Στον ιστότοπο E-lawyer διαβάζω για την (ευτυχώς
αποτυχημένη) απόπειρα κατάλυσης των εγγυήσεων που παρέχει ο θεσμός του «ασύλου κατοικίας»…
Συγκεκριμένα : Στο άρθρο 46 παρ. 3 εδάφιο δ' του σχεδίου νόμου για τον
"Ενιαίο φόρο ιδιοκτησίας ακινήτων", προβλεπόταν ότι οι φορολογικοί έλεγχοι σε
κατοικία μπορούν να γίνουν και χωρίς εντολή του αρμόδιου Εισαγγελέα, εάν η
κατοικία έχει δηλωθεί ως χώρος άσκησης επαγγελματικής ή επιχειρηματικής
δραστηριότητας. Έγραφε το E-lawyer : «Πρόκειται για ξεκάθαρα αντισυνταγματική
διάταξη, καθώς σε όλα τα εγχειρίδια συνταγματικού δικαίου είναι σαφές ότι στην
έννοια της κατοικίας περιλαμβάνεται κάθε περίκλειστος ιδιωτικός χώρος,
ανεξάρτητα από την ιδιοκτησιακή σχέση του ατόμου (μπορεί να είναι ενοικιαστής ή
φιλοξενούμενος), συμπεριλαμβανομένης και της επαγγελματικής στέγης»
Το τεκμήριο της αθωότητας, μια άλλη δομική αρχή του Δικαίου, τίθεται επίσης σε
δοκιμασία και σε «εισαγωγική αμφισβήτηση» από τους μεταμοντέρνους
χουντικούς, που με αυτό τον τρόπο προϊδεάζουν
και σφυγμομετρούν την κοινή γνώμη για επόμενες κινήσεις…Απόδειξη η αναστολή της
χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής, που έγινε
δυστυχώς με την ανέμελη ανοχή των δικών μας
(αμήχανων)«προοδευτικών δυνάμεων» : Μια αναστολή που συνιστά αναμφίβολα «κύρωση» (επιβολή ποινής)
,χωρίς να έχουν προηγηθεί καταδίκες των μελών της.
Και τι να πει κανείς για την «Αρχή της αναδρομικότητας των
νόμων», που έχει καταστρατηγηθεί χίλιες φορές από τους εγκάθετους της ευρωγερμανικής
αποικιοκρατίας;
Οι δημοκράτες νομικοί θα
προσφέρουν μεγάλη υπηρεσία στη χώρα, αν διαμόρφωσουν μια «Μαύρη
Βίβλο» με θέμα το πισωγύρισμα του νομικού καθεστώτος στην μεσαιωνική
βαρβαρότητα. Το οφείλουν στην εισαγγελική αρχή, που κάποτε πρέπει να καθίσει στο σκαμνί τους Τσολάκογλου.