EΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ εἶδε ἕναν ἐργάτη νὰ στρώνει μὲ τὸ σφυρί του πλάκες στὸ πεζοδρόμιο, τὸν πλησίασε καὶ τοῦ εἶπε:
«Φίλε μου, φαίνεσαι καταβεβλημένος. Ἡ φιλοδοξία εἶναι κακὸ ἀφεντικό.»
«Δουλεύω γιὰ τὸν κ. Τζόουνς, κύριε» ἀπάντησε ὁ ἐργάτης.
«Ἔλα, πάρε τὰ πάνω σου» συνέχισε ὁ συγγραφέας. «Ἡ δόξα ἔρχεται τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν τὴν περιμένεις. Σήμερα εἶσαι φτωχός, ἄσημος κι ἀπογοητευμένος· αὔριο ἴσως τὰ αὐτιὰ ὅλων νὰ βουίζουν μὲ τ’ ὄνομά σου.»
«Τί μοῦ τσαμπουνᾶς;» εἶπε ὁ ἐργάτης. «Δὲν μπορεῖ ἕνας τίμιος ἐργάτης νὰ κάνει τὴ δουλειά του μὲ τὴν ἡσυχία του, νὰ πάρει τὸ μισθό του καὶ νὰ τὰ βγάλει πέρα χωρὶς νὰ τοῦ πετᾶνε οἱ ἄλλοι βλακεῖες γιὰ φιλοδοξία καὶ φήμη;»
«Γιατί μπορεῖ ἕνας τίμιος γραφιάς ; » εἶπε ὁ συγγραφέας….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου