Αυτή η κατάσταση θυμίζει ορισμένα κατασκοπικά έργα όπου οι αποκαλύψεις έρχονται αλλεπάλληλες, για να διαψεύσουν ρόλους και να δείξουν ότι ο Χ ή ο Ψ δεν ήταν ό,τι φαινόταν, αλλά διπλός ή τριπλός πράκτορας ή κάτι το ασυνήθιστο, εν πάση περιπτώσει… Επίσης η κατάσταση παραπέμπει στον «Αμαντέους» - ένα τρομερό φιλμ του Μίλος Φόρμαν – όπου ο Μότσαρτ υπονομεύεται από έναν μουσικό αντίπαλό του ονόματι Σαλιέρι – ο οποίος έναντι αμοιβής αναθέτει στον εμπνευσμένο καλλιτέχνη τη σύνθεση ενός ρέκβιεμ, υπολογίζοντας στην συνεργιστική δολοφονική δράση όλων των δεδομένων : Οι σκληρές προθεσμίες για την παράδοση του ρέκβιεμ, η εξασθενημένη υγεία του Μότσαρτ, η ροπή του στο ποτό, το καλλιτεχνικό δόσιμό του στην «θανατερή» φυσιογνωμία του παραγγελθέντος έργου. Και τελικά ο Μότσαρτ πεθαίνει…..
Οι σκέψεις αυτές και άλλες παρεμφερείς αναδύονται μετά την ανάγνωση ενός κειμένου του Κώστα Ροδινού στο ANTINEWS («Με το Μνημόνιο οργάνωσαν την καταστροφή της Ελλάδας»). Εδώ το Μνημόνιο προσεγγίζεται όχι ως εργαλείο «ανάταξης» και «επανευρωποίησης» μιας «καθυστερημένης» κοινωνίας, αλλά ως συνειδητή υπερεπιβάρυνση/υπεραπασχόληση με στόχο την εξόντωση της χώρας και την μετέπειτα αγορά της ως «σκραπ»..
Ο Γιώργος Κύρτσος – δημοσιογράφος κάθε άλλο παρά επιρρεπής σε υπερβολές και αντιμνημονιακές παπάρες - γράφει σχετικά :
«η πλήρης αποκάλυψη της στρατηγικής του Βερολίνου µας οδηγεί στο συµπέρασµα ότι η αποτυχία της πολιτικής του µνηµονίου ήταν προγραµµατισµένη από αυτούς που µας την επέβαλαν…… Ύστερα από τρία χρόνια εξαιρετικά σκληρής λιτότητας και αυστηρής δημοσιονοµικής προσαρµογής το χρέος του ελληνικού Δημοσίου θα ξεπεράσει, στα τέλη του 2012, το 180% του ΑΕΠ. ∆εν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο τόσο µεγάλης αύξησης του χρέους στη χώρα µας στη διάρκεια μιας τριετίας σε απόλυτους αριθµούς αλλά και ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. …..».
Και ο Κώστας Ροδινός υπογραμμίζει την ύφεση που βρίσκεται ante portas της γερμανικής οικονομίας :
« Η Μέρκελ και οι περί αυτήν, δεν διδάχθηκαν τίποτα από το ναυάγιο του Τιτανικού. Την ίδια μοίρα είχαν και οι επιβάτες της πρώτης θέσης!»
Τα ερώτημα είναι αν ο «Τιτανικός» συνιστά μια κακή προσομοίωση της σημερινής κατάστασης….Γιατί ενδέχεται η Γερμανία να αποδέχεται μια δική της μικρή ύφεση, με την προσδοκία μιας μεγάλης και καταστροφικής ύφεσης των άλλων….Ολόκληρο το άρθρο του Ροδινού στο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου