ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΣ

Πριν λίγες ημέρες ένα κανάλι διαμαρτυρόταν για τους μικροπωλητές που έκαναν χρήση του χώρου της πλατείας Συντάγματος για να πουλήσουν το ο,τιδήποτε -    συμπεριλαμβανομένων και κάτι λουκάνικων, λέω εγώ, που  φαίνονταν ακατάλληλα έστω και ως ζωοτροφή… Το κανάλι επίσης διαμαρτυρόταν για το ότι οι πωλήσεις γίνονταν χωρίς την έκδοση αποδείξεων, με απώλεια επομένως του ΦΠΑ από το κρατικό ταμείο εσόδων…..

Το Σύνταγμα αυτών των τριών εβδομάδων ήταν πραγματικά ο παράδεισος των μικροπωλητών, που ψυχανεμίζονταν όλες τις ανάγκες  και παρακολουθούσαν όλα τα διαδραματιζόμενα για να  πουλήσουν το οτιδήποτε.. Και από κοντά στους μικροπωλητές έρχονταν οι διάφοροι χρήστες  των μαζικών εκδηλώσεων, για να διακινήσουν απίθανα προϊόντα και υπηρεσίες. Παράδειγμα ο αφρικανός  κύριος Σουμπούντου, που μοίραζε αυτοπροσώπως σε κεντρική αθηναϊκή αρτηρία ένα μικροσκοπικό φέϊγ βολάν με την φωτογραφία του. Αντιγράφω το κείμενό του :

«Αστρολόγος – μέντιουμ- μάντης – αστρολογικές και πνευματικές υπηρεσίες …εγγυημένα αποτελέσματα σε 48 ώρες- εργασία και δι αλληλογραφίας – με 25ετή εμπειρία, είναι μέλος του Συμβουλίου των Μέντιουμ του Ιερού Δάσους της Δυτικής Αφρικής – ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΤΩΝ – Αθήνα, ώρες εργασίας κλπ κλπ»

Ο χώρος του Συντάγματος και του αθηναϊκού κέντρου γενικότερα μετατράπηκε σε μια «Αγορά» με την ευρεία έννοια, όπου διάφοροι βρήκαν την ευκαιρία  να βγάλουν το σκυλί ή το μωρό τους  βόλτα, να κάνουν ασφαλή ποδηλασία σε  «από-αυτοκινητομένες» περιοχές της πόλης, να κάνουν πολλά και διάφορα.  Όλα αυτά είχαν αναμφίβολα μια «ήπια» σχέση με το κυρίως πολιτικό θέμα, ήταν συμβατά μαζί του, δεν το υπονόμευαν  αλλά απεναντίας ως ένα βαθμό το ενδυνάμωναν.

Και ενώ κάπως έτσι τα πράγματα πήγαιναν, ήρθε η  μεγάλη εκδήλωση της  15^ης Ιουνίου, αυτή η τρομερή, πολυάνθρωπη, πολυεπίπεδη, πολυευρηματική συνάντηση. Η συνάντηση που δεν μπορούσε να φωτογραφηθεί απλά ή έστω να φιλμαρισθεί, γιατί ήταν μεγάλης διάρκειας, διαδραματιζόταν σε άπειρα πλάνα, αφορούσε ανθρώπους που έρχονταν, έφευγαν και επανέρχονταν, γιατί ήταν ένα ελληνικό γούντστοκ. Και τότε βρήκαν την ευκαιρία να χτυπήσουν οι κουκουλοφόροι, αυτά τα απίθανα παράσιτα του ελληνικού πολιτικού συστήματος, αυτό το απίθανο και συμπλεγματικό περιθώριο που έχει χρεωθεί τόσες και τόσες προβοκάτσιες εις βάρος των λαϊκών κινητοποιήσεων. Αυτοί «οι χρήστες ανθρώπων» - χρήστες όσο και οι άλλοι που αποσπούν υπεραξία ! – που βρήκαν για άλλη μια φορά την ευκαιρία να κάνουν τις αθλιότητές τους και να «ακουσθούν»…Αυτοί που δεν συνδέονται με την κοινωνία και τα αιτήματά της στο όνομα ενός χρόνιου μαξιμαλισμού,  που έχουν μεταμορφώσει τη  σχέση αντιπαλότητάς τους  με το κράτος σε ένα είδος  συγκρουσιακής κατάστασης δύο συμμοριών – οι του Ντίλιγκερ εναντίον του Καπόνε…. Κοντολογίς, αυτοί που έχουν αποσυνδέσει  τον αντικρατισμό τους από τον καθημερινό και μακροχρόνιο αγώνα της κοινωνίας για αλλαγή.

Υποθέτω, ότι δεν θα έχουν σχέση με τους αντιεξουσιαστές που προ τριετίας εισέβαλαν και απαλλοτρίωσαν προϊόντα από  σούπερ μάρκετ , τα οποία στη συνέχεια μοίρασαν στους φτωχούς : Γιατί δεν μπορεί να είσαι αντιεξουσιαστής όταν ο λόγος σου στάζει ένα διαρκές δηλητήριο, όταν η στάση σου δεν εμπεριέχει ίχνος συμπόνιας για την κοινωνία που δοκιμάζεται, όταν θυσιάζεις τα πάντα για να υπηρετήσεις τον αβανγκαρντισμό σου….