Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ

Τω καιρώ εκείνω, όταν η 17 Νοέμβρη σκότωνε ένα άτομο ανά 15 μήνες  κατά μέσο όρο- συνήθως με ένα και το αυτό  πιστόλι! -  οι μακροσκελείς προκηρύξεις και τα κατηγορητήρια που απηύθυνε εναντίον του συστήματος μου προξενούσαν πλήξη. Έβρισκα τη δράση της παράλογη,  αναντίστοιχη με το διαμορφωμένο πολιτικό πλαίσιο και τις δημοκρατικές δυνατότητες στα πλαίσια της μεταπολίτευσης, ενώ ταυτόχρονα  ο «μιλιταντισμός» των μελών της και η εμπλοκή τους σε μια ατέρμονη κατάσταση απόκρυψης/καταδίωξης από την αστυνομία, μου παρείχε το ψυχογράφημα ανθρώπων αποστασιοποιημένων  από τη ζωή εν ονόματι  μιας επαναστατικής καθηκοντολογίας.

Όμως διαβάζοντας πρόσφατο κείμενο του Δημήτρη Κουφοντίνα , μέλους της 17 Νοέμβρη και κρατούμενου στην ειδική πτέρυγα των φυλακών  Κορυδαλλού, εντυπωσιάστηκα από αρκετές επισημάνσεις του καθώς επίσης και από την  εμμονή του στη «πατριωτική γραμμή» της οργάνωσης. Εντυπωσιάστηκα από το κανονικό ξεβράκωμα των απολογητών της μνημονιακής ιδεολογίας και των υποστηρικτών ενός- εις- το- διηνεκές- αυτομαστιγώματος. Και μάλιστα  σκέφτηκα ότι αυτός ο άνθρωπος «δε θα προκόψει» όπως πρόκοψε ο παλιός ερυθροταξιαρχίτης, ο Τόνυ Νέγκρι, που  πρόσφατα εισέπραττε τις επευφημίες του εκσυγχρονιστικού-διεθνιστικού μπλοκ, καθώς διαβεβαίωνε ότι το «εθνικό κράτος είναι ένα σκατό»…

Το κείμενο του Κουφοντίνα ξεκινάει από μια βολή εναντίον της μεγαλύτερης νόμιμης/ εγκληματικής οργάνωσης του πλανήτη, που ακούει στο όνομα ΔΝΤ. Η  βολή  προέρχεται από ένα στέλεχός του, τον Ντέϊβιντσον Μπαντού, που παραιτήθηκε και αποχώρησε το 1988 : «Εφορμούσα σαν γεράκι  κατά των λαών… Εκατομμύρια φτωχοί… Ξέρετε, το αίμα είναι τόσο πολύ, που κυλάει  σε ποτάμια»

Ιδού τι λέει ο Κουφοντίνας για την γερμανική Ευρώπη και για την αξία ή απαξία της σωτηρίας της :

«Οι σύγχρονες τευτονικές ορδές με την παλιά ιδεολογία των Νιμπελούνγκεν – της σφαγής, της αρπαγής, της εκδίκησης (που είναι όπως λέει ο Ζίγκφρινγκ η κινητήρια δύναμη της μοίρας) – οι σημερινοί Βάνδαλοι, Έρουλοι και Αλάριχοι-  εφορμούν με σινιέ κοστούμια. Μαζί τους και οι εγχώριοι ομόαιμοί τους, που πλαγιοκοπούν και πλιατσικολογούν ασύδοτα ό,τι απομένει. Πρόθυμοι «να καεί η Ελλάδα για να σωθεί η Ευρώπη».

Πρέπει όμως να σωθεί αυτή η Ευρώπη; Αυτή η νεοφιλελεύθερη ένωση άνισων οικονομιών, με μόνο κοινό το «κοινό» τους νόμισμα, ήταν «εκ κατασκευής» προορισμένη να λειτουργήσει ως μηχανισμός μεταβίβασης του πλούτου της περιφέρειας προς τον Βορρά, προς το κέντρο ισχύος της, τη Γερμανία ιδίως……. Αυτή η Ευρώπη δεν είναι, ούτε μπορεί να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκή ένωση των λαών, αυτή είναι η Ευρώπη της Γερμανίας και των περί αυτήν συγγενών κρατών, είναι η Γερμανική Ευρώπη».

   

Δεν έχω τι να πρωτοανθολογήσω από το κείμενό του Κουφοντίνα – τις αναφορές του στην «υπεράνω όλων» χώρα των μιζαδόρων και του συγκεκαλυμμένου χρέους  πολλών ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ, των  απατηλών υποβρυχίων, τανκς και στατιστικών, της  πολεοδομικής εξέλιξης που διαμορφώνει ένα καθαρά διχαστικό  πολεοτοπίο,  ή το τσιτάρισμα μιας  κουβέντας του Στρατηγού Ντε Γκωλ -  που πάει κουτί με τους «δικούς μας» Παπανδρέου και Παπαδήμο : «Για την υπογραφή της υποδούλωσης δεν χρειαζόταν ο νικητής του Βερντέν. Ο πρώτος τυχών θα αρκούσε!»  

Βέβαια 
  σε αντίθεση με τον νεκρό, ο φυλακισμένος  «δεν δεδικαίωται» σε  κάθε περίπτωση...... Όμως  συνιστώ σε όλους να διαβάσουν το άρθρο του Κουφοντίνα….