Τελικά το Δ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφάσισε, ότι τα φαρμακεία μπορούν να λειτουργούν προσωρινά τα Σάββατα και τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας και της Τετάρτης….Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας είχαν προσφύγει οι Φαρμακευτικοί Σύλλογοι Αττικής, Κορινθίας και Λιβαδειάς, ζητώντας να ακυρωθούν και να ανασταλούν οι αποφάσεις των Περιφερειαρχών (Μάιος 2012) που προέβλεπαν το διευρυμένο ωράριο των φαρμακείων, σύμφωνα με το νεότερο νομοθετικό πλαίσιο (Ν. 4052/2012)….
Η απόφαση του ΣτΕ δεν
είναι οριστική, δεδομένου ότι η όλη υπόθεση των ωραρίων θα κριθεί τον Νοέμβριο
του 2012 : Όμως μέχρι τότε δεν
αποκλείεται να αναπτυχθεί ο εθισμός
εκείνος, που θα κάνει τη συγκεκριμένη ρύθμιση
αναντίστρεπτη…
Λαμβανομένης υπόψη της συμμετοχής των
περιφερειαρχών στην υπόθεση, θα έπρεπε
να σημειώσουμε ότι μια πρώτη ιδέα παράτασης της λειτουργίας των καταστημάτων τέθηκε
από τον νεοεκλεγμένο περιφερειάρχη Γιάννη Σγουρό στα τέλη του 2010, πριν καν
αναλάβει τα καθήκοντά του. Η ιδέα αφορούσε τη μετατροπή μιας ακόμη Κυριακής σε εργάσιμη ημέρα στη
περίοδο των Χριστουγέννων, και
απαντήθηκε τότε από πολλούς και διάφορους, εμποροϋπαλλήλους και μη : Με το
επιχείρημα ότι η αγορά δεν έχει ανάγκη από μια παραπάνω εργάσιμη ημέρα, αλλά
από παραπάνω αγοραστική δύναμη, η οποία συρρικνώθηκε δραστικά από τις
πολιτικές του Μνημονίου…
Το επιχείρημα ήταν πειστικό και καθαρό,
όπως επίσης ήταν «καθαρή» η πολιτική
απατεωνιά της εκποίησης φυκιών ως
μεταξωτών κορδελών – στη προκειμένη περίπτωση, της εμφάνισης του χρόνου λειτουργίας των καταστημάτων ως
αντίδοτου στην κρίση …. Ταυτόχρονα όμως
έβαζε το ερώτημα περί της
πολιτικής ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων, που επιδίωκαν έτσι άσπλαχνα
να συρρικνώσουν τον ελεύθερο
χρόνο των εργαζομένων και να σαλαμοποιήσουν τη ζωή τους…
Η παράταση του συνολικού χρόνου
λειτουργίας των φαρμακείων ή των όποιων καταστημάτων, για τη διεκπεραίωση της ίδιας λειτουργίας – δηλαδή της πώλησης
κάποιων προϊόντων στον καταναλωτή – είναι σαφές στοιχείο οικονομικού
ανορθολογισμού, λαμβανομένου υπόψη ότι η καπιταλιστική και κάθε άλλη οικονομία
στοχεύει σταθερά στη μείωση του κόστους παραγωγής : Λαμβανομένου υπόψη ότι μεγαλύτερη κατανάλωση
χρόνου για την επίτευξη του ίδιου αποτελέσματος = μεγαλύτερο κόστος για την
οικονομία και την κοινωνία. Η μόνη «λογική»
στην παράταση της λειτουργίας του ωραρίου έγκειται στην όξυνση του ανταγωνισμού,
με τελική πιθανή συνέπεια την καταστροφή
των μικρομεσαίων καταστημάτων και την παράδοση της αγοράς στους «μεγάλους». Γιατί
αυτοί οι τελευταίοι υποτίθεται – σύμφωνα με το κάθε παπαγαλάκι του
Μνημονίου - ότι θα ορθολογικοποιήσουν τη
λειτουργία του όλου κλάδου…
Η νομοθετική παρέμβαση στη διαχείριση
ζητημάτων της αγοράς- όπως το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων – είναι
δηλωτική του νεοφιλελεύθερου ψέματος, περί της υποτιθέμενης «ορθολογικότερης
λειτουργίας της αγοράς όταν δεν παρεμβαίνει το κράτος" … Η δε δικαστική
παρέμβαση με έρεισμα την προηγηθείσα νομοθετική παρέμβαση , οδηγεί ουσιαστικά
στην φαλκίδευση της ελευθερίας των συναλλαγών, που είναι δομικό στοιχείο της
αστικής κοινωνίας.
Με δεδομένο ότι η προμήθεια φαρμάκων
οποιαδήποτε ώρα του 24ωρου και όχι μόνο το Σάββατο ή τα απογεύματα Δευτέρας και
Τετάρτης, μπορεί να υπηρετηθεί από την
εκ περιτροπής λειτουργία των Φαρμακείων, η τήρηση της ελευθερίας των συναλλαγών θα μπορούσε να
συμβαδίσει με την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και την προσπελασιμότητα
στα φάρμακα από τους έχοντες ανάγκη στον
οποιοδήποτε χρόνο.
Αυτά τα ολίγα επί του θέματος. Ηθικόν
δίδαγμα : Οι «νόμοι» δεν μπορούν να καμουφλάρουν την ανομία , η δε «εποπτεία»
των νόμων δεν απαλλάσσει τον εποπτεύοντα
από την υποχρέωση της περιφρούρησης
κάποιων δημοκρατικών αρχών, που κατακτήθηκαν με μεγάλους αγώνες στη διάρκεια
δυόμισι αιώνων…