Η κρίση του
χρέους και άλλα ηχηρά παρόμοια δονούν την ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα, όμως το ίδιο
διάστημα η υποτιθέμενη «μισοκακόμοιρη»
Ευρώπη που προτρέχει για να αποφύγει στο
μέλλον τον έξωθεν ανταγωνισμό, κάθε άλλο παρά είναι μισοκακόμοιρη….
Σύμφωνα με πολυσέλιδη έκθεση του Ιντέρμιτ Τζιλ (
επικεφαλής οικονομολόγου της Παγκόσμιας Τράπεζας) αποσπάσματα της οποίας δημοσίευσε ο ισπανός
δημοσιογράφος Χοσέ Ιγκνάθιο Τορεμπλάνκα στο μπλογκ του Καφέ Στάινερ και των
οποίων αποσπασμάτων αποσπάσματα δημοσιοποίησε ο Μιχάλης Μητσός στα «ΝΕΑ»(3.11.12), η Ευρώπη κάθε άλλο παρά πήγε
άσχημα τον τρέχοντα αιώνα….
Γράφει ο Μητσός :
Η έκθεση του Τζιλ καταρρίπτει πέντε μύθους.
1. Η Ευρώπη βρίσκεται σε παρακμή. Από τις αρχές του αιώνα έχει αναπτυχθεί πιο πολύ και πιο γρήγορα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει σήμερα το 30% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ οι ΗΠΑ έχουν πέσει στο 23%. Το 2000, το κατά κεφαλήν εισόδημα της Πολωνίας ήταν 2.000 δολάρια. Σήμερα είναι 13.000. Παρακμή είπατε;
2. Ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός διέρχεται κρίση. Αν συγκριθούν οι παγκόσμιες ροές κεφαλαίου, προκύπτει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία είναι υγιέστερη τόσο από την κινεζική (που επενδύει τους πόρους της σε ομόλογα πλούσιων χωρών αντί να τους χρησιμοποιεί για να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών) όσο και από την αμερικανική (που έχει χρέος μεγαλύτερο από το ευρωπαϊκό).
3. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές. Και τότε πώς εξηγούνται οι μαζικές ευρωπαϊκές εξαγωγές της τελευταίας δεκαετίας προς τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα;
4. Επιτέλους, τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να πάψουν να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Λάθος. Αυτό είναι το τίμημα του «ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου» (συντάξεις, επιδόματα ανεργίας, δωρεάν παιδεία και υγεία).
5. Ας καταργήσει λοιπόν η Ευρώπη το οικονομικό της μοντέλο. Λάθος. Μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν, αλλά οι αρχές στις οποίες στηρίζεται το μοντέλο πρέπει να παραμείνουν οι ίδιες. Χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία αποδεικνύουν ότι μπορείς να έχεις ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες και την ίδια στιγμή να είσαι καινοτόμος και ανταγωνιστικός.
1. Η Ευρώπη βρίσκεται σε παρακμή. Από τις αρχές του αιώνα έχει αναπτυχθεί πιο πολύ και πιο γρήγορα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει σήμερα το 30% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ οι ΗΠΑ έχουν πέσει στο 23%. Το 2000, το κατά κεφαλήν εισόδημα της Πολωνίας ήταν 2.000 δολάρια. Σήμερα είναι 13.000. Παρακμή είπατε;
2. Ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός διέρχεται κρίση. Αν συγκριθούν οι παγκόσμιες ροές κεφαλαίου, προκύπτει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία είναι υγιέστερη τόσο από την κινεζική (που επενδύει τους πόρους της σε ομόλογα πλούσιων χωρών αντί να τους χρησιμοποιεί για να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών) όσο και από την αμερικανική (που έχει χρέος μεγαλύτερο από το ευρωπαϊκό).
3. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές. Και τότε πώς εξηγούνται οι μαζικές ευρωπαϊκές εξαγωγές της τελευταίας δεκαετίας προς τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα;
4. Επιτέλους, τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να πάψουν να ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους. Λάθος. Αυτό είναι το τίμημα του «ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου» (συντάξεις, επιδόματα ανεργίας, δωρεάν παιδεία και υγεία).
5. Ας καταργήσει λοιπόν η Ευρώπη το οικονομικό της μοντέλο. Λάθος. Μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν, αλλά οι αρχές στις οποίες στηρίζεται το μοντέλο πρέπει να παραμείνουν οι ίδιες. Χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία αποδεικνύουν ότι μπορείς να έχεις ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες και την ίδια στιγμή να είσαι καινοτόμος και ανταγωνιστικός.
Το άρθρο Demolishing five myths
about Europe’s decline by Indermit Gill εδώ