Ο Τόλιος για το χρέος και «ολίγη» Μπρεχτ

Το βιβλίο του Γιάννη Τόλιου («Κρίση, «απεχθές» χρέος και αθέτηση πληρωμών») που γράφτηκε και εμπλουτίσθηκε με τρέχοντα κινηματικά δεδομένα και παρουσιάσθηκε σε χρόνο dt, είναι μια ενδιαφέρουσα αναφορά στα χρέη διαφόρων κρατών και στις αντιδράσεις τους απέναντι στις πολιτικές των πιστωτών τους…Μαθαίνουμε λόγου χάρη ότι η Ρωσία «διέγραψε προσωρινά» το 90% του χρέους της το 1999, επί Πούτιν φυσικά, ενώ επίσης ξωπέταξε τους αχρείους του ΔΝΤ που δεν ήθελαν μόνο τα λεφτά τους αλλά και το δικαίωμα να συν-διαχειρίζονται τη χώρα…Ή ακόμη ότι η Βραζιλία δαπανά πάνω από το 36% του προϋπολογισμού της στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους, ενώ για την υγεία το 5% και για την παιδεία μόλις το 3% !

Ενδιαφέρον στοιχείο του βιβλίου είναι ότι διανθίζεται από ορισμένα φιλολογικο-πολιτικά στοιχεία, που λειτουργούν ως νοητικά «μεζεκλίκια» - τουτέστιν ως εργαλεία διάνοιξης της όρεξης για το κυρίως πνευματικό γεύμα ! Λόγου χάρη οι στίχοι του Μπρεχτ από το ποίημα «Τέχνη και πολιτική» :

Υπάρχουν πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας
Το θάρρος να γράφεις την αλήθεια
Την εξυπνάδα να ξεχωρίζεις την αλήθεια
Την τέχνη να χειρίζεσαι την αλήθεια σαν όπλο
Την μαεστρία να διαδίδεις την αλήθεια σε πολλούς
Την κρίση να διαλέγεις εκείνους που στα χέρια τους
η αλήθεια γίνεται αποτελεσματική

Κατά τα άλλα, ο Τόλιος πιστεύει ότι «η δημιουργία μιας ριζοσπαστικής – αριστερής κυβέρνησης, που θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, προβάλλει ως άμεση ζωτική ανάγκη για τον ελληνικό λαό και συνολικά τη χώρα»…Καλό το «φάρμακο» Γιάννη, χωρίς αμφιβολία, μόνο που η Αριστερά σπεύδει βραδέως ή δεν σπεύδει καθόλου. Και φυσικά δεν έχει νόημα να δοθεί το φάρμακο στον ασθενή μετά θάνατο…..
ΥΓ.

Εν όψει το έργο της Τασίας Καπινιάρη, "Καμένο τοπίο", του 1987