Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 1.3.14
Το να πληρώνει ο ρυπαίνων τη ρύπανση που προκαλεί εις βάρος της κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος, αναγορεύθηκε εδώ και
δυόμισι δεκαετίες σε καταστατική αρχή του
οικολογικού κινήματος : Χωρίς να εισακουσθούν ιδιαίτερα κάποιοι «πλειοδότες», που προσέθεταν το ζήτημα της προληπτικής αντιμετώπισης της ρύπανσης, αντί
της προσφυγής σε «επανορθωτικές» εκ των υστέρων διαδικασίες….
Αν ο
ρυπαίνων πρέπει να πληρώνει, τότε ο απορυπαίνων πρέπει να πληρώνεται ! Λόγου
χάρη το φύτεμα ενός πάρκου ή των πεζοδρομίων σε μια πόλη όχι μόνο
θάπρεπε να στοιχίζει χρήμα στους
«δράστες» - πολίτες,
δημοτικές κινήσεις ,περιβαλλοντικές οργανώσεις-
αλλά αντιθέτως θαπρεπε να επιβραβεύεται και να «αμείβεται» !
Πρόσφατα,
στα πλαίσια των αγροτικών κινητοποιήσεων,
ο Συνεταιρισμός Αγροτών Παιανίας
παρέταξε κάποια τρακτέρ στην οδό
Αθηνών –Λαυρίου δηλώνοντας, σε ένα από τα πανώ του : ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ! Η γειτνίαση της αγροτικής παραγωγής με τους αστικούς
σχηματισμούς σαφώς συνεπάγεται μια μορφή αναβάθμισης του περιβάλλοντος, μέσα από την
απορρόφηση ρύπων, τη βελτίωση του μικροκλίματος και τον αισθητικό εμπλουτισμό
του μίζερου και «ορθογωνιοποιημένου» αστικού τοπίου.
Όμως το συνολικό
αποτέλεσμα της επαφής αγροοικοσυστημάτων και πόλης καθορίζεται και από το κατά
πόσο τα πρώτα συνδέονται με ήπιες διαδικασίες διαχείρισης. Η υπερβολική χρήση λιπασμάτων και
φυτοφαρμάκων επιδρά ιδιαίτερα στο εγγύς περιβάλλον, ενώ αντίθετα η περιαστική
βιολογική γεωργία προσθέτει πολλά και δυσχεραίνει ελάχιστα τη ζωή των πόλεων.
Αξιοσημείωτη
εδώ είναι μια μελέτη του Αντώνη Μωϋσίδη γενικά για την περιαστική γεωργία, που
αναφερόταν στην προσωρινότητα και στην
σχετική υστέρηση του κεφαλαιουχικού της
εξοπλισμού, μέσα σε συνθήκες εκτατικής αστικοποίησης
και πιθανής οικοπεδοποίησης των αγροτεμαχίων. Αξιοσημείωτη όμως είναι και μια
αντίθετη τροχιά, που ακολουθείται από τις βιολογικές καλλιέργειες ενός
κτήματος κοντινού στον χώρο του αθηναϊκού
λεκανοπεδίου : Είναι το κτήμα Αρβανίτη όπου εδρεύει το Εναλλακτικό Σχολείο Οικολογικής Γεωργίας, και
όπου εντυπωσιάζει η συστηματική και
μακράς πνοής διαχείριση εδάφους και
καλλιεργειών.
«Η πόλις
είναι εισόδημα» - έλεγε ο πολεοδόμος Harvey, εννοώντας ότι η μεγάλη ή μεσαία ή
μικρή ποιότητα ζωής συγκεκριμένων πόλεων
συνιστά έμμεσο εισόδημα, που
εισπράττεται από τους πολίτες. Όμως εισόδημα είναι και ο περίγυρος των πόλεων – το κατά πόσο αυτός φιλοξενεί δραστηριότητες μη οχλούσες, μη
ρυπαίνουσες, με φρέσκα
και ποιοτικά προϊόντα .. Κι ακόμη ικανός
να συγκροτεί ένα προσβάσιμο και
ελκυστικό πεδίο αναψυχής, αποτρέποντας τις ενεργειοβόρες και χρονοβόρες εξόδους
στην απώτερη περιφέρεια…
Φυσικά οι μηχανισμοί διαπίστωσης των ρυπαινουσών ή απορυπαινουσών
δραστηριοτήτων, προϋποθέτουν έναν ενεργό και διαφανή δημόσιο τομέα. Κι αυτό αποβαίνει κανονικός
αντικατοπτρισμός μέσα στη νεοφιλελεύθερη έρημο, όπου ανθεί η διαβολή εναντίον
του κράτους και η αποθέωση της ιδιωτικής
«αρπαχτής»…..