Ακόμη θυμάμαι ένα μαθητικό δίστιχο της δικής μου εποχής, που δικαίωνε την ανεξέλεγκτη απόρριψη των προσωπικών, στερεών και υγρών αποβλήτων στον δημόσιο χώρο, έχοντας μάλιστα και ολίγη δόση σαρκασμού απέναντι στην αρχαιοφιλική κουλτούρα του επίσημου σχολείου :
“Ανδρών επιφανών πάσα γη – νταμπλγιου ση (WC)”
Αλλά επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται , χωρίς βέβαια να γίνεται απολύτως προβλέψιμη, φαίνεται ότι η επιστροφή στην απόλυτη ελευθεριότητα όσον αφορά τη διάθεση των προσωπικών αποβλήτων καραδοκούσε ως διαλεκτική δυνατότητα , της οποίας η υλοποίηση απαιτούσε τη συνδρομή δυο όρων : Ο ένας ήταν το Μνημόνιο, με την γενικότερη αφαίμαξη των πόρων για δημόσιες χρήσεις. Ο άλλος η Δημαρχία Καμίνη στην Αθήνα….
Γενικά ο χώρος του αθηναϊκού κέντρου στερείται από δημόσιες τουαλέτες. Και ναι μεν στην οδό Τοσίτσα, δίπλα στο Πολυτεχνείο, οι ομάδες των ναρκομανών έχουν βρει τη λύση- τα μεν υγρά απόβλητα διοχετεύονται τόσο ελεύθερα ώστε να τα μυρίζει κανείς ακόμη και από το οδόστρωμα της οδού Πατησίων, τα δε στερεά γίνονται κατά πάσαν πιθανότητα παξιμάδια….
Ευτυχώς όμως - θα έλεγε κανείς - υπάρχουν οι τουαλέτες του Ζαππείου, σε απόσταση 100 περίπου μέτρων από το Ζάππειο μέγαρο και άλλων τόσων μέτρων από την ιστορική έδρα του ραδιοφωνικού σταθμού, που μια φορά κι έναν καιρό ήταν πρώτος στόχος για την επιτυχή διεκπεραίωση ενός πραξικοπήματος: Τουαλέτες προφανώς διαθέσιμες για να εξυπηρετηθεί ένας τουρίστας ή ένας οποιοσδήποτε επισκέπτης της πόλης…. Εμ δε! Και αυτές είναι κλειστές, θλιβερά εγκαταλελειμμένες, χωρίς να παύουν να συνοδεύονται από «αναρτήσεις» βρωμερών νοημάτων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου