Της
Ιωάννας Κοντούλη
Η Ι. Κοντούλη καταγγέλλει ως «επιτομή της υποκρισίας»
την θεωρία περί τιμωρίας της «κακιάς» Κύπρου ως φορολογικού παραδείσου των
off-shores και των μεγιστάνων του
πλούτου…….Και σημειώνει ότι :
«Η επιλεκτική
επίθεση στον χρηματοπιστωτικό παράδεισο της Κύπρου δεν σηματοδοτεί την λήξη των
προνομίων στους φορολογικούς παραδείσους της Ευρώπης (π.χ. νησιά Καιμαν και
Τσάνελ στο Ηνωμένο Βασίλειο, Νήσοι Ωλαντ στη Φιλανδία, το Μονακό στη Γαλλία η
νήσος Ελιγολάνδη και η περιοχή Μπίσινγκεν στην Γερμανία …), ούτε αμφισβητεί την
κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Όταν
καταρρίπτεται το ταμπού της ασφάλειας των καταθέσεων στην νοτιότερη γωνιά της
Ευρώπης, η εμπιστοσύνη στο τραπεζικό της σύστημα, αυτό αφορά σε όλες τις χώρες
του Ευρωπαϊκού Νότου άρα και στην Ελλάδα.»
Εν τέλει η Κοντούλη υποστηρίζει ότι η επόμενη «σκηνή»
του έργου θα κυριαρχείται από το θέαμα της ανασφάλειας μικρών και μεγάλων καταθετών
και τη συγκέντρωση του χρήματός των στον πλούσιο βορρά – κάτι που είναι
απολύτως εύλογο και που συνιστά μια τυπική περίπτωση υφαρπαγής οικονομικής δραστηριότητας
(τραπεζικές υπηρεσίες) από τους βορειοευρωπαίους ληστές : Όμως δεν σημειώνει τη
προσφυγή μέρους τουλάχιστον των
καταθετών σε πολύτιμα μέταλλα (χρυσός), που δίνει μια νέα τροπή στην «υπόθεση» του διεθνούς κεφαλαίου….
(Σχετικά http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/03/blog-post_18.html)
Όλο το άρθρο της Κοντούλη
Το να ισχυρίζεσαι ότι το δικό σου «πλυντήριο» είναι καλύτερο είναι θεμιτό, το να το επιβάλλεις είναι ένας άλλου τύπου φασισμός!
Το να ισχυρίζεσαι ότι το δικό σου «πλυντήριο» είναι καλύτερο είναι θεμιτό, το να το επιβάλλεις είναι ένας άλλου τύπου φασισμός!
Η κρίση κλιμακώνεται ανατροφοδοτούμενη με πολιτικές
επιλογές συστηματικά καταστροφικές και άκρως αντιδημοκρατικές. Η οξύτατη
τραπεζική κρίση της Κύπρου δεν είναι άσχετη με τις καταστροφικές πολιτικές που
εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα. Είναι
κοινός τόπος ότι το κούρεμα της Ελλάδας επηρέασε το τραπεζικό σύστημα στην
Κύπρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα πήγαιναν καλά. Άλλο όμως αυτό και άλλο
να μην επισημαίνεται ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο, η οξύτατη κρίση
των τραπεζών, οφείλεται και στις καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν και
εφαρμόζονται για να αντιμετωπιστεί η πολύπλευρη κρίση που έχει διαλύσει την
χώρα μας. Το PSI στην Ελλάδα – το γνωστό μας κούρεμα – ζημίωσε και τις Τράπεζες
στην Κύπρο που κατείχαν ελληνικά ομόλογα.
To ύψος των ζημιών των ελληνικών τραπεζών το
πληρώσαμε, το αξιολόγησε η blackRock … όμως την διάσταση “ζημιές από PSI –
ζημιές από επισφάλειες” δεν την ανέδειξαν και πολλοί αναλυτές-σχολιαστές. Ότι
το ύψος της ζημιάς πιστωτικού κινδύνου που αντιστοιχεί σε κακοδιαχείριση,
θαλασσοδάνεια κ.λ.π. είναι μεγαλύτερη της ζημιάς του κουρέματος δεν αναδείχθηκε.
Δεν αναδείχθηκε αυτή η διάσταση μήπως και « ισοφαρίζαμε»… μήπως και η απαίτηση
κρατικοποίησης και αυστηρού δημοσίου ελέγχου στις κακοδιαχειριζόμενες και
χρεοκοπημένες εταιρείες αποδεικνύονταν ως εύλογη επιλογή, απαίτηση από
αναγκαιότητα.
Η τιμωρία της
«κακιάς» Κύπρου ως φορολογικού παραδείσου των off-shores, και των μεγιστάνων
του πλούτου είναι η επιτομή της υποκρισίας. Γιατί οι
υποστηρικτές της ελευθερίας των αγορών , της κίνησης των κεφαλαίων και της
μεγιστοποίησης των κερδών δεν άλλαξαν θεώρηση, δεν απέκτησαν καμιά «αριστερή»
συνείδηση. Η επιλεκτική
επίθεση στον χρηματοπιστωτικό παράδεισο της Κύπρου δεν σηματοδοτεί την λήξη των
προνομίων στους φορολογικούς παραδείσους της Ευρώπης (π.χ. νησιά Καιμαν και
Τσάνελ στο Ηνωμένο Βασίλειο, Νήσοι Ωλαντ στη Φιλανδία, το Μονακό στη Γαλλία η
νήσος Ελιγολάνδη και η περιοχή Μπίσινγκεν στην Γερμανία …), ούτε αμφισβητεί την
κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Όταν
καταρρίπτεται το ταμπού της ασφάλειας των καταθέσεων στην νοτιότερη γωνιά της
Ευρώπης, η εμπιστοσύνη στο τραπεζικό της σύστημα, αυτό αφορά σε όλες τις χώρες
του Ευρωπαϊκού Νότου άρα και στην Ελλάδα.
Γιατί όταν οι χώρες που βρίσκονται στην δίνη της
κρίσης όπως η Ελλάδα δεν θα επιτυγχάνουν τους μη υλοποιήσιμους στόχους που κάθε
φορά συμφωνούνται με την τρόικα – θυσίες χωρίς αποτέλεσμα λέγονται – το επόμενο
θα μπορεί να είναι το κούρεμα των καταθέσεων αφού ήδη θα έχει εφαρμοσθεί μια
φορά στον ευρωπαϊκό νότο. Έτσι είτε πρόκειται για την Ελλάδα είτε για την
Ιταλία, την Ισπανία και πάει λέγοντας θα δημιουργηθεί ανασφάλεια σε μικρούς και μεγάλους
καταθέτες με αποτέλεσμα να μαζευτεί το «χρήμα» στον πλούσιο βορρά.
Οι ηθικολογίες του τύπου μη βγάζετε τα λεφτά σας έξω
τώρα που τα χρειάζεται η χώρα για να υπάρξει ρευστότητα, για την επανεκκίνηση
της οικονομίας. Οι βαρύγδουπες εκκλήσεις για επαναπατρισμό κεφαλαίων που
δραπέτευσαν από την χώρα αλλά και οι όποιες άλλες πατριωτικές κορώνες … όταν
στο βάθος θα υπάρχει το ενδεχόμενο του κουρέματος θα είναι και θα ακούγονται το
λιγότερο αστείες.
Το μεγάλο κεφάλαιο θα προτιμήσει την ασφάλεια των
τραπεζών του ισχυρού Βορρά και οι μικροεπενδυτές… το στρώμα, τις κάλτσες, τα
σεντούκια. Η πολυπόθητη ρευστότητα θα είναι ακόμα πιο άπιαστο όνειρο – στόχος
παρ’ όλες τις θυσίες…
Στο μέλλον ο νότος της Ευρώπης δεν θα έχει χρήμα, το
χρήμα θα είναι ακριβό ενώ στον βορρά θα υπάρχει ρευστότητα και φτηνό χρήμα.
Είναι γνωστό ότι η
Γερμανία σήμερα δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο!
Είναι προφανές ότι η υποκρισία δεν έχει όριο. Η μόνη
αρχή που διέπει την «διαπραγμάτευση» Κύπρου – τρόικας είναι: το χρήμα να έρθει
προς εμάς, τους «ισχυρούς» της ευρωζώνης.
Πρόκειται για έναν ιδιότυπο οικονομικό πόλεμο… και
όποιος αντέξει, να ξέρουμε όμως ότι η υποταγή της Κύπρου θα κάνει τα πράγματα
χειρότερα για όλους μας…