Δεν έχω πρόβλημα με τους ΠΑΣΟΚισθέντες (μετοχή αορίστου…), έχω όμως πρόβλημα με τους ΠΑΣΟΚιζόμενους και ιδιαίτερα με κάποιους όπως ο Γιάννης Μπουτάρης : Ο οποίος θα μπορούσε, αν μη τι άλλο, να κρατήσει προεκλογικά μια στάση «ευμενούς ουδετερότητας» απέναντι στο Κόμμα του, σεβόμενος την ιδιότητα του Δημάρχου της συμπρωτεύουσας αλλά και του επικεφαλής του αυτοδιοικητικού σχήματος «Πρωτοβουλία». Όμως ο κ. Μπουτάρης προτίμησε να δώσει τα ρέστα του στον πολιτικό του σπόνσορα, περιφρονώντας κάποιους που στοιχήθηκαν στο πλευρό του στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Στη
προκειμένη περίπτωση ήταν δικαιολογημένη, αν και βελούδινη, η κριτική που έγινε στην απόφαση
του Μπουτάρη να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 6ης Μαίου, από
τον Γραμματέα της Δημοκρατικής Αριστεράς
Σάκη Παπαθανασίου. Ο Παπαθανασίου σημείωσε ότι η νίκη της
«Πρωτοβουλίας», προέκυψε από ευρύτερη κοινωνική συμπαράταξη και δεν ήταν νίκη
κανενός κόμματος» . Κι ακόμη είπε ότι «οι προσωπικές επιλογές του δημάρχου, σε καμία
περίπτωση δεν πρέπει να συγχέονται με την Πρωτοβουλία συνολικά».
Αφήνω
στην άκρη το θέμα των «συγχύσεων» κάποιων με κάποιους στη πολιτική σκηνή και δεν σχολιάζω την κατάσταση των πολιτικά συγκοινωνούντων
δοχείων.. Θα πω μόνο για τη περίπτωση
Μπουτάρη : «οι εκλογές άνδρα δείκνυσι»..