Εκτός από μυθικό περιστατικό ερωτικής απαγωγής από τον σεσημασμένο μουρντάρη και ηγέτη των θεών του Ολύμπου – που αποτυπώθηκε στον περίφημο πίνακα του Τιτσιάνο – η “αρπαγή της Ευρώπης” αποτέλεσε ένα πραγματικό ιστορικό σήριαλ … Μόνο που αυτή η διαχρονική αρπαγή ήταν μια αμφίπλευρη διαδικασία , παθητική αλλά και ενεργητική …..
Κάποτε ήταν η κλασική- ανοιχτή αποικιοκρατία, με τη βάναυση καταπάτηση των ανθρώπινων και ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του τρίτου κόσμου… Σήμερα κάποιοι Ευρωπαίοι που συστήνονται ως πιο Ευρωπαίοι από τους άλλους, επιδίδονται σε συστηματική αγροτική «εκμετάλλευση» των αφρικανικών γαιών σε 20 τουλάχιστον χώρες της μαύρης ηπείρου. Οι χώρες αυτές διαθέτουν εθνικό ύμνο, σημαία, στρατιωτικά αγήματα και μπάντες , όμως η «ανεξαρτησία» τους γίνεται όλο και πιο εικονική : Τα αγορασμένα από Ευρωπαίους επιχειρηματίες αγροκτήματα αποδυναμώνουν τις εγχώριες πολιτικές στήριξης της κοινωνίας, καθώς αποβλέπουν πρωτίστως σε εξαγωγικές δραστηριότητες και στη παραγωγή (εξαγώγιμων…) κερδών, αφήνοντας κατά μέρος τις επισιτιστικές ανάγκες των ντόπιων …..
Οι νέοι αντιαποικιακοί/δημοκρατικοί αγώνες προσβάλλουν τα στερεότυπα του οικονομιστικού λόγου, που είναι παλαιόθεν αραγμένος στα ιδεολογήματα περί αναπόφευκτων παραγωγικών μονόδρομων εντός της «συνήθους» καπιταλιστικής ανάπτυξης... Όμως ο πολιτικός φαταλισμός και η λογική του «καλού» που επακολουθεί το «χείριστο», δεν δικαιώθηκαν από την ιστορία.….
Κάποτε ήταν η κλασική- ανοιχτή αποικιοκρατία, με τη βάναυση καταπάτηση των ανθρώπινων και ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του τρίτου κόσμου… Σήμερα κάποιοι Ευρωπαίοι που συστήνονται ως πιο Ευρωπαίοι από τους άλλους, επιδίδονται σε συστηματική αγροτική «εκμετάλλευση» των αφρικανικών γαιών σε 20 τουλάχιστον χώρες της μαύρης ηπείρου. Οι χώρες αυτές διαθέτουν εθνικό ύμνο, σημαία, στρατιωτικά αγήματα και μπάντες , όμως η «ανεξαρτησία» τους γίνεται όλο και πιο εικονική : Τα αγορασμένα από Ευρωπαίους επιχειρηματίες αγροκτήματα αποδυναμώνουν τις εγχώριες πολιτικές στήριξης της κοινωνίας, καθώς αποβλέπουν πρωτίστως σε εξαγωγικές δραστηριότητες και στη παραγωγή (εξαγώγιμων…) κερδών, αφήνοντας κατά μέρος τις επισιτιστικές ανάγκες των ντόπιων …..
Βέβαια οι αποικιοκρατίες επί αφρικανικού εδάφους ελάχιστα συναντούν την προσοχή διαφόρων «εκσυγχρονιστών» κεντροαριστεροδεξιάς κατεύθυνσης, οι οποίοι εμμένουν στην σωτηριολογική αποστολή των μνημονίων και των πολιτικών της προηγμένης δύσης. Αυτό μερικά εξηγεί τη διολίσθηση των νοτιοευρωπαϊκών χωρών στη κατάσταση «αποικιών χρέους» - ενός όρου ισοδύναμου έως ταυτόσημου με τις «φόρου υποτελείς » πολιτείες παρωχημένων εποχών……
«Η ψείρα όταν χορτάσει βγαίνει στο γιακά» - υποστηρίζει ένα τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα… Στον τρέχοντα «σκληρό μήνα Απρίλη», που έλεγε ο Έλλιοτ ως εκ της μεταφυσικής αγωνίας του και που λέμε εμείς ως εκ του ερχομού της Τρόϊκας, ένα νέο επεισόδιο λεηλασίας επί ευρωπαϊκού εδάφους βγαίνει στη φόρα. Το επεισόδιο προκαλεί την αντίδραση της ARC2020, που πρόσφατα οργάνωσε εκδηλώσεις με αφορμή την υπόθεση της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής στην ΕΕ… Εδώ θέμα είναι η «αρπαγή γης στη Ρουμανία» (!) , μέσα από τις αγορές τεραστίων εκτάσεων από ξένους και ντόπιους επενδυτές, που καταστρέφουν την παραδοσιακή γεωργία, τους παραδοσιακούς γεωργούς και την ύπαιθρο. Μεταξύ 21 και 30 Απριλίου ο ARC2020 (www.arc2020.eu)
θα επιδοθεί σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία με εκδηλώσεις και διαβουλεύσεις, με στόχο να φωτίσει τις επιπτώσεις αυτών των αγορών και των νέων σχέσεων ιδιοκτησίας στην οικονομία, στους φυσικούς πόρους, στο περιβάλλον, στην ποιότητα της απασχόλησης και σε πολλά άλλα ζητήματα…
Οι νέοι αντιαποικιακοί/δημοκρατικοί αγώνες προσβάλλουν τα στερεότυπα του οικονομιστικού λόγου, που είναι παλαιόθεν αραγμένος στα ιδεολογήματα περί αναπόφευκτων παραγωγικών μονόδρομων εντός της «συνήθους» καπιταλιστικής ανάπτυξης... Όμως ο πολιτικός φαταλισμός και η λογική του «καλού» που επακολουθεί το «χείριστο», δεν δικαιώθηκαν από την ιστορία.….
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε: www.goodfoodgoodfarming.eu ή επικοινωνήστε με την Μυρτώ Πισπίνη στο +34697341864 και el@arc2020.eu