Παράνομα σταθμευμένοι, πίσω και σας φάγαμε….!

Bασικά δεν το πιστεύω. Αλλά μια που το έγραψε το ΦΙΜΟΤΡΟ ( http://fimotro.blogspot.com/2011/08/blog-post_8137.html ), κρίνω πως έχει πιθανότητες να μην είναι φάρσα…..

Ο δήμαρχος του Βίλνιους , λέει ο παραπάνω ιστότοπος, είχε ζητήσει πολλές φορές από τους δημότες να μην παρκάρουν παράνομα στους ποδηλατόδρομους της πόλης. Κι επειδή δεν έβαλαν μυαλό, ο δήμαρχος βγήκε στο δρόμο (προς γνώση και συμμόρφωση) και χρησιμοποιώντας ένα άρμα μάχης(!) ισοπέδωσε μια λιμουζίνα !

Το Βίλνιους είναι πρωτεύουσα της Λιθουανίας και ο δήμαρχός της κ. Αρτούρας Ζούοκας είναι φανατικός ποδηλάτης….Φρονώ ότι του αξίζει ο μεγαλόσταυρος των εξαιρετικών οικολογικών πράξεων, αν και κατά βάθος αισθάνομαι ένα είδος ζήλειας για το κατόρθωμά του : Ζήλεια γιατί ξεπέρασε και αυτήν την πιο ακραία και επιθετική φαντασίωση που έτρεφα, όσον αφορά την αντιμετώπιση των «ιδιαζόντως απεχθών» μορφών παρκαρίσματος. Η φαντασίωσή μου άκουγε στο συνθηματικό όνομα «variopoula», συνίστατο βασικά στην 24ωρη λειτουργία δημοτικών συνεργείων οπλισμένων με βαριοπούλες και στην επιτόπια μετατροπή των απεχθών σταθμεύσεων σε λαμπόγυαλο …

Στις χώρες της Βαλτικής φαίνεται ότι δεν μένουν στις «φαντασιώσεις» όπως εμείς αλλά προχωράνε σε λύσεις που εμπεριέχουν φαντασία με ικανή δοσολογία χιούμορ – έστω και μαύρου… Υπενθυμίζω εδώ την περίπτωση της Λετονίας, η οποία επέβαλε στα άτομα που συλλαμβάνονταν να αναπτύσσουν υπερβολική ταχύτητα, την υπογραφή δήλωσης για την ανακήρυξή τους σε «δωρητές σώματος» και την μεταθανάτια χορήγηση των οργάνων τους στην Πολιτεία – εκτός εάν προτιμούσαν να πληρώσουν ένα τσουχτερό πρόστιμο….

( σχετικά  http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/06/blog-post_07.html  ) Δεδομένου ότι η «ποινή» αυτή επιβαλλόταν σε άτομα ηλικίας 20-35 ετών και κατά τεκμήριο με ισχυρή φαντασία, η μετέπειτα οδηγική συμπεριφορά τους γινόταν πιο συνετή….

Παρ’ ημίν, το «παρκάρειν όπου γουστάρειν» ( για να χρησιμοποιήσω έναν ευφυές γνωμικό κατοίκου περιοχής με εξοχικές κατοικίες…) αποτελεί συνηθισμένη κατάσταση. Το παρκάρισμα επεκτείνει τον αυτοκινητιστικό χώρο εις βάρος άλλων ζωτικών χώρων της πόλης, ενώ εμμέσως απαρτιώνει και ευτελίζει κάποια αστικά τοπία που προορίζονται για την «φυγή» των κατοίκων από τα τετριμμένα σκηνικά της καθημερινότητας ….Και επειδή ένα και ένα κάνει δυο, και επειδή δεν χρειάζεται κανένας να έχει κάνει επτά διδακτορικά στην πολεοδομία, θα πω για άλλη μια φορά ότι η απελευθέρωση επιφανειακού χώρου για ήπιες χρήσεις εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εκτόπιση των οχημάτων από την επιφάνεια. Εξαρτάται δηλαδή από τη δημιουργία υπόγειων γκαράζ.

Επισκέπτομαι συχνά το Άλσος Βεϊκου και το Αττικό Άλσος, όπου και διαπιστώνω την παρουσία πολλών δεκάδων σταθμευμένων αυτοκινήτων σε αυτό – για διάφορους λόγους……Και τότε αισθάνομαι ότι η φυγή μου έχει χαθεί και ότι ο χώρος έχει χάσει την ελκτική του δύναμη – όσο κι αν αναπτύσσει τον «μιθριδατισμό» των χρηστών…Εν τάξει, δεν ζητάω να έλθει ο Δήμαρχος πάνω σε ένα πάντσερ , αλλά τουλάχιστον, ας στείλει ένα συνεργείο για την επιβολή προστίμων…