(δικτυακός τόπος της Δημοκρατικής Αριστεράς) κατέχει επί εβδομάδες περίοπτη θέση ένα άρθρο του Μανώλη Βασιλάκη, που αναφέρεται στον Βασίλειο Μαρκεζίνη υπό τον ελάχιστα κολακευτικό τίτλο: «Η πατριδότσαρκα του Sir Basil. Προάγεται σε Λόρδο της κοινοτοπίας»….
«Ανθο»λογώ ένα σημείο από την πολεμική του Βασιλάκη εναντίον του Μαρκεζίνη :
«Όλα όσα γράφει, όταν δεν είναι αφόρητες περιαυτολογίες …… βαρετές κοινοτοπίες είτε κουτσομπολιά και εκ των υστέρων «προφητείες», είναι κουβέντες γραϊδίων ή διαλέξεις κουρείου ή, συνήθως, ταυτοχρόνως και τα δύο: πρόκειται περί οργανωμένου παραληρήματος, λόγος καφεπότου αποστράτου που φιλοδοξεί να επανιδρύσει το Ρωσικό Κόμμα και να διεμβολίσει την υπό ανασύσταση οθωμανική αυτοκρατορία…..»
Από μια σκοπιά καθωσπρεπεισμού , σκέφθηκα ότι οι τέτοιες εκφράσεις απάδουν στο ύφος και το ήθος της «Ανανεωτικής Αριστεράς» και των «επιρροών » της . Όμως τελικά προτίμησα να σκάσω στα γέλια μπροστά στην γλωσσολογική ακράτεια που εμπνέει το άκρατο μίσος .....
Λέω λοιπόν να πάω στο ΧΙΛΤΟΝ για να δω αφενός πως είναι από μέσα κι αφετέρου να πάρω μια ιδέα για το πως σκέπτεται ένας καφεπότης εν αποστρατεία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου