Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 1.2.2014
O κτηνοτρόφος που ενεργοποιούσε “ψευδή σήματα συναγερμού”
–όπως θα έλεγαν οι μεταμοντέρνοι παραμυθολόγιοι - είδε κάποτε τα πρόβατά του να
εξολοθρεύονται , γιατί τα σήματά του
είχαν χάσει την αξιοπιστία
τους….Η «κρισιμότητα» αποτελεί επωδό
των εκλογικών αναμετρήσεων, έτσι
ώστε η επίκλησή της σε μια συγκεκριμένη περίπτωση να μην προσθέτει τίποτε. Όμως δεν υπάρχει
άλλος τρόπος, λεκτικός τουλάχιστον, για
να δηλώσει κανείς τη σημασία των
επερχόμενων ευρωεκλογών : Αυτές
οι ευρωεκλογές είναι κάτι παραπάνω από
κρίσιμες- δηλαδή τρομερά κρίσιμες!
Με την
υπόθεση ότι δεν θα συμπέσουν με τις εθνικές εκλογές και
επομένως δεν θα υπάρξει αγχωτική «σύντηξη»
απόψεων και προβληματισμών…. ….Με
την υπόθεση ότι το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι –
από την ΕΟΚ των έξη έως την σημερινή ΕΕ – θα κριθεί ψύχραιμα
και ολιστικά, χωρίς ιδεολογική
τρομοκρατία… Με τις υποθέσεις αυτές ,οι ευρωεκλογές του Μαϊου προσφέρονται για
έναν μοναδικό «απολογισμό» πεπραγμένων, που μπορεί να
αποβεί καθοριστικός για τις πολιτικές εξελίξεις
.
Σε αυτή τη
χώρα είμαστε εξοικειωμένοι με τον
Ευρωπαίο δόκτορα Τζέκυλ, των πράσινων πόλεων, των χωματερών που
συνεπάγονται πρόστιμα, των ημερών
αειφορικής κινητικότητας, των γεωργικών επιδοτήσεων, των
συγχρηματοδοτούμενων οδικών και πολιτιστικών έργων, των ενισχύσεων του εναλλακτικού, πολιτιστικού, και παντός άλλου τουρισμού. Ταυτόχρονα όμως βιώνουμε τον Ευρωπαίο κύριο
Χάϋδν : Που απεμπόλησε διακηρύξεις ολόκληρων
δεκαετιών για «σύγκλιση των οικονομιών», «ευρωαλληλεγγύη» , «ευρωπαϊκό
κεκτημένο», «περιφερειακή ανάπτυξη». Που
«έταζε» δικαιοδοτική λειτουργία με βάση τη τελευταία λέξη των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων, ενώ από την άλλη πλευρά προωθούσε αποικιακές θεσμίσεις τύπου Ανάν (Κύπρος),
επενέβαινε άκομψα σε περιπτώσεις όπως της Ιρλανδίας υπαγορεύοντας επανάληψη του δημοψηφίσματος για τη συνθήκη
της Λισαβώνας , συναινούσε στην
καταρράκωση του ελληνικού συντάγματος
και στην «κλεπταποδοχή» των ελληνικών πόρων και του ελληνικού
περιβάλλοντος από το τραπεζικό σύστημα.
Αυτή η Ευρώπη, συμπαρατάχθηκε με τη Νέα Τάξη από την εποχή
του Πολέμου του Κόλπου, παραιτούμενη από
κάθε διεθνή σταθεροποιητικό ρόλο . Κι ακόμη - «τοις γερμανών ρήμασιν πειθόμενη» - αποδέχτηκε
τις μπακαλίστικες πολιτικές του
νεοφιλελευθερισμού και «απετάξατο» τον κεϋνσιανό σατανά της «ενεργού ζήτησης» - με
παιδαριώδη επιχειρήματα.
Αυτή η
Ευρώπη σήμερα βάλλεται από πολλές κατευθύνσεις, από πολίτες που θέλουν τη
διάλυση ή επανίδρυση ή αναμόρφωσή της, γενικά
οτιδήποτε «διαφορετικό» από τη παρούσα κατάσταση. Και
είναι σημαντικό όλες αυτές οι κριτικές, αντί να αναλωθούν κυρίως σε
αντιπαραθέσεις μεταξύ τους, να δώσουν πρωτοκαθεδρία σε αυτό το «διαφορετικό». Γιατί μόνο έτσι
μπορεί να υπάρξει το καλύτερο.. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να
εξορκισθούν τα ζόμπυ της μνημονιακής νεοαποικοκρατίας.
Γιατί
«σκοπός της ζωής μας δεν είναι η ευρωχαμέρπεια», θα λέγαμε , μεταλλάσσοντας ένα
στίχο του Εμπειρίκου…