Ο ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Δεν είδα την εκπομπή της τηλεόρασης ΝΕΤ (Πρωϊνή Ενημέρωση) με τους Κ. Αρβανίτη και Μ.Κατσίμη, που είχαν απέναντί τους ως συνομιλητή τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη. Γι αυτό δεν είμαι σίγουρος ως προς το κατά πόσο τα δύο μικρά αποσπάσματα των λόγων του περί Αριστεράς, είναι «φάσεις γκολ» ή αντιπροσωπευτικά δείγματα των ιδεών του. Έτσι όμως ή αλλιώς, τα συγκεκριμένα αποσπάσματα είναι σοφά χωρίς να εκπέμπουν εκείνον τον αρνητισμό που έχουν κάποια μεγαλο-«γκρουπούσκουλα» έναντι των μικρο-«γκρουπούσκουλων» – όταν καλούν τα δεύτερα να καταλύσουν τη διαφορετικότητά τους και να προσκολληθούν στα πρώτα …

Έχουμε λοιπόν και λέμε, απόσπασμα 1ον :

«Η εικόνα μιας Αριστεράς με πολυδιάσπαση, με αρχηγισμούς, με δογματισμούς με γενικούρες, δεν πείθει, δεν εμπνέει. Πρέπει να δούμε επειγόντως τις δικές μας αδυναμίες, την δική μας καμπούρα, τα δικά μας ελλείμματα, συνοχής, αξιοπιστίας, μαχητικότητας, ενωτικής δράσης. Η Αριστερά θα έπρεπε να ενώνει κι άλλους δίπλα της, δεξιούς, πασοκτζήδες, σε κοινούς στόχους για μια χώρα καλύτερη».

Δίνω τα ρέστα μου στη τελευταία πρόταση :

Η Αριστερά που δεν μπορεί να μιλήσει και να ανασυνθέσει την κοινωνία υπερβαίνοντας τις παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές, που είναι κλειδωμένη στον αβανγκαρντισμό της , που θεωρεί την τρέχουσα κρίση ως ευκαιρία επαύξησης του πολιτικού της τζίρου και εφαρμογής της πολιτικής της επετηρίδας στην ολότητα της κοινωνίας - με τις άλλες δυνάμεις να κάνουν τον αφισοκολλητή και τραπεζοκόμο ενώ αυτή να το παίζει γενικό επιτελείο - αυτή δεν είναι κοινωνική αριστερά και το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να πάει στο διάολο. Ορθώς διαβάσατε : ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ…

Απόσπασμα 2ο των δηλώσεων Παπαδημούλη :

"Αυτοί που μας έριξαν «στα βράχια» κι είναι και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που επί δεκαετίες κυβερνούν με τρόπο που ζημιώνει την κοινωνία, δε μπορούν φορώντας τη λευκή μπλούζα του γιατρού να λένε σήμερα «φίλε θα σε σώσω εγώ τώρα» και «μην ομιλείτε εις τον οδηγόν».
Μου αρέσει αυτό το «μην ομιλείτε εις τον οδηγόν». Όχι γιατί πιστεύω ότι οι πολιτικοί πρέπει να είναι διασκεδαστές σώνει και καλά, αλλά γιατί θεωρώ ότι με τα σχήματα λόγου και τις παρομοιώσεις αναρριπίζουν την κοινωνική φαντασία και δημιουργικότητα. Ότι έτσι δίνουν στο κοινωνικό κίνημα όχι μόνο πλάτος αλλά και ύψος, ότι στρώνουν το δρόμο για το επόμενο εύρημα, επομένως για μια καλύτερη πολιτική τεχνογνωσία