Πολλοί θα μιλήσουν για τα πεπραγμένα αυτού του θαυμαστού ανθρώπου –
πολλοί, δικαιούμενοι και μη…. Εγώ δεν θα αναφερθώ στην κολοσσιαία πολιτική ενέργεια που εξέπεμψε, για να μεταφέρει
τη Νότια Αφρική από τον μεσαίωνα στην τρέχουσα κατάσταση - όσο κι αν αυτό πρέπει να λέγεται προς γνώση και συμμόρφωση κάποιων
που νομίζουν ότι αν γίνουν πρωθυπουργοί και υπουργοί αφήνοντας τα πράγματα στη
θέση τους , κάτι έγινε ! Εγώ θα αναφερθώ σε αυτό που ανάρτησα στη δεξιά στήλη της ΟΙΚΟΝΙΚΗΣ στο τέλος του
2009, σχετικά με το σκηνοθετικό
επίτευγμα του Κλιντ Ήστγουντ υπό τον τίτλο «Ανίκητος». Το έργο είχε σαν θέμα
τον διμέτωπο αγώνα του Νέλσονος Μαντέλα ενάντια στον ρατσισμό των λευκών και
στον δικαιολογημένο μεν - πλην διχαστικό
- ρεβανσισμό των Μαύρων, ύστερα από χρόνια
καταπίεσης.
Έγραφα λοιπόν :
« Αν το έργο έχει
σχέση με τη πραγματικότητα έστω κατά 50%, τότε σε κάνει να αποκαλύπτεσαι
ενώπιον του Νοτιοαφρικανού ηγέτη για πολλούς λόγους - μεταξύ αυτών και για την
άσκηση ηγεσίας με ήθος και πολιτισμό.. Ο άνθρωπος απευθυνόταν στους πάντες στον
πληθυντικό, λέγοντας ακόμη και σε ποδοσφαιριστές του του ράγκμπυ ότι «είναι
τιμή του που τους γνωρίζει».. Ο
κύριος Νέλσων Μαντέλα, μου θύμισε από την ανάποδη τον Ανδρέα Γεωργίου
Παπανδρέου – που μίλαγε με κάτι τρανταχτούς ενικούς στους πολιτικά υφιστάμενούς
του – ή ακόμη και τον Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου (Σημ. Οικονικής: γνωστό πλέον και
ως Τσολάκογλου), που προ καιρού χρησιμοποίησε
έναν άκομψο ενικό στην δημόσια επαφή του με τον Πρόεδρο Χριστόφια – του
τελευταίου εμμένοντος στον πληθυντικό...Καλέ μας Κλιντ, σε ευχαριστούμε που
συνέβαλες με το κινηματογραφικό σου έργο στη διατήρηση αυτού του μνημείου
πολιτικής ευγένειας»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΧΙΖΑΣ