Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

«Τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια κι οι Γερμανοί ΔΕΝ είναι φίλοι μας….»


Αυτό  «τα σύνορά μας είναι στη Κερύνεια» - από τον τίτλο ενός άρθρου του Φαήλου Κρανιδιώτη  στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-  μου θυμίζει ένα παλιό   πικρό αστεϊσμό  του Κύπριου συγγραφέα Βάσου Φτωχόπουλου….Ο Βάσος μιλούσε για ένα υποθετικό ποδοσφαιρικό ΠΡΟΠΟ του μέλλοντος, στο οποίο συμμετείχαν  διάφορες  ελληνικές ομάδες – μία των οποίων ήταν και ο «ΑΚΡΙΤΑΣ  ΛΑΜΙΑΣ»…

Ο Κρανιδιώτης προφανώς  τοποθετεί τα σύνορα  στον ελλαδικό χώρο πέραν  της Λαμίας, όμως ποιος είπε ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων αρέσκεται σε παλαιού τύπου χαράξεις συνόρων; Ποιος είπε ότι η Νέα Τάξη δεν υφαρπάζει  «ανεπαισθήτως» τα κυριαρχικά δικαιώματα μιας περιοχής,  μεταφέροντάς τα από τους αυτόχθονες  στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και  αφήνοντας άθικτα τα εικονικά σύνορα;

Ο φερόμενος ως σύμβουλος του κ. Σαμαρά μας πληροφορεί  επίσης ότι «οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας» : «Να θυμόμαστε … πως η Γερμανία έχει μια πολιτική ατζέντα ξεκάθαρα εχθρική στα συμφέροντα μας. Τα δανεικά τους δεν είναι ευεργεσία και χάρισμα. Τα πληρώνουμε με τόκο»….

Μήπως όμως κι εδώ ο «σκληροπυρηνικός» πατριώτης  ρίχνει το μελάνι των λέξεων συσκοτίζοντας τα πράγματα;
Μήπως  το Ράϊχ δεν μαζεύει απλώς τόκους, αλλά επιπλέον και στρατηγικά πόστα  στη χώρα μας, στη Κύπρο και στη Νότια Ευρώπη, έτσι ώστε να  τις  έχει εσαεί και ανέκκλητα υποχείριες ;

Όλο το άρθρο του Κρανιδιώτη


 

Επιεικώς αφελής, όποιος νομίζει πως οι Γερμανοί … «διασώστες» δεν έχουν ατζέντα επικυριαρχίας. Κι όποιος χαιρέκακα επιχαίρει, «δικαιωμένος» για το τσαλάκωμα της Κύπρου, είναι απλώς κνώδαλο και μην τολμήσει να υποδυθεί ξανά τον «δεξιό», τον «πατριώτη». Είδα πολλών το βρώμικο μάτι αυτές τις μέρες. Δεν είναι μόνον αυτοί που έχουν ιδεολογικοποιήσει το Μνημόνιο, λες κι είναι το καλύτερο πράγμα μετά το σουβλάκι με πίτα. Είναι κι αυτοί που έχουν πάθει ολική ταύτιση με το Βερολίνο.

Μπορεί στο κατ’ ιδίαν να ψιθυρίζουν και το παλιό βρώμικο «κωλοκύπριοι», ομότιμο του εν Κύπρω «π…καλαμαράδες», που διακινούσαν οι «νεοκύπριοι», ενδοτικοί που εξελίχθηκαν στις μειοψηφικές εκδιδόμενες του Σχεδίου Ανάν, ίδιες με τους εν Ελλάδι τροφίμους των πρεσβειών.

Εγώ θα θυμίσω, για να μείνω στα πρόσφατα μόνο, τους 45.000 Κυπρίους που, χωρίς να έχουν υποχρέωση στράτευσης, στρατεύθηκαν εθελοντικά στον Αγγλικό Στρατό το 1940 μ’ ένα αγγλικό σύνθημα: «Πολεμείστε για την Ελλάδα».

Θα θυμίσω τον Αυξεντίου, τον Κυριάκο Μάτση, τον Βαγορή, τον Πατάτσο, του τέσσερις του Αχυρώνα του Λιοπετριού και τους άλλους συντρόφους του Γεωργίου Γρίβα – Διγενή, του ανθρώπου που με την ΕΟΚΑ γονάτισε μια Αυτοκρατορία. Του άντρα που του ‘στειλε ενθουσιώδες συγχαρητήριο τηλεγράφημα ο Φιντέλ, που όλες οι φράξιες του IRA έκατσαν προσοχή στην κηδεία του το ’73 και το βιβλίο του για τον ανταρτοπόλεμο, το διδάσκονταν από τους αντάρτες του MIR στην Χιλή, ως την Ακαδημία του Γουέστ Πόϊντ. Στη μνήμη του κοπρίζουν τις ψευτοπροοδευτικές συκοφαντίες τους οι αγωνιστές των καφενείων και του φουά γκρα. Σήμερα, κάποιοι, λοιδορούν την πατρίδα του Στρατηγού Γρίβα, διότι φοβήθηκαν μην το ΟΧΙ «χαλάσει την πιάτσα». Μην ανησυχείτε, το εκδικήθηκαν οι Γερμανοί, που ως γνωστόν είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας.

Θυμίζω επίσης τους χιλιάδες επώνυμους κι ανώνυμους Εθνοφρουρούς, που έπεσαν πολεμώντας, τραυματίστηκαν ή χάθηκαν στην αιχμαλωσία, μαζί με τους «καλαμαράδες». Στο κοιμητήριο της Μακεδονίτισσας και στη Λακατάμια θα τους δείτε ξαπλωμένους τους μαχητές από την Αρκαδία ή την Κερύνεια δίπλα – δίπλα. Εθνική ενότητα στην πράξη.

Όσο ηλίθια είναι η άποψη πως για όλα φταίνε οι άλλοι, άλλο τόσο ηλίθια, στα όρια του χατζηαβατισμού, είναι η άποψη πως όσα συμβαίνουν είναι αποκλειστικά για το καλό μας, πως δεν είναι ΚΑΙ πράξη τευτονικού τσαμπουκά, πως η συμπεριφορά προς τον Κυπριακό Ελληνισμό, ως εάν αποτελείται από εγκληματίες και η ανατίναξη της πανευρωπαϊκής τραπεζικής πίστης, είναι αποδεκτή κι αναγκαία πολιτική.

Ναι, φταίμε κυρίως εμείς, Ελλαδίτες και Κύπριοι Έλληνες. Φταίμε για όσους απίθανους επιλέξαμε ενίοτε να μας κυβερνήσουν. Πχ, το 1999 εκλέξαμε τον Σημιταρά τον Κουρδοφάγο, ο οποίος είχε ήδη στο ενεργητικό του την αθλιότητα των Ιμίων, το όνειδος των S-300, είχε λίγους μήνες πριν ξαποστείλει τον Οτσαλάν μέσω Κένυας στα χέρια των κεμαλικών φασιστών και μόλις είχε ολοκληρωθεί η απίστευτη λεηλασία των Ελλήνων μέσω του Χρηματιστηρίου. Μέχρι φόδρα το φάγανε 100 νοματαίοι το εφάπαξ του παππού. Οι Γερμανοί το 1941-1944 λιγότερα αρπάξανε από τους Έλληνες με τα όπλα, απ’ όσα βούτηξαν μια δράκα επιτήδειοι με το αβαντάρισμα της πράσινης καμαρίλας. Ε, λοιπόν τον ξαναψήφισαν μπας και …ξανανέβει το Χρηματιστήριο! Και μετά μας έβαλε στο Ευρώ ξεβράκωτους, με την διαπλοκή να κάνει πάρτι με Ολυμπιακούς Αγώνες και προμήθειες. Κι έτσι τώρα γευόμαστε τους δύσοσμους καρμούς της τότε κορύφωσης της παρακμής.

Φταίμε, γιατί, πχ όποια προσπάθεια δημιουργίας ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας στραγγαλιζόταν. Πώς κι από ποιούς; Με την νομοθεσία και την φορολογία από τους εκάστοτε Υπουργούς Μεταφορών, που ενεργούσαν ως υπάλληλοι των μαντράδων και της γερμανικής, κυρίως, αυτοκινητοβιομηχανίας.

Φταίμε, γιατί πήγαινα στο Γυμνάσιο κι άκουγα για την ελληνική βόμβα λέϊζερ και το αντιαεροπορικό σύστημα Άρτεμις 30. Τα γένια μου ασπρίσανε αλλά η βόμβα πήγε άπατη, καθότι τα εγχωρίως και κρατικώς παραγόμενα δεν έχουν μίζα, το δε Άρτεμις 30 θα ‘ναι πια ωραίο στο Μουσείο των Καλών Ψόφιων Προθέσεων.

Φταίμε, διότι όλο το μηδενιστικό κοπροσκυλαριό κατσικώθηκε στην Παιδεία, άλλαξε τα φώτα στα σχολικά βιβλία και προγράμματα. Κάνεις εθνική αναγέννηση χωρίς εθνικά σκεπτόμενους Έλληνες; Αμ δεν κάνεις.

Ναι, πρέπει να ολοκληρώσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, να χτυπήσουμε την διαφθορά, να ξανακάνουμε εθνική την Παιδεία μας, αποτελεσματικό και νοικοκυρεμένο το κράτος μας και να αναδημιουργήσουμε πολυποίκιλη εθνική παραγωγή. Να θυμόμαστε όμως πως η Γερμανία έχει μια πολιτική ατζέντα ξεκάθαρα εχθρική στα συμφέροντα μας. Τα δανεικά τους δεν είναι ευεργεσία και χάρισμα. Τα πληρώνουμε με τόκο. Και από πίσω τους ακολουθεί η αλαζονική ηγεμόνευση. Κανείς ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορεί να την δεχτεί, πλην των καθ’ έξιν δούλων. Ένας λόγος παραπάνω για να σταθούμε στα πόδια μας, με κύρια επιδίωξη την μεγαλύτερη δυνατή αυτάρκεια. Ό,τι δηλαδή υπονόμευσαν και περιφρόνησαν σειρά αποτυχημένων ηγεσιών…