ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ….

Να μια κίνηση πραγματικά ενδιαφέρουσα, ικανή να εμπλουτίσει τη μορφή αλλά και τη λειτουργικότητα του αστικού χώρου : Είναι η κίνηση για την δημιουργία αστικού αγρού στο Ελληνικό, που ακολουθεί τις νέες τάσεις σύζευξης της πόλης με την αγροτική παραγωγή - αυτές που απέδωσαν ως τώρα τα πολυώροφα αγροκτήματα (!) του καθηγητή Ντεσπόμιερ στην Αμερική ή τα «φαγώσιμα τοπία» του Αυστραλού Μπιλ Μόλλισον - αντί των συμβατικών καλλωπιστικών τοπίων του αστικού χώρου….Ανεξάρτητα από την άποψη «αυτών που κινούνται», η κίνηση για τον αστικό αγρό στο Ελληνικό εισάγει νέα δεδομένα και νέες λογικές στη διαχείριση του πρώην αεροδρομίου : Λογικές αντίθετες με την ιδέα μιας «μονοκαλλιέργειας μητροπολιτικού πάρκου», αντίθετες με την ιδέα ενός χώρου πρωταρχικά λειτουργικού για τους ευκατάστατους των γύρω περιοχών και με διαστάσεις τέτοιες ώστε να συνεπάγεται πανάκριβη διαχείριση.

Το «Ελληνικό» πρέπει να γίνει Ελληνικό, να υπηρετήσει τον ευρύτερο αττικό χώρο και την ευρύτερη κοινωνία. Πρέπει να υποδεχτεί πολλαπλές ήπιες χρήσεις, να δημιουργήσει εστίες πολιτισμού μέσα σε ένα φιλικό περίγυρο, να συνθέσει το πράσινο με τις κοινωνικές υπηρεσίες. Όμως οι διαθέσεις μιας εξουσίας παραλυμένης και πανικόβλητης μπροστά στη καταστροφή που η ίδια επιτάχυνε ή προκάλεσε, είναι εξαιρετικά αμφίβολες. Του λόγου το ασφαλές αποδεικνύει το έγγραφο της «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία» (ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ), που στάλθηκε στους Υπουργούς Παπακωνσταντίνου και Λοβέρδο στις 22.3.2011, όταν στο υπό συζήτηση φορολογικό νομοσχέδιο προβλεπόταν η σύσταση Εταιρείας με την επωνυμία «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ και ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ Α.Ε». Το έγγραφο , το οποίο ως τώρα δεν απαντήθηκε από τα Υπουργεία, αναφερόταν στις εγκαταστάσεις του πρώην αεροδρομίου όπου εδώ και 20 χρόνια λειτουργούν 4 προνοιακές δομές, παρέχοντας πολύτιμες υπηρεσίες σε άτομα με αναπηρία και στις οικογένειές τους. Η Ομοσπονδία των αναπήρων ζητούσε την εξαίρεση αυτών των χώρων από τη δικαιοδοσία της συγκεκριμένης εταιρείας, έτσι ώστε να συνεχισθεί η απρόσκοπτη λειτουργία τους….

Εν τω μεταξύ, στο διαρρεύσαν διάστημα των διόμισι μηνών, συνεχίστηκε η αβεβαιότητα όσον αφορά τη λειτουργία του παραρτήματος του Σικιαριδείου Ιδρύματος, που εδρεύει τώρα στο Ελληνικό και εξυπηρετεί άτομα με ειδικές ανάγκες στα ανατολικά προάστια. Ακούγονται πολλά και διάφορα για κατάργηση του παραρτήματος και μεταφορά των παιδιών στο Χαλάνδρι, με αποτέλεσμα να υποβάλλονται σε μια εξαντλητική μεταφορά 4 ωρών ημερησίως, περιορίζοντας έτσι τα οφέλη της παιδαγωγικής εργασίας. Ακούστηκε επίσης η εξωφρενική πρόταση της κατάργησης κάποιων προνοιακών δομών έναντι της χορήγησης 3000 ευρώ σε κάθε γονέα (!), πράγμα που αποκόπτει παντελώς τα άτομα με ειδικές ανάγκες από ένα σχολικό περιβάλλον και μια πολύτιμη – για τη διαμόρφωσή τους - συλλογικότητα . Τελευταίο και χειρότερο όλων : εκκρεμεί η υπόθεση των σχολικών κατασκηνώσεων, που είναι τόσο σημαντικές για την κοινωνικοποίηση των παιδιών, που παραείναι χαμηλού κόστους – κανονική ξεφτίλα ! - και που όμως δεν έχουν ακόμη αποφασιστεί από τους κυβερνητικούς παράγοντες….

ΥΓ. Εν όψει φωτογραφία της Κατερίνας Πρωτονοτάριου από τη Νάξο, που βραβεύθηκε σε διαγωνισμό της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού