Νόμιζα ότι είχα δει το άκρον άωτο της καλλιεργητικής ανευθυνότητας το 2003 στην Βόρεια Κύπρο, στα κατεχόμενα : Εκεί, σε απόσταση μόλις 15 μέτρων από τις «κυανιούχες» λίμνες που χρησίμευαν στη διαδικασία επεξεργασίας του χαλκού και μέχρι το 1974 αποτελούσαν περιουσιακά στοιχεία της Cyprus Mining Corporation, υπήρχε μποστάνι με καρπούζια !
Μετά ήλθε το «δικό μας» εξασθενές χρώμιο στη λεκάνη του Ασωπού ποταμού και οι αναφορές στις επιπτώσεις του καρκινογόνου αυτού στοιχείου ..…επί παντός του ζαρζαβατικού ! Αλλά κι αυτή η περίπτωση , που ξεπεράσθηκε ή αποσιωπήθηκε – ομολογώ ότι δεν γνωρίζω τις τελευταίες εξελίξεις – φαίνεται πως δεν «φτουράει» μπροστά σε μια αποκάλυψη που έγινε στην Κίνα και αφορά τα καρπούζια . Εκεί , σύμφωνα με πληροφορία του Le Courrier International που επανεκπέμπει το http://infognomonpolitics.blogspot.com,,
ο ψεκασμός των καρπουζιών με το χημικό παράγωγο forchlorfenuron προκάλεσε στη συνέχεια την ……έκρηξή τους ! Το χημικό forchlorfenuron αποτελεί ένα «επιταχυντή της ανάπτυξης» που προωθεί την κυτταρική διαίρεση , επιταχύνει τη συγκομιδή κατά δύο εβδομάδες και αυξάνει το μέγεθος και την τιμή του προϊόντος…Υποθέτω ότι η υπερχορήγηση του συγκεκριμένου στοιχείου κάνει την ανάπτυξη του καρπουζιού εκρηκτική – όνομα και πράμα! – όμως ως μη ειδικός δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν το ίδιο αποτέλεσμα επέρχεται και με την «κανονική δοσολογία»… Κι από κοντά στα φοβερά και τρομερά που αναφέρει το συγκεκριμένο ρεπορτάζ του Le Courrier International, είναι αδύνατο να μην σημειώσει κανείς το φοβεροτερότερο όλων : που είναι η χρήση κοινών αντισυλληπτικών στις φυτείες αγγουριών !
Η νοθεία των τροφίμων, η ανεξέλεγκτη χρήση χημικών μεθόδων σε ευαίσθητα παραγωγικά πεδία και η παραγνώριση των προδιαγραφών ασφάλειας για τους καταναλωτές, φαίνονται να αποτελούν παραμέτρους του άγριου καπιταλισμού της Κίνας. Εκεί το κυνηγητό της «αποτελεσματικότητας» και του «χαμηλού κόστους» καλά κρατεί, εδώ οι Ευρωπαίοι μικρόνοες βάλουν εναντίον του Δημόσιου παράγοντα : Που είναι το μοναδικό και αναγκαίο (αν και όχι επαρκές) πολιτικό μέσο, στο να παγιώσει και να εγγυηθεί κάποιες θεσμίσεις ποιότητας ζωής. Πρόκειται για ένα μοναδικό ιστορικό παλιμπαιδισμό, μια μοναδική «άνοδο της ασημαντότητας» - που θα ’λεγε ο Καστοριάδης…
YΓ.
ο ψεκασμός των καρπουζιών με το χημικό παράγωγο forchlorfenuron προκάλεσε στη συνέχεια την ……έκρηξή τους ! Το χημικό forchlorfenuron αποτελεί ένα «επιταχυντή της ανάπτυξης» που προωθεί την κυτταρική διαίρεση , επιταχύνει τη συγκομιδή κατά δύο εβδομάδες και αυξάνει το μέγεθος και την τιμή του προϊόντος…Υποθέτω ότι η υπερχορήγηση του συγκεκριμένου στοιχείου κάνει την ανάπτυξη του καρπουζιού εκρηκτική – όνομα και πράμα! – όμως ως μη ειδικός δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν το ίδιο αποτέλεσμα επέρχεται και με την «κανονική δοσολογία»… Κι από κοντά στα φοβερά και τρομερά που αναφέρει το συγκεκριμένο ρεπορτάζ του Le Courrier International, είναι αδύνατο να μην σημειώσει κανείς το φοβεροτερότερο όλων : που είναι η χρήση κοινών αντισυλληπτικών στις φυτείες αγγουριών !
Η νοθεία των τροφίμων, η ανεξέλεγκτη χρήση χημικών μεθόδων σε ευαίσθητα παραγωγικά πεδία και η παραγνώριση των προδιαγραφών ασφάλειας για τους καταναλωτές, φαίνονται να αποτελούν παραμέτρους του άγριου καπιταλισμού της Κίνας. Εκεί το κυνηγητό της «αποτελεσματικότητας» και του «χαμηλού κόστους» καλά κρατεί, εδώ οι Ευρωπαίοι μικρόνοες βάλουν εναντίον του Δημόσιου παράγοντα : Που είναι το μοναδικό και αναγκαίο (αν και όχι επαρκές) πολιτικό μέσο, στο να παγιώσει και να εγγυηθεί κάποιες θεσμίσεις ποιότητας ζωής. Πρόκειται για ένα μοναδικό ιστορικό παλιμπαιδισμό, μια μοναδική «άνοδο της ασημαντότητας» - που θα ’λεγε ο Καστοριάδης…
YΓ.
Εν όψει αφίσα από φεστιβάλ καρπουζο-ποίησης(!) στην Τσεχία, το 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου