ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΕΛΟ ΘΑΝΑΤΟ…..

Στη Θεσσαλονίκη, στις 7 και 8 Μαϊου, πραγματοποιήθηκε το ανά τριετία συνέδριο των γονέων και κηδεμόνων ατόμων με ειδικές ανάγκες : «Με επιτυχία», θα λέγαμε, αντιγράφοντας(δηλαδή χλευάζοντας….) το στερεότυπο του κομφορμιστικού πολιτικού λόγου, που βγαίνει στον αέρα για όλες τις μεγάλες μαζώξεις οπαδών και φίλων…..
Αυτές τις ημέρες ήλθε στην επιφάνεια η περίπτωση μιας απαξιωτικής έκφρασης προς τον κόσμο των ΑΜΕΑ, από τον βουλευτή του ΛΑΟΣ Παύλο Μαρκάκη. Σύμφωνα με το http://www.truerespect.com.cy/index.php?option=com_content&view=article&id=321:2011-05-09-19-48-16&catid=38:2010-06-07-19-53-16&Itemid=63, ο κύριος αυτός συμμετείχε σε συζήτηση νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών στις 5 Μαίου και παρενέβη σε μια τροπολογία, που αφορούσε τη γενική γραμματεία δημόσιας περιουσίας, λέγοντας “Ποιός φταίει για την καθυστέρηση; Στα άτομα με ειδικές ανάγκες τα είχατε δώσει;”
Τη στιγμή εκείνη βρίσκονταν στα θεωρεία πολίτες με απώλεια ακοής, για να παρακολουθήσουν την επερώτηση της βουλευτίνας του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλη σχετικά με το μέλλον του σχολείου κωφών Αμπελοκήπων.. Σύμφωνα με τον παραπάνω ιστότοπο, κάποιοι από τους συγκεκριμένους ΑΜΕΑ έμειναν άναυδοι από τη κουβέντα του βουλευτή, και μάλιστα ρώτησαν δύο και τρεις φορέας την διερμηνέα ελληνικής νοηματικής γλώσσας για να το επιβεβαιώσουν…...

Η ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ, Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία, συγκέντρωσε περίπου 140 συνέδρους, αρκετούς παρατηρητές, ανθρώπους του Τύπου , παιδιά της συγκεκριμένης κατηγορίας και εκφωνητές «χαιρετισμών». Μεταξύ των τελευταίων ήταν ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, απειλούμενος με εξαφάνιση ως περιφερειάρχης, και ο Γιάννης Μαγκριώτης, Υφυπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων. Αξιοσημείωτος ήταν ο (τηλε)χαιρετισμός του προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου, όχι γιατί είπε κάτι το σημαντικό αλλά γιατί συνοδευόταν από το «χαρτζηλίκωμα» του συνεδρίου με το ποσό των 3000 ευρώ….

Στη διαδικασία πήραν το λόγο και διατύπωσαν απόψεις για ειδικά και γενικά προβλήματα του «χώρου» περίπου 40 ομιλητές. Οι περισσότεροι από αυτούς έφεραν στην επιφάνεια τη μεγάλη αγωνία για την (μετά το δικό τους) θάνατο τύχη των παιδιών τους...Ποτέ σε κανένα άλλο συνέδριο από όσα έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου, η αναφορά στο θάνατο δεν ήταν τόσο σημαντική. Ποτέ δεν άκουσα τόσους πολλούς να αγωνιούν για το τι θα γίνει όταν οι ίδιοι «φύγουν», «όταν κλείσουν τα μάτια», «όταν είναι ανήμποροι ή παύσουν να υπάρχουν», «όταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αχρηστευθούν»…..

Ειπώθηκαν πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα, για την ανάγκη υποστηριζόμενης διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία και ειδικές ανάγκες, όταν αυτά μεγαλώσουν σε ηλικία ή παύσουν να είναι αποδεκτά σε ειδικά σχολεία ή όταν σταματήσει η γονεϊκή υποστήριξη. Η οικονομική επιβάρυνση του κράτους και των γονέων θα ήταν προφανώς μικρότερη, αν οι λύσεις προς αυτή τη κατεύθυνση ήταν συλλογικές και μεγάλης κλίμακας, αντί της «αποθήκευσης» των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες σε ιδιωτικούς χώρους ή σε άσυλα της κακιάς ώρας. Εξ άλλου η υποστηριζόμενη διαβίωση θα έδινε κάποια δυνατότητα παραγωγικής αξιοποίησης ατόμων ελαφρότερης αναπηρίας, με θετικές «αντιπαροχές» στην κοινωνία και στα ίδια τα άτομα.

Το συνέδριο έδωσε απόλυτη προτεραιότητα στην υπόθεση των καλοκαιρινών κατασκηνώσεων των ΑΜΕΑ, των άκρως φτηνιάρικων αλλά τόσο πολύτιμων για τη χαρά και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών : Των κατασκηνώσεων που απειλούνται από τους θλιβερούς διεκπεραιωτές του Μνημονίου, που είναι πρόθυμοι να πετσοκόψουν ακόμη και «δαπάνες της πλάκας» από τον κρατικό προϋπολογισμό, έστω και αν ικανοποιούν σοβαρότατες κοινωνικές ανάγκες….
ΥΓ1

ΥΓ2

Η φωτογραφία είναι από το συνέδριο της ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ στη Θεσσαλονίκη. Το εικαστικό προϊόν εκτίθεται στην οδό Σίνα και είναι αγνώστου καλλιτέχνη.