Σε ένα
καλλιτεχνικό μανιφέστο της δεκαετίας του
80, ο Θεσσαλονικιός λογοτέχνης Ντίνος
Χριστιανόπουλος προφήτευε ότι το «μέλλον ανήκει στα σκουπίδια» , αναφερόμενος
στις ευοίωνες προοπτικές των
κάθε είδους μεγαλοπαραγόντων … Τελικά το
πλήρωμα του χρόνου ήλθε για να τον επαληθεύσει, και μάλιστα (κατά ένα παράδοξο
τρόπο…) να τον επαληθεύσει διπλά : Γιατί πέρα από την σκουπιδοποίηση της πολιτικής υπό καθεστώς μνημονίου ,και η τροϊκανή πολιτική επί των αποβλήτων αποδείχθηκε «υπόθεση του μέλλοντος» και μεγάλη
μπίζνα ….…
Τα σκουπίδια
διακρίνονται σε συλλέξιμα (=επιδεκτικά
συλλογής) και μη συλλέξιμα – ήγουν μη κερδοφόρα. Μια περαιτέρω υποδιαίρεση των μη συλλέξιμων σκουπιδιών οδηγεί στη διάκριση μεταξύ περιστασιακών τοιούτων και χρονίων…
Κάποια από
τα χρόνια σκουπίδια χαρακτηρίζονται ειδεχθή και μοιάζουν με εγκλήματα, που έχουν ειδικά χαρακτηριστικά και τελούνται υπό
ειδικές συνθήκες . Και τέτοια ειδεχθή σκουπίδια είναι αυτά της παραλίας του Φαλήρου, ούτε 50
μέτρα από το όντως εντυπωσιακό και ποιοτικό στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Πολλοί από τους θαμώνες του
Σταδίου κατά την τριήμερη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ θα πάθαιναν οικολογικό σοκ
, εάν δεν ήταν τόσο απασχολημένοι να «ζυμώνουν» - ή έστω να καταναλώνουν
κάτι λουκάνικα σε προβληματικές φρατζολοσυνθέσεις, πολύ κοντύτερα στην εστία
του κακού κι από αυτά τα 50 μέτρα…
Τράβηξα κάτι φωτογραφίες του παραλιακού
«σκουπιδοχώρου» (κατά πως λένε κυβερνοχώρος, ταβερνοχώρος βλάχικων Βάρης κλπ)
που δεν ξέρω αν βγήκαν της προκοπής. Ομολογώ πάντως ότι αν
και φιλόζωος ενοχλήθηκα από την ακοινώνητη στάση ενός
ποντικού, που περιφερόταν σε ένα ενδιαίτημα μπουκαλιών, σακουλών, ξύλων, σάπιων
τροφίμων, πεταμένων βρωμόρουχων, ξεχειλωμένων τσαντών, σπασμένων γιαλιών. Τον είχα στο πλάνο μου, όμως αυτός μια στιγμή
πριν από το «κλικ» εξαφανίστηκε. Η
σχετική αποδυνάμωση της αποδεικτικής μαρτυρίας του πλάνου ως εκ της αποχώρησης του ποντικού έφερε για μια στιγμή το μυαλό μου στον Γουώλτ Ντίσνεϋ, που ηρωοποίησε το συγκεκριμένο
είδος με το γνωστό Μίκυ Μάους και τους συν αυτώ. . Οπότε δεν παρέλειψα
να σιχτιρίσω τη κατάσταση ψιθυρίζοντας (μη με ακούσει κανένας και χάσω
τη θέση του αριστίνδην διαλεγμένου οικολόγου
στη Προσωρινή Κεντρική Επιτροπή ) : «Γαμώ τη βιοποικιλότητα»….
ΥΓ. Σχεδιάζω
να ρωτήσω τον σύντροφο Μπαλτά, που ως προεδρεύων της συνδιάσκεψης είπε σε μια φάση να επιτραπεί το κάπνισμα εντός της
αιθούσης του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας : Τι εννοούσε ακριβώς; Μήπως αναφερόταν
σε τίποτε τσιγάρα από καπνά χωρίς
λιπάσματα και φυτοφάρμακα, που δεν τα ξέρουμε; Και τούτο γιατί είμαι πεισμένος για την
οικολογική ορθότητά του…..