Οι μέχρι στιγμής απεργίες – «ειδικές» και γενικές –
δεν τους έχουν ρίξει, όμως αυτό δεν αποδεικνύει ότι η νιοστή απεργία δεν
μπορεί να αποβεί θανάσιμη….Να τους χτυπάμε λοιπόν, με τη βεβαιότητα ότι δεν θα
είμαστε εμείς που θα χτυπάμε, θα ξαναχτυπάμε, και πάλι θα χτυπάμε, κι εν τέλει
θα ιδρώσουμε, θα αρρωστήσουμε και θα πεθάνουμε : Να τους χτυπάμε προσδοκώντας
τη δική τους κατάρρευση…
Όσο κι αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τις
«επιδόσεις» κάποιων προηγούμενων
κινητοποιήσεων, πρέπει να τους χτυπάμε – με τη βεβαιότητα ότι δεν
προκαλούμε τον «εθισμό» αλλά την αποδυνάμωσή τους…
Να ακολουθήσουμε τη νέα γενική πανεργατική απεργία,
που προκήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στις 18 Οκτωβρίου, ημέρα Συνόδου Κορυφής της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να ακολουθήσουμε την
άλλη γενική απεργία που θα γίνει στη
συνέχεια, όταν θα συζητείται στη Βουλή το νέο πακέτο μέτρων. Να ακολουθήσουμε ακόμη τους δυο φορείς, που
προσανατολίζονται σε κοινή πανεργατική δράση με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου,
μέσα στο Νοέμβρη..