Περί Ολλανδίας…..

Όταν ακούω τους δικούς μας καρπαζοεισπράκτορες να διαβεβαιώνουν πόσο απατεώνες είμασταν και επομένως πόσο αξίζουμε το Μνημόνιο, μπαίνω στον πειρασμό να ελέγξω τα πεπραγμένα μιας σειράς άλλων χωρών : Δηλαδή τα πεπραγμένα σε βάθος χρόνου, που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό προσδιορίζουν την ενεστώσα κατάσταση. Αν «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους» και αν Ευρωπαϊσμός σημαίνει πρωτίστως αλληλεγγύη, η αμφίδρομη κριτική προσέγγιση δεν υπονομεύει την ευρωπαϊκή συνοχή αλλά αντιθέτως τη σφυρηλατεί και την βάζει σε υγιείς βάσεις .
Μα θα πει κανείς : Με το να ασχολείσαι με τα προ πεντηκονταετίας και εξηκονταετίας πεπραγμένα δεν βγαίνει και τίποτε, ό γέγονε γέγονε….. Όμως, πως θα αξιολογούσε κάποιος έναν Μαραθώνιο αγώνα, στον οποίο ορισμένοι αθλητές ξεκινάνε ξυπόλητοι, κουβαλώντας ενδεχομένως και μια σιδερένια μπάλα, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν ξεκινήσει νωρίτερα από αυτούς (!) με αθλητικά παπούτσια και κατάλληλη προετοιμασία;

Στα πεπραγμένα της Ολλανδίας αναφέρεται δια μακρών η Σοφία Βούλτεψη, στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Ελεύθερη ζώνη» . Αντιγράφω ένα μέρος του κειμένου της υπό τον τίτλο "Πάμε για αποικία της Ολλανδίας. Αν δεν μας ρίξουν στα ναρκωτικά, θα μας κάνουν ευθανασία"
( http://www.elzoni.gr/html/ent/961/ent.9961.asp). Με τη δημοσιογραφική επιμέλειά της η κυρία Βούλτεψη μπήκε στο κόπο να συλλέξει πολλά και διάφορα, εξόχως διδακτικά :

«……Η Ολλανδία… χρωστά στους δανειστές της το 310% περίπου του ΑΕΠ της – και τώρα οι πολιτικοί της βρίσκουν την βολική λύση να τα φορτώσουν στην Ελλάδα. Μιλάμε για την Ολλανδία που φιλοξένησε την πρώτη επίσημη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ στο ομώνυμο ξενοδοχείο της πόλης Οοστερμπόικ και σήμερα της προσφέρει την μόνιμη έδρα της στην πόλη Λάϊντεν. Μιλάμε για την Ολλανδία, όπου έγινε ο κακός χαμός για να επικυρωθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας, που το 2005 είχε απορριφθεί με δημοψήφισμα.Μιλάμε για την Ολλανδία, που παρ’ όλα όσα συνέβησαν στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (4ήμερη αντίσταση στη γερμανική εισβολή…) έδωσε μάχη για να διατηρήσει τις αποικίες της, σπαρμένες σε όλον τον κόσμο, με την Ινδονησία, που είχε μια χαρά βρεθεί υπό ιαπωνική κατοχή, να επιστρέφεται στην Ολλανδία μετά το τέλος του πολέμου και να χρειασθεί να αναπτυχθεί εκεί μεγάλο απελευθερωτικό κίνημα κατά των Ολλανδών.Δηλαδή είχαν βρεθεί υπό κατοχή και δεν πρόλαβαν να απελευθερωθούν οι ίδιοι από τους Συμμάχους τον Μάιο του 1945 και έσπευσαν να ξανασκλαβώσουν τις αποικίες τους!Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι η Ολλανδία έδωσε μάχη για να διατηρήσει τις αποικίες της – σήμερα της ανήκουν ακόμη η Αρούμπα, το Κουρασάο και ο Άγιος Μαρτίνος (Ολλανδικές Αντίλλες), αλλά και ο Άγιος Ευστάθιος ως «αυτόνομη περιοχή των Κάτω Χωρών» - μεταξύ των οποίων το Μπαλί, οι Νέες Κάτω Χώρες στη Βόρειο Αμερική με πρωτεύουσα το Νέο Άμστερνταμ, η νήσος Ιάβα κλπ. Το Σουρινάμ, η πρώην Ολλανδική Γουιάνα, απέκτησε την ανεξαρτησία του από τους Ολλανδούς, μόλις το 1975!

Και βέβαια, μιλάμε για την Ολλανδία που φιλοξενεί το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, ενώπιον του οποίου οδηγείται ο Σερβοβόσνιος στρατηγός Ράτκο Μλάντιτς, ενώ ευθύνεται η ίδια για την σφαγή της Σρεμπρένιτσα, του 1995, για την οποία… δικάζει τον Μλάντιτς!Ήδη από το 2007 εκκρεμεί αγωγή των συγγενών των θυμάτων της Σρεμπρένιτσα κατά της Ολλανδίας, η κυβέρνηση της οποίας έκανε τα στραβά μάτια, αρνήθηκε να στείλει ενισχύσεις στους κυανόκρανούς της, με αποτέλεσμα οι Ολλανδοί στρατιώτες του ΟΗΕ που είχαν την ευθύνη της πόλης, όχι μόνο να μην αποτρέψουν τη σφαγή, αλλά και να την παρακολουθήσουν αμέτοχοι.Η σχετική έκθεση επίσημου ολλανδικού οργανισμού, 7.600 σελίδων, δημοσιοποιήθηκε το 2002 και είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση της κυβέρνησης Βιμ Κοκ. Έκτοτε, κάθε φορά που κάποιος Σέρβος πρώην αξιωματούχος, οδηγείται στη Χάγη, ζητά και πετυχαίνει την εξαίρεση των Ολλανδών δικαστών, που εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως για να κρύψουν τις ολλανδικές ευθύνες. Την εποχή της ανθρωπιστικής καταστροφής στη Σρεμπρένιτσα (την ίδια ακριβώς περίοδο έγινε και η σφαγή με θύματα τους Σέρβους στην Κράινα, αλλά ως γνωστόν για τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους), ο (Εργατικός) Βιμ Κοκ ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Με πρωθυπουργό τον (φιλοσκοπιανό) Ρούουντ Λούμπερς.Όπως αποκαλύφθηκε, τόσο από την συγκεκριμένη έκθεση της ολλανδικής ΜΚΟ «Διεκκλησιαστική Ομάδα Προβληματισμού για την Ειρήνη», όσο και από εκείνη του γαλλικού κοινοβουλίου (που για την Σρεμπρένιτσα επέρριψε ευθύνες σε ΟΗΕ, ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και Ολλανδία), ο Μλάντιτς, ενόψει της κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, στις 11 Ιουλίου 1995, πρότεινε στον επικεφαλής των κυανοκράνων να βοηθήσουν στην απομάκρυνση των μουσουλμάνων, στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών. Κάτι που δεν συνέβη. «Η γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα θα είχε πιθανότατα αποφευχθεί αν η ολλανδική κυβέρνηση και το ολλανδικό τάγμα είχαν αντιδράσει διαφορετικά», κατέληγε εκείνη η έκθεση που είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση και του αρχηγού των ολλανδικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Αντ Φαν Μπάαλ»

ΥΓ Οικονικής :
Σ’ αυτά τα ολίγα περί της Ολλανδίας ως συλλογικότητας, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε κάποιες νότες διαφορετικότητας και ειλικρινούς φιλίας. Έχω υπόψη μου τη περίπτωση του Βαν Ντερ Στουλ, Ολλανδού πολιτικού, που πέθανε εφέτος και που αγωνίστηκε εναντίον της Ελληνικής χούντας, εισπράττοντας το τιμητικό μίσος των ανθρώπων της δικτατορίας…Ανθέλληνα τον ανέβαζαν, ανθέλληνα τον κατέβαζαν, στις εφημερίδες και στα μίντια της εποχής, σοκαρισμένοι από το ρόλο του στην έξωση της χουντοκρατούμενης Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης….