Toυ Δημήτρη
Κωνσταντακόπουλου
Πολλές φορές σημειώσαμε
ότι το γελοίο κυνηγάει το τραγικό και ανάποδα σε αυτή την έρημη χώρα, που οι
δυνάμεις της δεν μοιάζουν μέχρι τώρα, μακάρι να διαψευστούμε, ικανές να τη
σώσουν από τη φοβερή τραγωδία που της ενέσκηψε.
Αυτό είναι το μόνο σχόλιο
που μπορούμε να κάνουμε αναφορικά με την … εσχάτη προδοσία επί τη οποία
διαβάζουμε ότι καταδιώκονται οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Φαίνεται ότι, πριν
την τελική μας καταστροφή, αποφασίσαμε να εξευτελίσουμε όσο μπορούμε και όλες
τις έννοιες, της δικαιοσύνης και της
σοβαρότητας περιλαμβανομένων. Τέλος πάντων περιμένουμε από τις δικαστικές αρχές
να μας παρουσιάσουν τουλάχιστο τα τεκμήρια αρχής τελέσεως του αδικήματος, ένα
μάρτυρα με όνομα και πρόσωπο βρε αδερφέ, το οπλοστάσιο. Γιατί μέχρι τώρα, η
σοβαρότητα των κατηγοριών είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τα εμφανιζόμενα
στοιχεία και ο τρόπος χειρισμού από μέρους των αρχών μόνο σεβασμό δεν προκαλεί
(εκθέσεις της ΕΥΠ στις εφημερίδες, δικογραφία στις τηλεοράσεις και πλείστα άλλα
κωμικοτραγικά – άντε, άλλη μια φορά μας βλέπω να γινόμαστε ξανά, ως χώρα,
ρεζίλι στας Ευρώπας!)
Η Αριστερά ως «εθνικό υποκείμενο»
Τα δικαιώματα και οι
πρόνοιες του νόμου, ας το πούμε άλλη μια φορά, δεν προορίζονται για τους φίλους
και τους ομοϊδεάτες μας, προορίζονται για όλους.
Το ηθικό και πολιτικό ανάστημα
ενός εκάστου πολιτικού και κάθε παράταξης δεν μετριέται στα εύκολα, στα δύσκολα
φαίνεται. Η Αριστερά θα δείξει αν
είναι μεγάλη ή αν είναι μικρή, από την ικανότητά της να παίρνει
δύσκολες θέσεις, όχι συμβατικές και συστημικές, να διαμαρτύρεται για παράδειγμα
ακόμα κι όταν θύματα παραβιάσεων της νομιμότητας πέφτουν ορκισμένοι αντίπαλοί
της τους οποίους απεχθάνεται. Τόπαμε το περασμένο Σάββατο, το λέμε και σήμερα.
Η ηγεσία της αριστεράς πρέπει να βρει το θάρρος, το μεγαλείο να καταδικάσει
ευθαρσώς, στεντορεία τη φωνή, όλες τις παραβιάσεις της νομιμότητας και της
δημοκρατίας των οποίων σήμερα μπορεί να πέφτει θύμα η Χρυσή Αυγή, με τον ίδιο
ακριβώς αποφασιστικό τρόπο που καταδικάζει την παράνομη δράση της και ζητάει
την τιμωρία της. Η τιμωρία πρέπει να αφορά συγκεκριμένες και αποδεδειγμένες
κακουργηματικές πράξεις. Δεν γίνεται ένα κόμμα να απαγορεύεται ουσιαστικά ως
εγκληματικό, προτού καν ένα μέλος του καταδικασθεί για συγκεκριμένο κακούργημα!
Μόνο έτσι η Αριστερά μπορεί να φύγει από τη μιζέρια μιας κομματικής,
παραταξιακής θέσης, να υψωθεί στη θέση εθνικού υποκειμένου, που έχει
απελπιστικά ανάγκη ο ελληνικός λαός και γι’ αυτό την εκτόξευσε εκεί που βρέθηκε
το 2012, όχι γιατί ξαφνικά αγάπησε τα στελέχη της.
Η Αριστερά πρέπει να το
κάνει αυτό και για έναν ακόμα λόγο. Για να μπορεί να καταπολεμά αύριο
αποτελεσματικά τη Χρυσή Αυγή, την πράξη και τις ιδέες της. Γιατί με τον τρόπο
που επέλεξε η εκτελεστική, η τηλεοπτική και, όπως όλα δείχνουν, η διεθνής
εξουσία να καταπολεμήσουν την ελληνική ακροδεξιά, το αποτέλεσμα θα είναι να
τσιμεντώσουν τη βάση της. ‘Οταν βλέπουν τους «δημοσιογράφους» του Μνημονίου να
μιλάνε, με αφορμή τις συλλήψεις των Χρυσαυγιτών, για «θρίαμβο της δημοκρατίας»,
οι μισοί ‘Ελληνες λένε «δεν θέλουμε τέτοιο θρίαμβο της δημοκρατίας»»
Που «πατάει» η Χρυσή Αυγή
Το επαναλαμβάνουμε. Η
εξάπλωση της ΧΑ πατάει πάνω στην καταστροφή μιας κοινωνίας και μιας χώρας – δεν
ανακάλυψε ο κ. Μιχαλολιάκος κάποιο έντομο που κάνει τους ‘Ελληνες να τον
ψηφίζουνε. Η δύναμη που ανεβάζει τη Χρυσή Αυγή είναι η ίδια που εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η θηριώδης, στοιχειακή δύναμη
που ξεπηδά από τα ερείπια της χώρας μας, προκύπτει από τη συντριβή της
ελληνικής κοινωνίας, της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Αν αυτό γίνεται Χρυσή
Αυγή, ΣΥΡΙΖΑ, Καμμένος ή κάτι άλλο, αυτό εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Η
ΧΑ δεν θα ήταν τόσο ισχυρή, αν δεν πατούσε επίσης στα ελλείμματα της Αριστεράς
και των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Δεν είναι αίφνης πολιτική για το
μεταναστευτικό ούτε ο καιροσκοπισμός (να μην έχει κάποιος πολιτική), ούτε τα
αφ’ υψηλού μαθήματα ηθικής και ανθρωπισμού προς κατοίκους των φτωχών συνοικιών.
Δεν γίνεται, ακόμα και σήμερα, που οι ‘Ελληνες δεχόμαστε μια τέτοια επίθεση, τα
μισά στελέχη της αριστεράς (καθόλου η βάση της!) να θεωρούν περίπου βρισιά τη
λέξη έθνος και τα παράγωγά της. ‘Εχουμε επανειλημμένως υποστηρίξει ότι οι
δημοσκοπήσεις στέλνουν σοβαρό μήνυμα που θα έπρεπε να πάρει πολύ σοβαρά υπόψιν
της η ηγεσία της αριστεράς. Οι άνθρωποι της λένε «δεν σε εμπιστευόμαστε»,
«προσπάθησε περισσότερο», στη δημοσκοπική στασιμότητα κρύβεται μια σοβαρή
προειδοποίηση. Τα ηγετικά στελέχη της αριστεράς θάπρεπε να σκύψουν απάνω στην
προειδοποίηση αυτή και να διερωτηθούν τι δεν κάνουν καλά. Το μόνο αποτέλεσμα
αυτής της προειδοποίησης που και εμείς κάναμε με αφορμή τις δημοσκοπήσεις, ήταν
να μας θεωρήσουν περίπου εχθρούς ορισμένοι από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, άνθρωποι
τελείως ασυνήθιστοι, καθώς φαίνεται, στην ανοιχτή, ειλικρινή συζήτηση που
επιβάλλει, αν μη τι άλλο, ο τραγικός χαρακτήρας της κατάστασης που ζούμε και
των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Δυστυχώς, ένα είδος μεταμοντέρνου σταλινισμού
επιβιώνει για τα καλά σε ορισμένα τμήματα της ελληνικής αριστεράς, παρά τις
δεκαετίες που πέρασαν από τον θάνατο του πατερούλη – και ορισμένοι έχουν
μπερδέψει δυστυχώς τους φίλους και τους εχθρούς.
Το πρώτο βήμα
Από την αρχή της κρίσης υποστηρίζουμε
ότι, από την ίδια του τη φύση, το πρόγραμμα Μνημονίων-Δανειακών είναι πρόγραμμα
καταστροφής της αστικής δημοκρατίας, της ελληνικής κοινωνίας, του ελληνικού
κράτους και έθνους. Μας είπαν κινδυνολόγους, συνωμοσιολόγους και διάφορα άλλα,
για τον απλούστατο λόγο ότι φοβούνται, δεν θέλουν να αναλάβουν τις δυσκολίες
και τα ρίσκα αντιμετώπισης του πραγματικού και δύσκολου προβλήματος, προτιμούν
να κάνουν ότι δεν το βλέπουν, ότι δεν υπάρχει. Δυστυχώς όμως, δυστυχέστατα, οι
δικές μας, όχι οι δικές τους αναλύσεις επιβεβαιώνονται – scripta manent. Τις προάλλες βγήκε μια από τις
μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, η JP Morgan, να μας πει ότι η δημοκρατία και τα
«αντιφασιστικά συντάγματα» είναι το πρόβλημα στη Νότιο Ευρώπη.
Αλλά δεν μπορεί να γίνει
δικτατορία με σημαία τα Μνημόνια, την καταστροφή του ελληνικού λαού, την
υποδούλωση της Ελλάδας. Πρέπει σταδιακά να εισαχθούν, να γίνουν αποδεκτά, να
νομιμοποιηθούν τα στοιχεία ενός αυταρχισμού. Η Χρυσή Αυγή, λόγω της ιδεολογίας
της, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος και τα εναντίον της
μέτρα ως το πρώτο βήμα προς τη Δικτατορία που, το ξαναλέμε, η φύση του
Προγράμματος Καταστροφής και Υποδούλωσης της Ελλάδας και της Κύπρου εμπεριέχει
οργανικά, προς την οποία ρέπει μακροχρόνια αφεύκτως, μη διακοπτόμενο, αυτό το
πρόγραμμα. Κι αυτή δεν θα είναι η δικτατορία της Χρυσής Αυγής, θα είναι η
δικτατορία των Πιστωτών, των Προστατών και των Εφιαλτών που μας κυβερνάνε για
δικό τους λογαριασμό.
Διεθνής πολιτικός λόγος
Να σημειώσουμε επίσης ότι
είναι μεγάλη ανάγκη η αριστερά να αποκτήσει επιτέλους διεθνή πολιτικό λόγο. Δεν
μπορεί να θεωρείται πάλι διεθνώς ότι η ύπαρξη της ΧΑ οφείλεται στον ελληνικό
λαό. Κάποιος πρέπει να πει «μη διαμαρτύρεστε, μη σχολιάζετε αυτά που γίνονται
στην Ελλάδα, αυτό είναι το αποτέλεσμα της δικής σας πολιτικής. Εσείς, με το
δικό σας πρόγραμμα “σωτηρίας”, με ένα Μνημόνιο που δεν διαφέρει από τη συνθήκη
των Βερσαλλιών, μας έχετε κάνει Βαϊμάρη». Για να διεκδικήσει εξουσία στην
Ελλάδα, με ελπίδα μη άμεσης καταστροφής, η αριστερά δεν χρειάζεται να γίνει
αποδεκτή από τις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης (από τις οποίες άλλωστε
δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτή), πρέπει, αντίθετα, να αποκτήσει διεθνή πολιτικό
λόγο και να χαλάσει το σύμπαν για όσα γίνονται στη χώρα. Δεν πρέπει να
καθησυχάσει, πρέπει να ανησυχήσει, πρέπει να κατατρομάξει. Είναι απαράδεκτο και
θα έχει τραγικές συνέπειες το γεγονός ότι, τρισήμισυ χρόνια μετά την έναρξη της
μνημονιακής καταστροφής, η Ελλάδα, ο ελληνικός λαός έχουν μείνει διεθνώς χωρίς
υπεράσπιση.
ΠΗΓΗ : «Δρόμος της
Αριστεράς», 12.10.2013