Ο Προκρούστης ήταν ένα είδος «Γιαγκούλα» της Αρχαίας Ελλάδας, που εκτός από ληστρικές είχε και σαδιστικές τάσεις, άλλοτε κόβοντας και άλλοτε μακραίνοντας τους ανθρώπους που πέφταν στα χέρια του, απλά και μόνο γιατί ήταν υψηλότεροι ή κοντότεροι του 1,75 m*…..Ψυχαναλυτής δεν είμαι, αλλά υποψιάζομαι ότι η ψυχαναλυτική προσέγγιση της προσωπικότητας του Προκρούστη θα έφερνε στην επιφάνεια ένα ενδόμυχο σύμπλεγμα τοποθέτησης της ζωής σε καλούπια και προσαρμογής της σε στερεότυπα…
Κάπως ανάλογα και η Αιολική Βιομηχανία, αντί της δικής της προσαρμογής στις παραγωγικές, καταναλωτικές, περιβαλλοντικές και αισθητικές ποιότητες του χώρου, επιχειρεί το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή το να προσαρμόσει το χώρο σε ένα ιδιόμορφο σχέδιο ανάπτυξης, με τους δικούς της όρους και τη δική της «αισθητική».
Δεν είναι καθόλου παράξενο το ότι η αιολική βιομηχανία απουσιάζει από διάφορους τομείς όπως η βιομηχανική «συμπαραγωγή» (coproduction) ή η θαλάσσια μεταφορά φορτίων, όπου η αιολική ενέργεια μπορεί να προσλαμβάνεται άμεσα και να αξιοποιείται παραγωγικά «επί τόπου», χωρίς μεταφορικά δίκτυα , χωρίς ενεργειακές απώλειες και περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Σε μερικούς η ιστιοπλοϊα φαίνεται σαν μια συμπαθητική αλλά ξεπερασμένη υπόθεση, «χρήσιμη» όσο η ξιφασκία σε ένα σύγχρονο στρατό ή τα άλογα στις χερσαίες μεταφορές… Κι όμως, οι τεχνολογικές εξελίξεις κάνουν απολύτως εφικτή την πρόσληψη της αιολικής ενέργειας από μεγάλα σκάφη και τη χρησιμοποίησή της τουλάχιστον ως δευτερεύουσας πηγής κινητικής ενέγειας. Έτσι στο ΒΗΜΑ SCIENCE της 8.1.2012 γίνεται αναφορά σε ένα τρικάταρτο ιστιοφόρο, κατασκευασμένο από την Εταιρεία B9 Energy group, που προκάλεσε τα άκρως θετικά σχόλια του Μάϊκ Πένινγκ, βρετανού υπουργού Ναυτιλίας. Όπως ανάλογες κατασκευές εδώ και πολλά χρόνια, έτσι το συγκεκριμένο ιστιοφόρο δεν χρησιμοποιεί ένα ολόκληρο τσούρμο για το άπλωμα και μάζεμα των πανιών υπό τις βροντώδεις διαταγές κάποιου λοστρόμου (!), αλλά αντίθετα διαθέτει ειδικά, πτυσσόμενα και τηλεδιευθυνόμενα ιστία, που ανοιγοκλείνουν με το πάτημα ενός κουμπιού…
Για την υπόθεση των ιστιοφόρων στις υπερπόντιες μεταφορές υπήρχε αρθρογραφία τουλάχιστον από το 1983, ενώ ακόμη και πιο πρόσφατα είχαν γίνει αναφορές από τις στήλες της «Καθημερινής»…
Όμως η Αιολική Βιομηχανία, νοούμενη εδώ ως ολότητα και όχι ως ένας περιορισμένος κλάδος στον τομέα των χερσαίων ανεμογεννητριών, έστρεψε τη προσοχή της εκεί όπου προσδοκούσε τα μεγαλύτερα κέρδη, παραγνωρίζοντας το αχανές πεδίο των αιολικών εφαρμογών…Εξ ου και η αντίσταση ατόμων και συλλογικοτήτων στις αιολικές τερατογενέσεις και στις «συμμαχίες των προθύμων», κατά τα άλλα οικολογιζόντων : Οι οποίοι ασχολούνται συστηματικά με το να κάνουν το μαύρο- άσπρο και αντιστρόφως…
ΥΓ. Προφανώς, το 1.75 είναι αυθαίρετο…Η εν όψει φωτογραφία (Βόρεια Δωδεκάνησα) είναι του Βασίλη Φραζή και βραβεύτηκε σε διαγωνισμό της Ελληνικής Εταιρείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου