητήματος, της διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, ως κορυφαίου όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Είναι βέβαια μόνο η αρχή και η συνέχεια θα είναι μακρά και δύσκολη αλλά είναι σημαντικό ότι τόσο ο Πρόεδρος      της Δημοκρατίας όσο και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ο Μανώλης Γλέζος έθεσαν ευθαρσώς το ζήτημα στον Γερμανό Πρόεδρο, όπως έκανε και αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και εκπρόσωποι ενώσεων θυμάτων και μαρτυρικών πόλεων και χωριών.

Θλιβερή παραφωνία στην εθνική ομοψυχία που προκαλεί το ζήτημα είναι η στάση, με τη διττή σημασία της λέξης, της Κυβέρνησης, η αμήχανη και αναξιοπρεπής σιωπή της, συνέχεια της υποτέλειας των κυβερνήσεων του παρελθόντος, με αποκορύφωμα τις επαίσχυντες παρεμβάσεις της Κυβέρνησης Σημίτη στη Δικαιοσύνη υπέρ των γερμανικών συμφερόντων. Έτσι, τις παραμονές της άφιξης του Προέδρου της ΟΔΓ, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών δήλωνε, στη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής  Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, ότι «η όποια πολιτική διάσταση του θέματος δεν υπάρχει γιατί  η Ελλάδα έχει θέσει κατ’ επανάληψη το ζήτημα αυτό» (!) και ότι, εφόσον η Γερμανία το απορρίπτει, «εάν εμείς θέλουμε να σταματήσουμε να το θέτουμε (!!)… πρέπει να πάρουμε την απόφαση να προβάλλουμε τη διεθνή αξίωσή μας ενώπιον ενός δικαστικού οργάνου».

Το θέμα της ενιαίας τιμής του βιβλίου από την πλευρά των εργαζομένων

 

Aνακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής

http://bookworker.wordpress.com

 

 

Με αφορμή τη συζήτηση που έχει προκύψει στο χώρο του βιβλίου για το θέμα της επαπειλούμενης κατάργησης της ενιαίας τιμής των νέων σε κυκλοφορία βιβλίων, που προβλέπει η λεγόμενη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ για την άρση των περιορισμών σε διάφορα προϊόντα και επαγγέλματα, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής εκφράζει την αντίθεσή του στο σύνολο των μέτρων αλλά και στη λογική από την οποία εκπορεύονται.

Την ώρα που οι εργοδότες φέρνουν στην επιφάνεια επιλεκτικά το θέμα της ενιαίας τιμής των νέων σε κυκλοφορία βιβλίων, εμείς ως σωματείο και ως εργαζόμενοι είμαστε ενάντια στο σύνολο των μέτρων της «εργαλειοθήκης» για το γάλα, τα φάρμακα, την κατάργηση των «εισφορών υπέρ τρίτων» (που αποτελούν πηγή εσόδων για ασφαλιστικά ταμεία και για τους ΟΤΑ), αλλά και την «οριζόντια» κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο λιανεμπόριο που λεηλατούν τις ζωές μας. Τα μέτρα αυτά, που προωθούνται με τη συναίνεση της συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, της τρόικας και της ΕΕ, έρχονται ως συνέχεια και συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια, με αφορμή την κρίση. Στόχος των μέτρων είναι η ολοκληρωτική ισοπέδωση κάθε έννοιας εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος, η πλήρης κυριαρχία του «κέρδους» και της «αγοράς» σε κάθε πτυχή της ζωής μας, η ενίσχυση της θέσης των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων.

Διαφεύγοντα κέρδη

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 29.3.14

Στα δικαστήρια εκτίθενται συχνά οι βλάβες   ενός ατόμου,  όχι  μόνο από αυτή καθεαυτή τη προσβολή που υπέστη, αλλά και από την «παράπλευρη» αδυναμία του να συνεχίσει μιαν άλλη, επωφελή δραστηριότητα. Στη πολιτική ζωή συμβαίνουν ανάλογα : Ο νεοφιλελευθερισμός  καθηλώνει την κοινωνία σε αταβιστικά επίδικα , αποτρέποντας  την   νεωτεριστική  προσέγγιση   των ζητημάτων.

Η πολιτική συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση του νερού δεσπόζει  ,  από τη στιγμή που η κυβέρνηση  ενδίδει στην «πωλητική»   της Τρόϊκας. Ταυτόχρονα  όμως  «θάβει» τη προβληματική  δεκαετιών, σχετικά με την ορθολογική και περιβαλλοντικά φιλική διαχείριση του υγρού στοιχείου.

Η  ανάκτηση τμήματος των περίπου 700.000 m3 υγρών λυμάτων  του λεκανοπεδίου που «εκβάλουν»  στην  Ψυττάλεια είναι χαρακτηριστική :  Η χρησιμοποίηση αυτής της  μάζας για αρδευτικούς σκοπούς θα συνέβαλε  στη μείωση της γενικής κατανάλωσης νερού, που στον αστικό χώρο  αναβαθμίζεται μεν  σε πόσιμη ποιότητα,  αλλά  διατίθεται για  ποικίλα έργα .

Για δεκαετίες η Ψυττάλεια ήταν στοιχείο  αυτοδιοικητικών προγραμμάτων  και μάλιστα σε πρώτο πλάνο ! Λιγότερο «διάσημη» ήταν η προβληματική  για  τον εξορθολογισμό της  κατανάλωσης νερού στον αγροτικό χώρο και  την  «σωστή» τιμολόγηση των αγροτικών προϊόντων.  Η παροχή  κινήτρων στους αγρότες για την εξοικονόμηση  και  τη χρήση επιτόπιων υδατικών πόρων,  συν τη  μεταφορά του  αρδευτικού κόστους στον  καταναλωτή,  θα μπορούσαν  να αποτρέψουν    έργα  που καταστρέφουν τη φύση και που τελικά πάλι πληρώνονται – και με το παραπάνω- από τον καταναλωτή !  Στην Ελλάδα ήταν η εκτροπή του Αχελώου, στην Ισπανία ήταν η εκτροπή των υδάτων του  Έβρου σε απόσταση  1000 χιλιομέτρων (!), που ευτυχώς ματαιώθηκε.

ActionAid : Χώρες προς πώληση…

Κάποιοι φαντασιώνουν τον θρίαμβο του Νόμου της Αξίας, την εκσυγχρονιστική  διαχείριση  των παραγωγικών πόρων του τρίτου κόσμου, την υπέρβαση της υπανάπτυξης με επιχειρηματικές μεθόδους. Και όμως, παρά  τα ιδεολογικά φρου-φρου και αρώματα, πρόκειται για απλή αποικιοκρατία που «σφάζει με το βαμβάκι». Που επανεγκαθίσταται ασύστολα  εκεί  από όπου διώχτηκε με απειράριθμες θυσίες.. .

Η νεοαποικιοκρατία εντός του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής γίνεται πλέον αισθητή στις αφρικανικές κοινωνίες.  Γίνεται  ακόμη  το  μοτίβο  Ρουμάνων   ακτιβιστών, που διαβλέπουν  μέσα στις αγορές μεγάλων εκτάσεων  γης  την  έξωση και συντριβή της παλιάς αγροτικής κοινωνίας.

http://oikologein.blogspot.gr/2013/03/blog-post_12.html

Η νέα εξέλιξη πραγμάτων σκιαγραφείται στο  ντοκυμαντέρ της ActionAid «Countries for sale?» [«χώρες προς πώληση»] που θα πρωτοπαιχθεί την Πέμπτη 3 Απριλίου στις 20.15 στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο, Συγγρού 106, κοντά στο μετρό Συγγρού – Φιξ :   Δείχνοντας  με συγκλονιστικό τρόπο πώς πλούσιες χώρες και μεγάλες εταιρείες εξακολουθούν να εκμεταλλεύονται τον πλούτο της Αφρικής, εφαρμόζοντας μια νέα μορφή αποικιοκρατικής πολιτικής, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ActionAid  ταξίδεψε  σε μια από τις πιο όμορφες χώρες της Αφρικής, τη Μοζαμβίκη, για να ερευνήσει  το θέμα της αρπαγής γης των φτωχών αγροτών από τεράστιες πολυεθνικές εταιρίες βιοκαυσίμων και  για να διερευνήσει  τον ρόλο που παίζουν οι ευρωπαϊκές πολιτικές. Εκεί συνάντησε  αγρότες που έχασαν τη γη τους και δυσκολεύονται να συντηρήσουν τις οικογένειες τους χωρίς να μπορούν να φανταστούν τον ρόλο που παίζουν στην δυστυχία τους, άνθρωποι που δεν έχουν δει ποτέ και ζουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Μετά τη προβολή του ντοκυμαντέρ θα ακολουθήσει συζήτηση με δύο ακτιβιστές από τη Μοζαμβίκη, που έρχονται αντιμέτωποι με μεγάλες εταιρείες για να υπερασπιστούν τη γη τους.

Η είσοδος είναι δωρεάν. Πρέπει όλοι να είμαστε εκεί!

Ατάκτως ερριμμένα μαλαισιανά συντρίμμια…

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 27.3.14

Το συμβάν της απώλειας του μαλαισιανού μπόϊνγκ στις 

 Μαρτίου δεν έλαβε χώρα στο τρίγωνο των Βερμούδων, ή σε 

συνθήκες ασυνήθιστης πολιτικής έντασης ή σε κάποια 

αμφισβητούμενη περιοχή της Ασίας – όπως αυτή των νήσων 

 Σενκάκου και Ντιαογιού , που διεκδικούνται από την Κίνα και

 την Ιαπωνία. Δεν είχε κάποια ιδιαιτερότητα ώστε  να 

τροφοδοτηθεί από    τεχνομυστικιστικές   φαντασιώσεις, όπως 

αυτές που εκφέρονται σχετικά με τα χημικά ίχνη (Chem trails) 

 των αεροπλάνων  και συνδέονται  με  πειράματα ελέγχου του κλίματος…Αντίθετα  το συμβάν   

 διέθετε  μάλλον  νορμάλ  χαρακτηριστικά και συνδεόταν με 

τέσσερεις «συμπτώσεις»  :

 Πρώτον,  με την σιγή  των συχνοτήτων  του αεροσκάφους καi

 την διακοπή της  επικοινωνίας  του με τις επίγειες αρχές. 

Δεύτερον, με την απενεργοποίηση  των συσκευών transponder, 

που συλλαμβάνουν το σήμα ραντάρ των πολιτικών αρχών, το 

ενισχύουν και  το επαναπέμπουν, επιτρέποντας  την 

σκιαγράφηση της πορείας του αεροσκάφους.  Τρίτον  και 

σημαντικότερο, 

 με την ανυπαρξία σήματος στα πρωτεύοντα ραντάρ των 

στρατιωτικών μονάδων της ευρείας περιοχής, πράγμα που θα 

μπορούσε να ενισχύσει την υπόθεση της    αποσάθρωσης της 

μορφολογίας του αεροσκάφους, γενικά τη θρυμματοποίησή  

 του,  ούτως ώστε , μετά σύντομότατο χρόνο, να μην μπορεί να   

 συλληφθεί από  τα  πρωτεύοντα ραντάρ , που απεικονίζουν 

 οτιδήποτε  ίπταται  υπό δυο προϋποθέσεις :

Η άνοδος του αντικαπιταλισμού

Του Jeremy Rifkin. Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ , 22/03/2014

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ : Αν κρίνει κανείς από ένα βιβλίο του που εντυπωσίασε το παγκόσμιο κοινό («Το τέλος της εργασίας», 1996) ο Ρίφκιν διακατέχεται από μια φουτουριστική διάθεση, που την εξωτερικεύει και με το παρόν άρθρο. Σχεδόν θυμίζει τον Αντρέ Γκορζ με τις επίσης φουτουριστικές τάσεις του, μόνο που αναφέρεται σε κάποιον «αντικαπιταλισμό»  που δεν είναι σοσιαλισμός αλλά κάτι κοντινό  με τον λεγόμενο τρίτο τομέα. Ίσως πάλι ο Ρίφκιν να αποφεύγει τη χρήση κάποιων όρων, που κάνουν «τζιζ» στην αμερικανική κοινωνία….

---

Jeremy Rifkin :

Αρχίζουμε να είμαστε μάρτυρες ενός παραδόξου στην καρδιά του καπιταλισμού, που τον οδήγησε σε επιτυχία αλλά τώρα απειλεί το μέλλον του: Η ισχύς των ανταγωνιστικών αγορών μειώνει τα κόστη τόσο πολύ, που πλέον πολλά αγαθά και υπηρεσίες προσφέρονται σχεδόν δωρεάν, χωρίς περιορισμό και χωρίς να υπόκεινται στις δυνάμεις της αγοράς. Μπορεί οι οικονομολόγοι να τάσσονταν πάντα υπέρ της μείωσης του οριακού κόστους, αλλά ποτέ δεν περίμεναν ότι μια τεχνολογική επανάσταση μπορεί να οδηγήσει τα κόστη αυτά κοντά στο μηδέν.

Η πρώτη ένδειξη του παραδόξου αυτού παρουσιάστηκε το 1999, όταν το Napster, η μουσική υπηρεσία, δημιούργησε δίκτυο που επέτρεπε σε εκατομμύρια ανθρώπους να μοιράζονται μεταξύ τους μουσική χωρίς να πληρώνουν τους καλλιτέχνες ή τους παραγωγούς. Αυτό προκάλεσε τεράστια προβλήματα στη μουσική βιομηχανία. Ανάλογα φαινόμενα έπληξαν τον κλάδο της έκδοσης βιβλίων και εφημερίδων. Οι καταναλωτές άρχισαν να μοιράζονται μεταξύ τους τις δικές τους πληροφορίες μέσω βίντεο, ήχου και γραπτών κειμένων παρακάμπτοντας τις παραδοσιακές αγορές.

Η τεράστια μείωση στο οριακό κόστος έπληξε τους κλάδους αυτούς και τώρα αρχίζει να επιφέρει αλλαγές στην ενέργεια, τη βιομηχανία και την εκπαίδευση.

Tσογλαν-boys και τσόγλαν- politicians

Προ καιρού ο Ευάγγελος Βενιζέλος χρησιμοποίησε τον όρο εκτσογλανισμός, που πρωτοεμφανίστηκε στη διαδικτυακή πιάτσα από τον υποφαινόμενο.

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/12/blog-post_23.html

 Εχτές η Λιάνα Κανέλλη  αποκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα  τσόγλαν-boy, ως εκ της στάσεώς του   στη γνωστή υπόθεση της    επίθεσης Κασιδιάρη εναντίον της ίδιας και της Ρένας  Δούρου.  Η βουλευτίνα του ΚΚΕ μάλλον ενοχλήθηκε  από το γεγονός  ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν μονταρίστηκε με τη συγκεκριμένη σκηνή  κλαίων  και διαρρηγνύων τα ιμάτιά του ….

Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μου εδώ: Το θέμα μου είναι ότι πριν λίγη ώρα, στον 105,5, ο Βαξεβάνης κατηγόρησε τη Λιάνα Κανέλλη  για  λογοκλοπή του υποτιθέμενου τσογλανο-ευρήματος του Βενιζέλου ! Προφανώς, ο άνθρωπος ήταν άσχετος ως προς τη διαδρομή του όρου, πράγμα που δεν είναι και  τραγικό .  Τον συγχωρώ οπωσδήποτε - όμως  τι να πω για τους πολιτικούς   όπως ο Βενιζέλος , που   ιδιοποιούνται την πνευματική παραγωγή του οιουδήποτε, χωρίς να δηλώνουν την πηγή  τους;

Δεν προσκρούει αυτό στη πανεπιστημιακή ηθική που υποτίθεται ότι  κομίζουν και υπηρετούν ;

Και την ίδια στιγμή οι συνήθεις παραστεκάμενοι  των πολιτικών, πανεπιστημιακοί κυρίως, διεκδικούν για την εαυτάρα τους την «ευρεσιτεχνία»  και των πιο ασήμαντων όρων ή νοημάτων…..

Αυτή τη πολιτική και αυτούς τους παρα-πολιτικούς τους πολεμήσαμε και εξακολουθούμε να τους  πολεμάμε. Και τους προειδοποιούμε, ότι όση ικανότητα αντιγραφής και αν έχουν, θα λαχανιάζουν τρέχοντας πίσω από την έμπνευσή μας….  

Xαίρε, ω χαίρε αποικία χρέους

Από τη μια πλευρά είναι μια δεξιόστροφη μεταφυσική, που θέλει την ιστορία του Ελληνισμού αψεγάδιαστη, μη επιδεκτική αμφισβήτησης, μη επιδεικτική ανα-γραφής  και αναψηλάφισης.  . Από την άλλη πλευρά είναι η αριστερόστροφη ευελιξία, που τάχα μου εμφορείται από πνεύμα αντιλογίας και θέτει υπό συζήτηση όλα τα περί ελληνικότητας, κάποτε-κάποτε εγείροντας την υποψία ότι παρατάει την πραγματική ιστόρηση  για να  γουργουρήσει ανέμελα στην αγκαλιά κάποιων   ελίτ. Έτσι συχνά ακούγονται διάφορα – ενίοτε από  το Κόκκινο 105,5 FM :  Π.χ., το ότι οι Οθωμανοί  δεν έβαζαν προσκόμματα στην μόρφωση των υπόδουλων λαών, ότι το κρυφό σχολειό ήταν μύθος, όταν ήταν γνωστός ο σερβομηχανισμός που  διείπε   την οθωμανική εξουσία : Με αποστολή  την επίτευξη ισορροπίας ανάμεσα  σε δυο αντιφατικούς στόχους, αφενός τη διατήρηση της ιδιαιτερότητας των υπόδουλων(γιατί μόνο ως άτομα με διακριτή ταυτότητα ήταν εκμεταλλεύσιμοι !) και  αφετέρου τη  διαρκή καθήλωσή τους  στη κατάσταση  των υποζυγίων.

Αλλά αυτά είναι ένα τίποτε μπροστά στην αμφισβήτηση της ίδιας  της ελληνικότητας . Εμένα προσωπικά, η ιδέα ότι ένας ανθρώπινος πληθυσμός  εγκατεστημένος  στον ελλαδικό χώρο αυτοπαραμυθιάζεται  και αυτοανακηρύσσεται σε κάποια φάση σε συνέχεια των παλαιοελλήνων, δεν με εμποδίζει καθόλου να πίνω τον καφέ μου και να καταγγέλλω  την ενεστώσα  κατάσταση του «φόρου- υποτελή- λαού». Αλλά, πώς να το κάνουμε,  η βλακεία είναι βλακεία, η βλακεία είναι αντιαισθητική !

Και η βλακεία αυτή – που θεωρεί τον ελληνισμό του 19^ου αιώνα επινόηση των λογίων  και όχι συνεχιστή ενός διεσπαρμένου Έθνους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα – έχει ως κύρια συνέπεια την έξωση της πραγματικής συζήτησης για το πραγματικό πρόβλημα.  Το οποίο  πραγματικό πρόβλημα  είναι η υποτέλεια΄.

1821:Τότε ήταν η Ιερά Συμμαχία του Μέττερνιχ…..

      

Ανακοίνωση του ΔΗΚΚΙ     

 1821:Τότε ήταν η Ιερά Συμμαχία του Μέττερνιχ , τώρα η νέα «ιερά Συμμαχία»  ΗΠΑ-Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.

     Εκατόν ενενήντα τρία χρόνια μετά τον ξεσηκωμό του ΄21 η Ελλάδα βρίσκεται σε  κρίσιμο σταυροδρόμι. Τότε αντιμετώπισε την Ιερά Συμμαχία του Μέττερνιχ και των αυτοκρατόρων της εποχής. Τώρα , αντιμετωπίζει την νέα «Ιερά συμμαχία»  ΗΠΑ-Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης που με άλλα μέσα και μηχανισμούς επιδιώκουν την διάλυση της και την καθυπόταξη και  σύνθλιψη του λαού. Τότε χρησιμοποιούσαν τα στρατεύματα κατοχής των πασάδων, τώρα το ρόλο τους  έχουν αναλάβει οι σύγχρονοι Φαναριώτες και Κοτζαμπάσηδες-Προεστοί.  Η εθνική κυριαρχία έχει καταλυθεί, αυτή τη φορά από τους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και τα funds tων δανειστών ,  ο λαός και οι παραγωγικές δυνάμεις και δυνατότητες  του τόπου καταληστεύονται  με την σύμφωνη γνώμη και την συνδρομή του πολιτικού καθεστώτος της τελευταίας εικοσιπενταετίας, ενώ η εδαφική ακεραιότητα της χώρας τίθεται σε αμφισβήτηση σε όλη την έκταση των Ανατολικών της συνόρων. Η επαναφορά του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο και τα όσα προοιωνίζονται για το Αιγαίο συμπληρώνουν το πάζλ Και οδηγούν στο συμπέρασμα πως  193 χρόνια μετά το ΄21, η υπόσταση του  Ελληνικού ΄Εθνους-Κράτους απειλείται με αποσάθρωση και κατατεμαχισμό  και ο ΄Ελληνας πολίτης  προορίζεται να μετατραπεί σε πρότυπο ενός παγκοσμιοποιημένου πολίτη -υπηκόου των    πολυεθνικών.