Παραίτηση της Β.Κορωνάκη από το Πανελλαδικό Συμβούλιο και το κόμμα των Οικολόγων Πρασίνων

Από την προεκλογική περίοδο των εθνικών εκλογών του 2012 και με κορύφωση το Συνέδριο της Λαμίας το Δεκέμβρη του ίδιου έτους συνέβησαν πολλά γεγονότα στο κόμμα των Οικολόγων Πράσινων, που με προβλημάτισαν ιδιαίτερα. Υπήρχε... έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των εσωτερικών ομάδων, την οποία κατά την άποψή μου δημιούργησαν τα πιο προβεβλημένα μέλη της σημερινής συγκυριακής πλειοψηφίας. Αυτό που με προβλημάτισε ιδιαίτερα ήταν οι παρασκηνιακές κινήσεις και η παντελής απαξίωση του Καταστατικού και της αμεσοδημοκρατίας, την οποία ευαγγελιζόμαστε και υποτίθεται ότι κάνουμε πράξη στο κόμμα μας. Όλα αυτά έχουν αφετηρία τις πολιτικές φιλοδοξίες των πιο πάνω μελών , που θεωρούν ότι το κόμμα έγινε από αυτούς, γι αυτούς και όλοι οι άλλοι είμαστε οι κομπάρσοι, που πρέπει να αγωνιζόμαστε για την πραγμάτωση των στόχων τους.
Κατά το τελευταίο Συνέδριο των ΟΠ, τον Ιούλιο του 2013, οι αντικαταστατικές παρατυπίες έσπασαν ρεκόρ με αποκορύφωμα την απόφαση περί αλλαγής του Καταστατικού με αντικαταστατικό τρόπο!
Επειδή δεν υπήρξε η προαπαιτούμενη συμφωνία των δύο τρίτων των συνέδρων για αλλαγή καταστατικού, το Συνέδριο αποφάσισε να γίνει η αλλαγή του Καταστατικού με δημοψήφισμα. Προσωπικά έκανα ένσταση ενάντια σε αυτήν την απόφαση μαζί με την Κατερίνα Τζώρτζη, ο νομικός σύμβουλος του κόμματος στη σχετική γνωμάτευσή του μας δικαίωσε, συγκεκριμένα αναφέρει ότι η αλλαγή του καταστατικού δεν μπορεί να γίνει με δημοψήφισμα αλλά μόνο με συνέδριο αφού αυτό ορίζει το Καταστατικό.
Απτόητοι, αγνοούν παντελώς τη γνωμάτευση, ορίζουν την περίοδο του δημοψηφίσματος και το Πανελλαδικό Συμβούλιο προχώρησε στην εκλογή μελών εφορευτικής επιτροπής για το δημοψήφισμα. Αυτό που με εξέπληξε δυσάρεστα είναι το γεγονός ότι μέλη που συμφωνούν ότι το δημοψήφισμα είναι αντικαταστατικό αντί να προβάλλουν σθεναρή αντίδραση μη συμμετέχοντας σε αντικαταστατικές διαδικασίες, υπέβαλαν υποψηφιότητες και κάποιοι εκλέχτηκαν στην εφορευτική επιτροπή!
Ενώ τον περασμένο Απρίλη, όσοι διαφωνούσαμε με το θέμα που ταλάνισε τότε το χώρο μας, την παράτυπη μαζική εγγραφή μελών από την ΠΑΣΠ διαφοροποιηθήκαμε δυναμικά, στην πορεία η δυναμική αυτή έφθινε για να καταλήξει σε παθητικότητα και ανοχή σε καταστάσεις και πρακτικές που δεν ταιριάζουν στις αρχές των Πράσινων.
Εκτός από τη μη τήρηση του Καταστατικού, το οποίο αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα για την ομαλή λειτουργία του κόμματος, καθοριστικό για μένα είναι η ανοχή στην προώθηση μελών με ιδέες και πρακτικές τελείως ξένες στο χώρο μας, τις οποίες εφαρμόζουν αλλοτριώνοντας τη φυσιογνωμία του κόμματος. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι η τοποθέτηση αξιωματικού ε.α. στην ομάδα διαχείρισης της ηλεκτρονικής οριζόντιας λίστας των μελών, που φιμώνει με στρατιωτικού τύπου πρακτικές κάθε αντίθετη φωνή. Τυπικά εφαρμόζει κανονισμό σύμφωνα με απόφαση του Πανελλαδικού Συμβουλίου αλλά ουσιαστικά προβαίνει σε υπερβολές. Με μηνύματα στη λίστα των μελών ορίζει ο ίδιος τι είναι πολιτικός διάλογος και τι είναι τιμωρία, προσβάλλοντας με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς τα μέλη, που έχουν «παρεκτραπεί» και με ιδιωτικά μηνύματα στους «παρεκτρεπόμενους» προχωράει σε ακόμη μεγαλύτερες προσβολές για να τους σπάσει το ηθικό! Σε αυτό βέβαια έχουν ευθύνη όλα τα μέλη της ομάδας διαχείρισης λίστας αλλά κατά την άποψή μου έχουν μεγαλύτερη ευθύνη όλοι όσοι διαφωνούν με αυτήν τη συμπεριφορά, που δεν συνάδει καθόλου με την ιδεολογία μας και την ανέχονται.
Επιπλέον, το Πανελλαδικό Συμβούλιο έχει αυτοαπαξιωθεί γιατί δημοσιεύει αποφάσεις τις οποίες συχνά ανακαλεί σε επόμενη συνεδρίαση και δεν είναι μόνο αυτό, όταν δεν αρέσει το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας σε συγκεκριμένο προβεβλημένο μέλος, ζητάει την άμεση επανάληψή της, προβάλλοντας αστείες αιτιολογήσεις. Δυστυχώς για την αξιοπιστία του Πανελλαδικού Συμβουλίου, υπάρχουν φορές που γίνεται αποδεκτή η επανάληψη της ψηφοφορίας και φυσικά βγαίνει διαφορετικό αποτέλεσμα αφού υπάρχουν δυό-τρία μέλη πρόθυμα να του κάνουν το χατίρι αλλάζοντας την ψήφο τους! Τα διαφωνούντα μέλη αντί να αποχωρήσουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας, νομιμοποιούν με την παρουσία τους τη διαδικασία και θεωρούν ότι διαμαρτύρονται με την αλλαγή και της δικής τους ψήφου, ψηφίζοντας λευκό! (στην τελευταία τέτοια περίπτωση υπήρξαν δύο εξαιρέσεις).
Επίσης, το Πανελλαδικό Συμβούλιο κατά κανόνα δεν ασχολείται με τα φλέγοντα ζητήματα που βασανίζουν το λαό μας αλλά με ανούσιες αντιπαραθέσεις και διαδικαστικά τερτίπια για την επικράτηση της άποψης της ομάδας, που αυτόν τον καιρό έχει ισχνή πλειοψηφία στο Πανελλαδικό(18-16). Λαμβάνοντας υπόψη αυτά που ανέφερα, υποβάλλω την παραίτησή μου από το Πανελλαδικό Συμβούλιο.
Μπήκα στο κόμμα, αφού διάβασα το Καταστατικό και τις πολιτικές του διακηρύξεις και πίστεψα ότι φέρνει κάτι νέο στην πολιτική, για να βοηθήσω όπως μπορώ σε μια κατεύθυνση αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, που έχει οδηγήσει τον τόπο μας στην κατάλυση του κοινωνικού κράτους και των κεκτημένων δικαιωμάτων των πολιτών, που θεωρούσαμε δεδομένα. Τώρα βλέπω όλα αυτά που πρεσβεύουμε να ανατρέπονται, να μεθοδεύεται η αλλαγή της αμεσοδημοκρατικής μορφής του κόμματος, να γινόμαστε όλο και πιο «ρεαλιστές».
Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο επαγγελλόμενοι αρχές που δεν εφαρμόζουμε εσωτερικά, αξίες που δεν τιμάμε. Διαφωνώ με το σκεπτικό του συμβιβασμού γιατί «έτσι είναι η πολιτική» . Ο τόπος μας δεν έχει ανάγκη μόνο από νέα πρόσωπα στο κοινοβούλιο, έχει πρωταρχικά ανάγκη από νέα πολιτική νοοτροπία, από μη επαγγελματίες πολιτικούς, που δεν θα κάνουν συμβιβασμούς για την εξασφάλιση της καρέκλας τους αλλά θα δρουν πάντα με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον.
Επειδή όσο περνάει ο καιρός νοιώθω όλο και πιο μοναχική και γραφική, αποφασίζω να συνεχίσω το μοναχικό δρόμο μου εκτός κόμματος. Δεν θεωρώ χαμένο χρόνο την ενασχόλησή μου με τους Οικολόγους Πράσινους, έχω γνωρίσει πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα και μεταξύ των μελών και μεταξύ των εργαζόμενων στο κόμμα, τους οποίους θέλω να ευχαριστήσω για τις όμορφες, δημιουργικές στιγμές που ζήσαμε και ελπίζω ότι κάπου οι δρόμοι μας θα ξανασυναντηθούν.