Όταν υπάρχει ένα πολιτικό σώμα που
αυτοπροσδιορίζεται ως «Σοσιαλιστική Διεθνής» και ως τέτοιο τελεί σε κατάσταση
συγκοινωνούντων δοχείων με το πλέον ληστρικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, όταν αυτό
το απατηλό σώμα δίνει την προεδρία σε έναν επονείδιστο υβριστή της χώρας του …. Όταν του επιτρέπει να βγαίνει
στη συνεδρίαση του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικοφανούς ψευτιάς στη Λισαβώνα και να ισχυρίζεται - σε ένα κρεσέντο πολιτικής μπαρούφας - ότι «η συντηρητική Ευρώπη ήθελε να τον
εκτελέσει…»
Όταν δεν ξεσηκώνονται ακόμη και οι πέτρες
μπροστά στην κατ’ εξακολούθηση απάτη- εγχώριου και διεθνούς επιπέδου...Όταν αντιμετωπίζουμε σχετικώς ψύχραιμα τη
διαστρεβλωτική διαχείριση της ειδησεογραφίας και του τηλεοπτικού φαίνεσθαι, ή τις ψευδώνυμες παρουσίες διαφόρων παραγόντων της
δημόσιας ζωής («δημοκρατικών», «προοδευτικών», «ευρωπαϊστών», «Αριστερών» κλπ). Όταν το «ευρωπαϊκό
κύρος» επιστρατεύεται (άνευ κυρώσεων) για τη συμμόρφωση του ελληνικού λαού προς τας μνημονιακάς
υποδείξεις, όταν ένα μεγάλο μέρος πολιτών και ψηφοφόρων - που μια το ξεπερνάμε και μια μας ξεπερνάει στα
γκάλοπ - ομολογημένα ή ανομολόγητα στενάζει ή/και σφαδάζει, και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να φοβάται τη λύση του γόρδιου
μνημονιακού δεσμού…
Όταν το σύνολο «φόβος + απάτη +πολιτικός χαμαιλεοντισμός
+εθνικιστική ψύχωση + ευρωπαϊστικός νάρθηκας + χιλιαστικός κομμουνισμός»
ξεπερνάει
κατά πολύ το δικό μας σύνολο….
Όταν συμβαίνουν όλα αυτά, μήπως θα έπρεπε να
ξυπνήσουμε κάποιους δικούς μας από τον επαναστατικό τους λήθαργο και να πιέσουμε προς μια κατεύθυνση σοβαρής «ανάγνωσης» του
πολιτικού μας περιβάλλοντος και απόκτησης πολιτικής συμμαχιών; Μήπως θα έπρεπε να καλύψουμε τα
πολιτικά μας ελλείμματα – στα εθνικά και μεταναστευτικά θέματα –
επαναπροσδιορίζοντας τα άμεσα και βραχυπρόθεσμα
αιτήματά μας και φέρνοντάς τα σε αντιστοιχία με τη πολιτική συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών;