Προεδρολογίας συνέχεια: Μια δήλωση του Αλ. Αλαβάνου για τον Παπούλια

Ξαφνιάζει   ο Αλέκος Αλαβάνος  όταν απευθύνεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια,  ζητώντας  κάτι με συμβολική  μάλλον  παρά ουσιαστική αξία.

 Να τι λέει στη δήλωσή του(28.10.2011) ο ΑΑ:

«Σε ακραίες συνθήκες, όπως οι σημερινές που καταπατάται η εθνική ανεξαρτησία, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του λαού, ένα πρόσωπο που έχει ορκισθεί «να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία» και «να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων», που ασκεί το ρόλο του συμβόλου ενός έθνους, βρίσκεται μπροστά σε βασανιστικό και επώδυνο δίλημμα. Να μείνει σιωπηλός και παθητικός, και να γίνει και αυτός αντικείμενο περιφρόνησης και οργής; Ή να λειτουργήσει με τόλμη και βλέποντας στο μέλλον, να γίνει μια σταθερά στην πλήρη σύγχυση που βιώνει ο λαός και να μείνει θετικό παράδειγμα στην ιστορία για πάντα;»

Σχόλιο δικό μου : Το μόνο «βασανιστικό» και «επώδυνο» του κ. Προέδρου είναι αυτό που απορρέει από την προσαρμογή του – το «βόλεμα» ούτως ειπείν- στον Μνημονιόφιλο και   κυβερνητικό περίγυρό του. Ο κ. Πρόεδρος είναι περικυκλωμένος, τελεί σε κατάσταση ολόπλευρου συναισθηματικού και πολιτικού  πρεσαρίσματος, όμως το δικό μας αίτημα που όπως παν τα πράγματα  θα αναβαθμιστεί σε  αυστηρή απαίτηση ,  είναι να ξεβολευτεί. Να ακούσει τη κραυγή του λαού και να δει αυτό που βλέπουν οι πάντες σε αυτή τη χώρα : Δηλαδή την κραυγαλέα δυσαρμονία  Βουλής και εκλογικού σώματος. Και επειδή αυτή η δυσαρμονία συνιστά κρίση αντιπροσώπευσης και κρίση της Δημοκρατίας, ως ανώτατος άρχοντας και εγγυητής της Δημοκρατίας, πρέπει να αναζητήσει διεξόδους…   

Λέει ο Αλαβάνος : 

Ακόμα και με τις περιορισμένες αρμοδιότητες που του αφήνει το Σύνταγμα έχει μια ευθύνη και δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης, που δεν απαιτεί τη συναίνεση ούτε πρωθυπουργού ούτε βουλής, παρά μόνο της συνείδησής του.Το άρθρο 42, παράγραφος 1 του Συντάγματος προβλέπει ότι «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφισθεί από αυτή, εκθέτοντας τους λόγους της αναπομπής»…... Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας  ασκώντας το νόμιμο δικαίωμα της αναπομπής για το φορολογικό νομοσχέδιο, εφόσον λογικά δεν έχει υπογραφεί ακόμα, ή στο πρώτο νέο αντιλαϊκό νομοσχέδιο της τρόικα, και εκθέτοντας «τους λόγους της αναπομπής», μπορεί να μιλήσει στην καρδιά του κόσμου και, αντί αντικείμενο οργής, να γίνει ελπίδα και το σύμβολο που χρειάζεται ο λαός σε αυτές τις ταραγμένες και επικίνδυνες εποχές.»

Σχόλιο δικό μου : Θέμα μας δεν είναι να μιλήσει ο Πρόεδρος στην καρδούλα μας, να μας παρηγορήσει  και  να απαλύνει τον πόνο μας…. Θέμα μας δεν είναι η αναπομπή ενός νομοσχεδίου που μπορεί σε λίγο διάστημα να επανέλθει ατόφιο στα χέρια του ίδιου  και να μην χρειάζεται καν  την υπογραφή του, σύμφωνα με την διάταξη του ίδιου άρθρου 42 αλλά της επόμενης παραγράφου 2 : «  Πρόταση νόμου ή νομοσχέδιο που έχει αναπεμφθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στη Βουλή εισάγεται στην Ολομέλειά της και, αν επιψηφιστεί και πάλι με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών κατά τη διαδικασία του άρθρου 76 παράγραφος 2, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας το εκδίδει και το δημοσιεύει υποχρεωτικά μέσα σε δέκα ημέρες από την επιψήφισή του».

…Θέμα μας δεν είναι να καθυστερήσουμε απλώς την εξελισσόμενη επίθεση της Τρόϊκα εναντίον του ελληνικού λαού.   Θέμα  και αίτημα και απαίτησή μας  είναι η εκπλήρωση της θεμελιώδους υποχρέωσης του Προέδρου έναντι της Δημοκρατίας, με μοχλό την παραίτησή του, που συνεπιφέρει την προκήρυξη εκλογών. Και ας είναι σίγουρος , ότι ως συνταξιούχος Πρόεδρος ούτε θα έχει το άγχος  επιβίωσης των  σημερινών συνταξιούχων ούτε θα στερείται της εκτίμησης και αγάπης  του ελληνικού λαού….