Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΣ

Στη τρίτομη πραγματεία του « Περί του ψεύδους και της αληθείας» (Παρίσι ,1760) ο Ντεστύτ ντε Τρασύ , αμερικανικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας, κάνει μια φιλοσοφική επιτομή της ιστορίας, χαρακτηρίζοντάς την ως ένα διηνεκή αγώνα εναντίον του ψεύδους ! Και ενώ κατά τη γνώμη του αυτό αποτελεί κύριο μοτίβο της πολιτιστικής «ανέλιξης», δευτερευόντως υποστηρίζει ότι η «υπερχορήγηση» αλήθειας δημιουργεί ψυχο-κοινωνικές δυσλειτουργίες : Γι αυτό κάποιες «νησίδες χρόνου» γίνονται πεδία «αποσυμπίεσης» από την αλήθεια.. Πρόκειται για ημέρες όπως η δική μας πρωταπριλιά , αλλά μερικές φορές και για 48ωρα,κάποτε ακόμη και για ένα ολόκληρο μήνα ! Έτσι λόγου χάρη ο Νόαμ Τσόμσκυ, στα πλαίσια των γλωσσολογικών μελετών του για τους Τσερόκι της Νότιας Αμερικής, αναφέρεται σε ένα είδος « πρωταπριλιάς» των ιθαγενών, που σε αντίθεση με τη δική μας έχει διήμερη διάρκεια.. Την ίδια επισήμανση κάνει και ο Λεβύ Στρως στους «Χαρούμενους Τροπικούς», αναφερόμενος στα έθιμα της πρωτόγονων Γιαχαμούριων. Ο Μαρσέλ Προυστ χαρακτηρίζει ως πηγή της έμπνευσής του κάποια αφρικανική φυλή, που επί μια ολόκληρη εβδομάδα «αναζητούσε τον ψευδή χρόνο» μέσα από μια θεσμοποιημένη πρακτική ψευδών εκφράσεων – όπου ακόμη και οι προσφωνήσεις του τύπου «καλή μέρα» ή «καλή νύχτα» είχαν αντικατασταθεί από τα αντίστοιχα «κακή μέρα» και «κακή νύχτα» ! Και το εντυπωσιακότερο όλων : Σε πρόσφατη έρευνα του Εθνογραφικού Τμήματος της Ακαδημίας Αθηνών, διαπιστώθηκε ότι σε περιοχές των Αβοριγίνων της Αυστραλίας, ένας από τους ανοιξιάτικους μήνες κηρύσσεται ως μήνας διαρκούς ψεύδους – ως ένα είδος «Υπερπρωταπριλιάς» !

Το ατομικό ψέμα ως υπόβαθρο του θεσμισμένου, μαζικού, θεραπευτικού ψέματος, ήταν προπομπός της συλλογικής παραμυθο-πλασίας. Τα διασημότερα ψέματα ήταν τα εκφερόμενα «καλλιτεχνική αδεία». Ο Σαλβαντόρ Νταλί ήταν κατά δήλωσίν του «ιδεολόγος ψεύτης» ! Ο Σίγκμουντ Φρόϋντ προέβαινε σε χαρακτηρολογική ανάλυση του Βαρώνου Μυγχάουζεν για να τεκμηριώσει τη θεωρία του περί διαλεκτικής σύγκρουσης μεταξύ «συνειδητού» και «προσυνειδήτου», όπου το δεύτερο λειτουργούσε ως κομιστής αποκλίσεων από την «αρχή της πραγματικότητας». Ακόμη και ένας πατέρας της εκκλησίας όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, υποστήριζε («Ελληνικόν Δευτερονόμιον, τόμος ΙΑ&2») ότι οι ανώτατοι αξιωματούχοι είχαν δικαίωμα να ψεύδονται επί ερωτικών ή χρηματικών θεμάτων, εάν σε ορισμένες περιστάσεις αυτό επιβάλλει το συμφέρον της εκκλησίας......

Στην λογοτεχνία του 20ου αιώνα το «θεραπευτικό» ψέμα ήταν πάντοτε παρόν . Αξιομνημόνευτοι είναι οι στίχοι του Μπωντλέρ, «Λατρευτό μου ψέμα- για ένα ερωτικό σου βλέμμα- έπεσα πάνω σου, ω γκαντέμα – και από τότε, ανάθεμα!» (από τη συλλογή «Τα άνθη του καλού»). Ο Έλλιοτ στην «Ανθισμένη χώρα» εγκωμίαζε τη προσφυγή στη «ψευδή πραγματικότητα»[απ’ όπου και οι όροι «ει(οι)κονική πραγματικότητα» κλπ], ενώ ο Γιώργος Σεφέρης στη ποιητική του σύνθεση «Πυροφάνεια 1937» μίλαγε για την άκρατη παράδοση στο φανταστικό.

Και μια προσωπική ανακάλυψη : Ο ποέτας και πολιτικός Τηλέμαχος Χυτήρης, είχεν συγγράψει ως μαθητής τους στίχους «Το ψέμα δεν το λογαριάζω – την εξουσία σαν κοιτάζω – θέλω εξουσία σαν κι αυτή – ας είναι κι αηδιαστική»… Το ποίημα στη συνέχεια άλλαξε : όπου «εξουσία» μπήκαν τα «δυο σου μάτια» κλπ. Και τραγουδήθηκε επιτυχώς από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση….. Φυσικά η ιστόρηση του εθιμικού μαζικού ψέματος – της Πρωταπριλιάς παρ’ ημίν ή της «Πρωτονοεμβριάς» των Λαπώνων- θα απαιτούσε ολόκληρες εγκυκλοπαίδειες . Σε μια «εξπρές» αναφορά όπως η παρούσα, αξιομνημόνευτη είναι η (ημερήσια ;) «γυναικοκρατία» σε κάποιες περιοχές της βόρειας Ελλάδας, που συνιστά είδος “φυλο-κεντρικής” πρωταπριλιάς. Εννοείται βέβαια ότι εσχάτως η πρωταπριλιά , η υπό των Παλαιοημερολογιτών καλουμένη «Δεκαεξαπριλιά»(ως εκ της διαφοράς των 16 ημερών μεταξύ νέου και παλαιού Ημερολογίου) - συνεγείρει τον προβληματισμό περί της αληθινότητας των θεσμισμένων «Ημερών» : που αφιερώνονται κατά περίπτωση στους ερωτευμένους, στη δασοπονία, στους τυφλούς, στους πάσχοντες από ποδάγρα κλπ . ....

**

Πίνακας του Σαλβατόρ Νταλί : "Γυναίκα αναληφθείσα προσφάτω ς εις τους ουρανούς με αδαμιαία περιβολή"

Γ.ΔΗΜΑΡΑΣ–Β.ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΗΞΕΙΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ….

Σε απάντηση ερώτησης αναφορικά με τον κυβερνητικό σχεδιασμό για την αξιοποίηση της έκτασης του Ελληνικού (Αρ. Πρωτ. 10168/01-02-11) από τους Ανεξάρτητους Βουλευτές, Γιάννη Δημαρά και Βασίλη Οικονόμου, , ο Υπουργός Οικονομικών, κ Γιώργος Παπακωνσταντίνου, απάντησε με έγγραφο της Κτηματικής Εταιρείας Δημοσίου (ΚΕΔ) ότι έχει κατατεθεί Σχέδιο Νόμου με τίτλο «Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, στελέχωση των Ελεγκτικών Υπηρεσιών και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών» το οποίο συμπεριλαμβάνει τη σύσταση Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕ (άρθρο 42), με κύριο σκοπό τη διοίκηση, διαχείριση και αξιοποίηση της συνολικής έκτασης και των εγκαταστάσεων του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ Νίκος Σηφουνάκης, απάντησε με έγγραφο του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Αθήνας (ΟΡΣΑ) ότι ο σχεδιασμός του χώρου του Αεροδρομίου του Ελληνικού, μετά την διενέργεια Διεθνούς Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού, κατέληξε το Νοέμβριο του 2007 στην πρόταση «Σχεδίου Διαμόρφωσης Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού» και δόθηκε για διαβούλευση. Έκτοτε ο ΟΡΣΑ δεν έχει αναθέσει άλλες μελέτες σχετικές με το χώρο του Ελληνικού. Στην παρούσα φάση ο σχεδιασμός του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού είναι ζήτημα ευρύτερων κυβερνητικών επιλογών. Όσον αφορά στο Ερευνητικό Πρόγραμμα του ΕΜΠ η ανάθεσή του έχει γίνει από τους Δήμους Ελληνικού, της Γλυφάδας, της Αργυρούπολης και του Αλίμου και θα ληφθεί υπόψη για την διαμόρφωση των πιο πάνω επιλογών. Ο σχεδιασμός και η μελλοντική αξιοποίηση της συνολικής έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού εντάσσεται στις μεγάλες μητροπολιτικές παρεμβάσεις της Αττικής και επανεξετάζεται στο πλαίσιο της επικαιροποίησης – αναθεώρησης του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας – Αττικής. Το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων δεν απάντησε.

Σχολιάζουν οι δυο βουλευτές : Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι η κυβέρνηση ή δεν θέλει να αποκαλύψει τα σχέδια της για το Ελληνικό ή δεν έχει ακόμα σχέδια και αναλώνεται στην καλλιέργεια φημών για επαφές με ξένους επενδυτές, για πάρκο, για συγκέντρωση των κρατικών υπηρεσιών, για δημιουργία πανεπιστημιακού campus και διάφορα άλλα που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας. Ο ελληνικός λαός βέβαια έχει ήδη πληρώσει για έρευνες, σχεδιασμούς κτλ τα οποία όμως ανατρέπονται σε κάθε κυβερνητική αλλαγή. Είναι επίσης προφανές ότι μικρή σημασία δίνεται στις τοπικές κοινωνίες που θα επηρεαστούν από την όποια αξιοποίηση, καθώς ειδικά η σημερινή κυβέρνηση έχει βρει άλλους συνομιλητές και δεν ασχολείται με τον ελληνικό λαό. Βέβαια σε κάθε καίριο πολιτικό ζήτημα και κυρίως για τα ζητήματα της οικονομίας εμφανίζεται το Ελληνικό ως παράδειγμα των δυνατοτήτων, ως πανάκεια για κάθε πρόβλημα της Ελληνικής Επικράτειας. Η δαιδαλώδης διαδικασία αρμοδιοτήτων, η ανάθεση και εν συνεχεία η άρση των αρμοδιοτήτων, το αόριστο κέλυφος της κεντρικής κυβερνητικής πολιτικής, οι συνεχείς επαφές με το Κατάρ για προσέλκυση επενδύσεων και η τελική παρέμβαση του Υπουργείου Οικονομικών για την δημιουργία ανώνυμης εταιρείας στην θέση του Φορέα Διαχείρισης, θα καταλήξουν σε ένα τεράστιο φιάσκο δημιουργώντας το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο της δεκαετίας που διανύουμε. Ήδη η αδικαιολόγητη προσπάθεια του Υπουργείου Οικονομικών να αποκλείσει τον Δήμο Αρτέμιδος – Σπατών από τα έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση, έσοδα που προβλέπονταν να δοθούν ως αντισταθμιστικά οφέλη για την επιβάρυνση των Μεσογείων από την λειτουργία του νέου αεροδρομίου, θα οδηγήσει σε δικαστικές εμπλοκές που δύσκολα θα μπορεί να ξεπεράσει ο κυβερνητικός σχεδιασμός. Ο ελληνικός λαός έχει ήδη δώσει πολλά χρήματα σε αυτή την υπόθεση και όσο οι ερασιτεχνισμοί και η έλλειψη αποφασιστικότητας συνεχίζονται τόσο θα ανεβαίνει το κόστος για τον διαρκώς βαλλόμενο ελληνικό λαό. Το περίφημο fast track είναι τόσο αποτελεσματικό και η αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης προς τους ξένους και εγχώριους επενδυτές τέτοια, ώστε ο χάρτινος πύργος που στήνει η υποταγμένη ηγεσία της κυβέρνησης γύρω από το Ελληνικό θα καταρρεύσει με εντυπωσιακό τρόπο…..

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΟΥ ΒΙΚΤΟΡΑ ΟΥΓΚΩ

Σίγουρα, ο συγκεκριμένος συγγραφέας δεν είναι και πολύ “trendy” - τουτέστιν της μοδός… Όμως είναι πολύ ενδιαφέρων ο χειρισμός που κάνει για διάφορα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Στην εισαγωγή του στην «Παναγία των Παρισίων» υπάρχουν σελίδες για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, οι οποίες φαίνονται γραμμένες χθες και όχι το 1832 – που είναι πραγματικά γραμμένες…Στους «Αθλίους» έχουμε μια προσέγγιση παραπλήσια με τις σύγχρονες συνθήκες, όταν ο κεντρικός ήρωας του Ουγκώ (Γιάννης Αγιάννης) κλέβει τα ασημένια κηροπήγια του Επισκόπου που τον φιλοξένησε, συλλαμβάνεται από την Αστυνομία αλλά τελικά συγχωρείται από τον αγαθό ιερωμένο…. Εδώ η υπόθεση θυμίζει κάτι από την πρόσφατη ν καταγγελία της συζύγου του ιδιοκτήτη του Μεγάρου Υπατία,( http://red-pep.blogspot.com/) σύμφωνα με την οποία κάποιοι από τους 237 μετανάστες απεργούς πείνας υπεξαίρεσαν ασημικά και πορσελάνες , χωρίς όμως να συγχωρεθούν….…Λαμβανομένου δε υπόψη ότι η κλοπή είναι κλοπή και όχι «επαναστατική απαλλοτρίωση» (για να ξεσκονίσουμε και λιγάκι τη γνωστή αντιγνωμία Προυντόν και Μαρξ τασσόμενοι υπέρ του δεύτερου …), εάν και εφόσον η καταγγελία είναι αληθινή, οι κλέφτες στερούνται οποιουδήποτε ελαφρυντικού και οποιασδήποτε πολιτικής δικαιολογίας….

Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε τη μονόπρακτη κωμωδία «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» το 1866, όταν ο γαλλικός λαός βρισκόταν σε κατάσταση εξαθλίωσης, το φράγκο είχε καταρρεύσει και χιλιάδες περιουσίες είχαν χαθεί. Ο Ουγκώ σημείωνε τότε στην ατζέντα του : «Ας το ομολογήσουμε, ο λαός είναι πραγματικά ανόητος που αφήνεται να τον ρημάζουν, να του πίνουν το αίμα τέσσερα-πέντε ανδρείκελα, που με ένα φύσημά του θα ξεφορτωνόταν». Και σε ένα άλλο σημείο τόνιζε : «Η Ευρώπη είναι ένα ναυάγιο, κι εμείς οι ναυαγοί της»

Η επικαιρότητα αυτών των διαπιστώσεων είναι καταπληκτική, σχεδόν ενορατική. Οι διαπιστώσεις του Ουγκώ γίνονται 5 χρόνια πριν την εξέγερση της Παρισινής Κομμούνας και ανάλογα χρόνια μετά τη πραγματοποίηση των αστρονομικών δαπανών για την ανάπλαση του Παρισινού κέντρου από τον Λουδοβίκο Ναπολέοντα - με εκτελεστή τον Νομάρχη Οσμάν και «θύματα» 22.000 κατεδαφισμένες κατοικίες !

Η «Παρέμβαση» έχει μεταφρασθεί και σκηνοθετηθεί από την Αθηνά Κεφαλά, που είχε την ευφυή ιδέα να αντιμετωπίσει τις σκηνικές αδυναμίες σε ένα ιδιαίτερα μικρό χώρο, με την εισαγωγή μιας αφηγήτριας (Χάρις Συμεωνίδου). Εξαιρετικές οι ερμηνείες των Βασίλη Χατζηδημητράκη και Μαρία Μαυροματάκη, καλοί οι Ελεάννα Φινοκαλιώτη και Παύλος Εμανουηλίδης. Το έργο θα παίζεται για άλλες δυο τετάρτες στο ΜΠΑΡΑΚΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ, Αθήνα, Σίνα και Διδότου γωνία…

Ο Παντελής Οικονόμου κατά του Μνημονίου

Παλιά, όταν κυριαρχούσαν τα μεγάλα ζώα έλξης και η σημασία όνων, ημιόνων και αλόγων ήταν μεγάλη για τις μεταφορές, έλεγαν : «Του χάρισαν ένα γάϊδαρο, κι αυτός τον κοίταζε στα δόντια»….Σήμερα το λένε αλλιώτικα : Όταν εκδηλώνεται μια ρωγμή στο οπλισμένο σκυρόδεμα της Μνημονιοκρατίας και της υποτέλειας, όταν ένας βουλευτής συντεταγμένος μέχρι πρόσφατα με το κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας εκφράζει ανοιχτά τη διαφωνία του και ενισχύει τις δυνατότητες ανατροπής της σημερινής πολιτικής, τότε κάποιοι Αριστεροί είναι έτοιμοι να του μιλήσουν για την περυσινή ψήφο του υπέρ του Μνημονίου και για τις μέχρι τώρα επιλογές του στο πλαίσιο του δικομματισμού….

Αυτή η Αριστερά του «αβανγκαρντισμού», που παρά τις λαϊκοφανείς της πόζες θέλει να συζητάει με το πολιτικό της περιβάλλον και με την κοινωνία αφ’ υψηλού, που αναφέρεται διαρκώς σε ΜΕΤΩΠΑ χωρίς να είναι διατεθειμένη να συνδιαμορφώσει ένα τέτοιο μέτωπο με όρους ισότητας, έχει «ανεπαισθήτως» εγκλεισθεί στα μικροποσοστά της και έχει χτίσει τείχη προς την ευρύτερη κοινωνία : Η οποία στη μεγάλη της πλειοψηφία είναι η κοινωνία της εργασίας, και σαν τέτοια είναι φιλική με δημοκρατικές και σοσιαλιστικές αλλαγές…

Μακριά λοιπόν από τέτοιες μιζέριες, θα πρέπει να χειροκροτήσουμε τη δριμεία κριτική στους χειρισμούς της κυβέρνησης στην οικονομική και κοινωνική πολιτική , που άσκησε πρόσφατα ο Παντελής Οικονόμου, μιλώντας στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής. Είπε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ : «το Μνημόνιο δεν είναι επιδεκτικό ούτε στην επικαιροποίηση ούτε στην αναθεώρηση, διότι δεν οδηγεί σε λύση. Έλυσε μεν το πρόβλημα του δανεισμού, αλλά έχει φτιάξει ένα καταστροφικό πρόβλημα χρέους. Υπήρχε το πρόβλημα χρέους, αλλά το έκανε μη διαχειρίσιμο».Ο Π. Οικονόμου σημείωσε ότι η Ελλάδα στη σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, πέραν της καταγγελίας του Μνημονίου, θα πρέπει να ζητήσει την έναρξη λειτουργίας του μόνιμου μηχανισμού στήριξης το 2012 και όχι το 2013, καθώς τότε θα είναι πολύ αργά για τη χώρα. Κι ακόμη άφησε αιχμές και για τη συμμετοχή της Ελλάδας στις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι, λέγοντας: «Διαισθάνομαι, με όλα αυτά που βλέπω, ότι ανήκουμε στη Δύση περισσότερο απ' ό,τι μας συμφέρει ως χώρα…».

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ : ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΤΟΞΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΣΤΟ ΛΑΥΡΙΟ

Σε απάντηση της ερώτησης (Αρ. Πρωτ. 11526/17-02-11) που κατατέθηκε από τον Ανεξάρτητο Βουλευτή Αττικής, Βασίλη Οικονόμου, αναφορικά με τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην μεταφορά σε ασφαλή χώρο των επικίνδυνων τοξικών αποβλήτων που παραμένουν σε ετοιμόρροπο κτίριο στο Λαύριο, ο Υφυπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Παναγιώτης Ρήγας, απάντησε ότι

«στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης 2007-2013, εκδόθηκε πρόσκληση υποβολής προτάσεων που αφορά σε έργα διαχείρισης επικίνδυνων αποβλήτων, συνολικού προϋπολογισμού 25 εκατ €. Μέχρι σήμερα δεν έχει υποβληθεί καμία πρόταση από τον αρμόδιο φορέα για ένταξη του αναφερόμενου στην ερώτηση έργου».

Ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ Θάνος Μωραΐτης, απάντησε ότι

«ο φορέας διαχείρισης ή ο κάτοχος των επικίνδυνων αποβλήτων υποχρεούται να υποβάλλει στην αρμόδια Υπηρεσία Περιβάλλοντος και Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής ειδική μελέτη εξυγίανσης – αποκατάστασης του χώρου. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, καθορίζονται οι εργασίες, τα έργα επιτόπιας εξυγίανσης ή/και αποκατάστασης του περιβάλλοντος στον ως άνω χώρο και τα αντίστοιχα χρονοδιαγράμματα, με στόχο την άρση ή την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων της ρύπανσης. Για τους ανωτέρω λόγους έχει ζητηθεί και αναμένεται ενημέρωση από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής». Συμπεραίνει ο Βασίλης Οικονόμου : « Από τις απαντήσεις των δύο Υπουργείων προκύπτει ότι επί της ουσίας δηλώνουν άγνοια για το όλο ζήτημα! Ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος προσπαθεί να σώσει τα προσχήματα λέγοντας ότι έχει ζητήσει να ενημερωθεί από την Αποκεντρωμένη Αυτοδιοίκηση Αττικής, είναι όμως αδιαμφισβήτητο ότι η κυβέρνηση δηλώνει άγνοια για το πρόβλημα. Ειδικά σήμερα που βλέπουμε στην Ιαπωνία τις τρομερές επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένας σεισμός, είναι αδιανόητο τις εστίες κινδύνου όχι μόνο να μην τις ελέγχουμε και να μην τις περιορίζουμε στα μέτρα του εφικτού, αλλά να μην γνωρίζει η κυβέρνηση καν την ύπαρξή τους. Θυμίζουμε ότι η Αποκεντρωμένη Αυτοδιοίκηση Αττικής έχει διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση. Στα ουσιαστικά τέλος ερωτήματα γιατί από την στιγμή που έχει δημιουργηθεί κατάλληλος χώρος για τα επικίνδυνα τοξικά απόβλητα, αυτά δεν έχουν ακόμα μεταφερθεί καθώς απαιτούνται 2,5 εκατ. ευρώ τα οποία δεν διατίθενται από την κυβέρνηση, ποια μέτρα ασφαλείας ισχύουν για το κτίριο του Κονοφάγου στο Τεχνολογικό – Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου και το πώς αιτιολογείται από την κυβέρνηση το γεγονός ότι για έργα απαραίτητα για την δημόσια ασφάλεια και υγεία που χαίρουν και της κοινωνικής συναίνεσης, δεν βρίσκονται τα απαραίτητα κονδύλια, την στιγμή που πακτωλός χρημάτων διατίθεται για άλλα έργα που συναντούν την δίκαιη κοινωνική αντίδραση (πχ ΧΥΤΑ) και αποβαίνουν προς όφελος των «εθνικών μας εργολάβων»….

Κατόπιν όλων αυτών, ο Ανεξάρτητος Βουλευτής Αττικής, Βασίλης Οικονόμου, εκφράζει την μεγάλη του ανησυχία για μια «κυβερνητική γραφειοκρατία» που δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα προσπαθώντας να πείσει ότι προχωρά ο εξορθολογισμός του κράτους προκειμένου να μπορεί αυτό να υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας. Οι απαντήσεις δυστυχώς είναι τραγικές καθώς στο απευκταίο ενδεχόμενο ενός σεισμού στην Αττική το συγκεκριμένο κτίριο μπορεί να λειτουργήσει ως τοξική βόμβα και τότε όλοι θα αναζητούν τους «αποδιοπομπαίους τράγους» μιας προδιαγεγραμμένης καταστροφής. Ο Βασίλης Οικονόμου, θα επανέλθει στο συγκεκριμένο ζήτημα ζητώντας να αναλάβει η κυβέρνηση τις ευθύνες της και να δώσει λύσεις σε αυτό το καίριο για την δημόσια ασφάλεια ζήτημα.

ΥΓ Εχθές ο Β. Οικονόμου, ερχόμενος να συμπαρασταθεί στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, βρέθηκε αντιμέτωπος με τα ΜΑΤ. Αφού τους εξήγησε ποιος είναι, ζήτησε να δει τον εισαγγελέα. Τα ΜΑΤ τον έστειλαν σε μέρος όπου δεν υπήρχε εισαγγελέας ούτε για δείγμα(!), όμως αυτό δεν ήταν το χειρότερο : Στην επιστροφή ο Βουλευτής βρήκε το αυτοκίνητό του βανδαλισμένο ! Και το χειροτερότερο: Όταν πήγε στο Αστυνομικό Τμήμα Κερατέας βρήκε κλειστές τις πόρτες, όταν δε ζήτησε να του ανοίξουν, πήρε την απάντηση ότι δεν ανοίγουν για κανένα ! ·

Ο κύριος Σπύρος Ντάφης και τα δάση μας

Το «Ίδρυμα Ευγενίδου» έχει ενοχλήσει πολλούς από εμάς τους οικολογούντες, λόγω της προβολής των μεταλλαγμένων ειδών σε εκθεσιακούς χώρους του ιδρύματος. Ανεξάρτητα όμως από αυτό το τρόπο «προσέγγισης» της φύσης, ο συγκεκριμένος φορέας μπορεί να κάνει και ορισμένες κινήσεις προς την κατεύθυνση ανθρώπων που αγωνίστηκαν και αγάπησαν τα ελληνικά δάση. Τελευταία από όσες ξέρω είναι αυτή που αφορά την παρουσίαση του βιβλίου του ομότιμου Καθηγητή Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ. κ. Σπύρου Ντάφη, με τίτλο «Τα Δάση της Ελλάδος». Η παρουσίαση συνδιοργανώνεται από το Ιδρυμα Ευγενίδου και το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας την Τετάρτη 6 Απριλίου 2011 και ώρα 19.30, στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου (Λ. Συγγρού 387, Π. Φάληρο).

Γνώρισα τον κύριο Ντάφη το 1987, ως συμμέτοχο στην εκστρατεία εναντίον του Νομοσχεδίου «Περί Βοσκοτόπων» : Του νομοσχεδίου που στη συνέχεια έγινε νόμος του κράτους , με υποτιθέμενη στόχευση την διαχείριση των βοσκοτόπων και την μέσω αυτής αναβάθμιση της ελληνικής κτηνοτροφίας. Τότε το οικολογικό κίνημα, σύμπασα η αντιπολίτευση και πρωτίστως ο χώρος της επιστημονικής δασολογίας, υπογράμμιζαν τον προσχηματικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου, το «κλείσιμο του ματιού» στους καραδοκούντες καταπατητές, την αδυναμία των συγκεκριμένων ρυθμίσεων να λειτουργήσουν προς όφελος της παραγωγικής ανάταξης της υπαίθρου… Στην «Αστική δασοκομία» - βιβλίο που εισέπραξα στην αφετηριακή του μορφή των σημειώσεων από τον ίδιο τον συγγραφέα Σ. Ντάφη - αναπτύσσονται ιδέες για μια «ήπια» συνάντηση της φύσης και του δομημένου περιβάλλοντος. Στην έκδοση «Τα Δάση της Ελλάδος» και κατά τα λεγόμενα των συνδιοργανωτών της τρέχουσας εκδήλωσης, ο κ. Σπύρος Ντάφης παρουσιάζει μέσα από κείμενα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, τη μεγάλη ποικιλία των δασών της Ελλάδας και αναλύει τις κυριότερες ωφέλειες που προσφέρουν. Στο πρώτο μέρος του έργου γίνεται αναφορά στις κυριότερες λειτουργίες του δάσους, ενώ στο δεύτερο γίνεται αναλυτική περιγραφή 44 τύπων ελληνικών δασών, από τα ημιερημικά του φοινικοδάσους στο Βάϊ της Κρήτης έως τα σκανδιναβικά οικοσυστήματα των ψυχρόβιων δασών της σημύδας. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι το έργο του διαπρεπούς επιστήμονα, που είναι και Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων και Υγροτόπων ,θα είναι και πάλι εμπεριστατωμένο και ελκυστικό, όπως και τα προηγούμενα.

Η εκδήλωση των δυο φορέων πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Διεθνούς Έτους Δασών 2011 και θα έχει ως κύριους ομιλητές τους

· Κώστα Καρτάλη, Πρόεδρο Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής.

· Σταύρο Δήμα, τ. Επίτροπο της Ελλάδας στην Ε.Ε. για το Περιβάλλον.

· Γιώργο Αμοργινιώτη, Ειδικό Γραμματέα Δασών ΥΠ.Ε.Κ.Α.

Συντονιστής της εκδήλωσης ο Άρης Πορτοσάλτε, Διευθυντής του ΣΚΑΙ 100.3.

Η είσοδος στην εκδήλωση είναι ελεύθερη, απαραίτητη είναι όμως η κράτηση θέσεων στο τηλέφωνο 210 9469688.

ΑΝΤΙΗΓΕΤΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ

Στο «Να είσαι εκεί κύριε Τσανς», παμπάλαιο φιλμ με πρωταγωνιστή τον Πήτερ Σέλλερς, ένας ασήμαντος ανθρωπάκος μέσα από μια τελείως τυχαία διαδικασία εισάγεται σε ένα κύκλο μεγαλοπαραγόντων της πολιτικής, όπου και περνιέται για εξαιρετικά σοφός και ειδήμων….

Σήμερα οι κύριοι Τσανς δεν χρειάζονται την εύνοια της τύχης , αλλά κατά ένα τρόπο που θυμίζει τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Κλαύδιο, χρειάζονται πρωτίστως την εύνοια των ισχυρών, με κύριο επιχείρημα την αποδεδειγμένη μη επικιδυνότητά τους για τα μεγάλα συμφέροντα…

Το ανέκδοτο ήταν πάντα πολιτικό όπλο, του οποίου η αξία ανέβαινε σε ιδιαίτερες συνθήκες. Το ανέκδοτο άνθιζε σε καταστάσεις μεγάλης πολιτικής καταπίεσης, αλλά μερικές φορές άνθιζε και σε καταστάσεις μεγάλης πολιτικής βλακείας. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται τα ανέκδοτα της εποχής της δικτατορίας, 1967-74.Θυμάμαι ένα από αυτά που έλεγε :

«Η ερωμένη του Παπαδόπουλου του ψιθυρίζει στο αυτί : Αγάπη μου, άνοιξε σε παρακαλώ τα σύνορα….Αυτός ξαφνιάζεται και ρωτά: Μα γιατί; Κι αυτή του λέει : «για να μείνουμε μόνοι»….

Ο Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος , που ανέβηκε στην εξουσία από το γνωστό δικαστικό πραξικόπημα της «επανακαταμέτρησης» των ψήφων, ήταν μια άλλη περίπτωση πολιτικού που προκάλεσε την παραγωγή ανεκδότων αλλά και την «ανθολόγηση» κάποιων εκπάγλου ηλιθιότητας δηλώσεών του. Να ορισμένες από τις δηλώσεις του Μπους :

- Ο αμερικανικός λαός είναι ο πιο έξυπνος αμερικανικός λαός στον κόσμο.

- - Τα περισσότερα προϊόντα που εισάγουμε, έρχονται από το εξωτερικό.

- Υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου. Το βλέπω όλη την ώρα όταν έρχονται άνθρωποι και μου λένε: "Μην μας απογοητεύσεις άλλη φορά".

- Έχω δικές μου απόψεις με τις οποίες πολλές φορές δεν συμφωνώ….

Στην ελληνική ιστορία τα πολιτικά ανέκδοτα είχαν πάντα δηκτικό χαρακτήρα, αλλά ποτέ δεν είχαν την διάδοση και τον επιθετικό χαρακτήρα που προσέλαβαν σήμερα, ενώπιον του πολιτικού φαινομένου ΓΑΠ. Να ορισμένα από αυτά τα ανέκδοτα :

Πάει ο Γιωργάκης στον πωλητή κινητών στο Γερμανό: - Το κινητό μου δεν έχει σήμα μέσα στο αυτοκίνητο. - Τι μοντέλο είναι; ρωτάει ο πωλητής. - CITROEN XSARA

- Τι μπορεί να περάσει από το μυαλό του Γιωργάκη χωρίς να το καταλάβει; - Μία σκέψη!

Ο Γιωργάκης μπαίνει σε ένα κατάστημα: - «Γεια σας, έχετε σημαίες», ρωτάει την υπάλληλο. - «Βεβαίως, στο κατάστημά μας έχουμε όποια σημαία θέλετε.» - «Μια ελληνική σημαία θα ήθελα. Σε τι χρώμα βγαίνει;» - «Σε γαλάζιο και άσπρο!» - «Ωραία, δώστε μου τότε μια γαλάζια!»

Πάει ο Γιώργος να αγοράσει γυαλιά και λέει στη πωλήτρια: - Θέλω ένα ζευγάρι γυαλιά. - Για τον ήλιο; ρωτάει εκείνη. - Όχι, για μένα .

Μπαίνει ο Γιωργάκης σε ένα σουβλατζίδικο: - Μία πίτα, σας παρακαλώ, λέει στον σουβλατζή. - Με καλαμάκι; ρωτάει αυτός. - A, θα τρελαθώ, μη μου πεις ότι βγήκε και σε χυμό

Εξηγεί το πρόβλημά του ο Γιωργάκης στην τεχνική υποστήριξη: - Προσπαθώ να γράψω το password μου, και δεν γίνεται! Το πληκτρολόγιο γράφει μόνο αστεράκια!!! - Α, μην ανησυχείτε κύριε Πρόεδρε, αυτό γίνεται για την δική σας προστασία. Έτσι ώστε στην περίπτωση που κάποιος βρίσκεται από πίσω σας, όταν γράφετε το password σας, να μην το δει. - Ναι, λέει ο Γιωργάκης, αλλά το πληκτρολόγιο γράφει αστεράκια ακόμα και αν δεν είναι κανένας πίσω μου.

Πάει ο Γιωργάκης στη Βιβλιοθήκη και λέει: - Δανείστηκα ένα βιβλίο την προηγούμενη βδομάδα, αλλά ήταν το πιο βαρετό βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ. Δεν είχε καθόλου υπόθεση, αλλά είχε υπερβολικά πολλούς χαρακτήρες. - Ώστε εσείς λοιπόν κύριε μας πήρατε τον τηλεφωνικό κατάλογο!!!

Ο Πάγκαλος και ο Γιωργάκης είναι βόλτα με το αυτοκίνητο . Ο πρώτος παρακαλεί τον δεύτερο : - Βγες ρε Γιωργάκη να δεις αν ανάβει το φλας. Βγαίνει ο Γιωργάκης και του λέει: - Ναι, όχι, ναι, όχι, ναι, όχι,.

Πώς καταφέρνει ο Γιωργάκης να κάνει τόσο πολλές βλακείες σε μία μόνο μέρα; - Σηκώνεται νωρίς το πρωί!

ΠΕΡΙ ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΩΝ ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΩΝ

Δεν υποστηρίζω την εκλογή 40μελούς κοινοβουλίου, δεν υποστηρίζω την αποστέρηση των βουλευτών από κάθε εισόδημα και πλεονέκτημα και δεν θεωρώ θεμιτή ή πιθανή την μετατροπή τους σε «Άγιους Αντώνιους» της κοινωνίας, ανθιστάμενους σε κάθε καταναλωτικό και βιοτικό πειρασμό…

Πιστεύω ότι οι πολιτικοί και βουλευτές έχουν ανάγκη από ορισμένα μέσα και χρήματα για τη διεκπεραίωση της αποστολής τους , όμως αυτά δεν μπορεί να είναι οποιουδήποτε μεγέθους και δεν μπορούν να επεκτείνονται στα οικιακά τους ζώα ή στους «πρώην» της πολιτικής….Ακόμη τα μέσα και τα χρήματα πρέπει να κρίνονται από έναν τρίτο παράγοντα και όχι από τους ίδιους τους βουλευτές, γιατί αυτό εγείρει φυσιολογικές υποψίες και αντιρρήσεις. Αναρωτιέμαι : θα υπάρξει ποτέ Βουλή που θα έχει το φιλότιμο να θεσπίσει κάποιες διαδικασίες για τον «έξωθεν» προσδιορισμό των εισοδημάτων και των ωφελημάτων των Βουλευτών; Πάντως πρόσφατα, χάρις σε άγνωστη πηγή του διαδικτύου και σε ενημέρωση που μου έγινε από το φίλο Σωτήρη Μαράκη, περιήλθε στη γνώση μου ένας κατάλογος λόγων για τους οποίους αξίζει να είναι κανείς «πρώην» ή νυν βουλευτής :

1) Στους πρώην πρωθυπουργούς και πρώην προέδρους της Βουλής παραχωρούνται γραφεία –τζάμπα– μέσα στο Κοινοβούλιο (ακόμα και αν δεν έχουν επανεκλεγεί βουλευτές)... 2) Στους βουλευτές παραχωρείται –τζάμπα– ένα κινητό (μέχρι 200€ ανά μήνα). 3) Στους βουλευτές παραχωρούνται –τζάμπα– οκτώ γραμμές σταθερού τηλεφώνου (μέχρι 12.000€). 4) Στους βουλευτές παραχωρείται –τζάμπα– αυτοκίνητο με μίσθωση λίζινγκ από τη Βουλή. 5) Στους βουλευτές της επαρχίας παραχωρείται –τζάμπα– διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο (70€ ανά ημέρα), επίσης τους παραχωρείται –τζάμπα– γραφείο εκτός βουλής, με –τζάμπα– την γραφική ύλη, –τζάμπα– τα ταχυδρομικά, –τζάμπα– τις μετακινήσεις με λεωφορεία μετρό κτλ., –τζάμπα– τις μετακινήσεις με τρένο, –τζάμπα– τις μετακινήσεις με ακτοπλοΐα, –τζάμπα– 52 εισιτήρια (μετ’ επιστροφής) για μετακινήσεις με αεροπλάνο. 6) Στους βουλευτές παρέχονται –τζάμπα– τέσσερις δημόσιοι υπάλληλοι (αποσπασμένοι και μετακλητοί), συν ένας επιστημονικός συνεργάτης που πληρώνεται από τη Βουλή. 7) Στους διαπιστευμένους συντάκτες του κοινοβουλίου παραχωρείται –τζάμπα– προσωπικός φρουρούμενος χώρος στάθμευσης στο υπόγειο της Βουλής. 8) Στους διαπιστευμένους συντάκτες του κοινοβουλίου παραχωρείται –τζάμπα– η χρήση του παιδικού σταθμού της Βουλής. 9) Στους διαπιστευμένους συντάκτες του κοινοβουλίου παραχωρείται –τζάμπα– η χρήση του γυμναστηρίου και του χαμάμ της Βουλής, το οποίο κάνουν χρήση –τζάμπα– οι βουλευτές, οι υπάλληλοι της Βουλής και οι επιστημονικοί συνεργάτες των βουλευτών. Οι βουλευτές λαμβάνουν επίδομα οργάνωσης γραφείου, το οποίο κατανέμεται ως εξής: για τους βουλευτές Επικρατείας, Α’ και Β’ Αθηνών, Α’ και Β’ Πειραιώς έως 1.200 ευρώ. Για τους βουλευτές της περιφέρειας (1.500 ευρώ) (τζάμπα). Τα ποσά είναι αφορολόγητα. Επίσης τους παρέχεται επίδομα οικογενειακών βαρών βάσει δήλωσης για την οικογενειακή κατάστασή τους (ισχύει ό,τι για τους δημόσιους υπαλλήλους: 10% για τον έγγαμο και 5% για κάθε παιδί). Αναφορικά με τα έξοδα κίνησης στους βουλευτές Επικρατείας, Α’ και Β’ Αθηνών, Α’ και Β’ Πειραιώς, αλλά και σε όσους οι περιφέρειες διαθέτουν αεροπορική σύνδεση με την Αθήνα καταβάλλεται το ποσό των 450 ευρώ. στους βουλευτές των οποίων οι περιφέρειες είναι πιο κοντά στην πρωτεύουσα καταβάλλονται 600 ευρώ και σε όσους οι περιφέρειες βρίσκονται μακριά καταβάλλονται 750 ευρώ,ενώ στους βουλευτές Κυκλάδων και Δωδεκανήσου καταβάλλεται το ποσό των 1.000 ευρώ. Για τις γνωστές επιστολές που λαμβάνουν οι πολίτες από τους εκλεγμένους εκπροσώπους τους καταβάλλεται στους βουλευτές κάθε μήνα ποσό που αντιστοιχεί σε 1.000 επιστολές και διπλασιάζεται φυσικά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Οι εξ επαρχίας βουλευτές για τη στέγασή τους δικαιούνται να μένουν (τζάμπα) σε ξενοδοχείο ή να μισθώνουν οικία στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας και να λαμβάνουν μηνιαίως 1.000 ευρώ.

Ο κατάλογος των «τζάμπα» παροχών δεν είναι σαφής, γι αυτό τον δημοσιεύω με επιφύλαξη και μετά από προσωπική παρέμβαση σε διπλοεγγραφές….. Επίσης δεν αναφέρεται πουθενά ο μισθός που παίρνουν (τζάμπα;) οι βουλευτές…

MEGA FIMOTRO ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΛΟΓΟ…

Σε αγωγή που κατέθεσαν ο διευθυντής ειδήσεων του Mega Χρήστος Παναγιωτόπουλος και οι δημοσιογράφοι -σχολιαστές του δελτίου για προσβολή της τιμής και της υπόληψής τους, ζητούν αποζημίωση 4 εκατομμυρίων ευρώ από το blog fimotro και τον δημοσιογράφο Γιάννη Παπαγιάννη, τον οποίο κατονομάζουν ως διαχειριστή του ...

Αγνοώ το περιεχόμενο της αγωγής και τους ακριβείς ισχυρισμούς των εναγόντων, πλην του σημείου που, κατά τα αναφερόμενα στην «μπλογκόσφαιρα», θεωρείται ως βασικό για την άσκηση της συγκεκριμένης αγωγής - δηλαδή τη δημοσκόπηση που διοργάνωσε το blog fimotro για “το ποιός δημοσιογράφος γλείφει καλύτερα την κυβέρνηση”.Η επίμαχη φράση προφανώς καταγγέλλει την «παροχή» δημοσιογραφικών φιλοφρονήσεων προς την κυβέρνηση. Στα Αγγλικά η αντίστοιχη έκφραση «pay lip services» είναι σε ευρύτατη χρήση στον δημόσιο λόγο και παραπέμπει στην στοματική δραστηριότητα διαφόρων ζώων, έχει δε σαν τελικό στόχο το να απαξιώσει – πολιτικά ή κοινωνικά – κάποιες συμπεριφορές.

Στην Ελλάδα η πολιτική απαξίωση χρησιμοποιεί επίσης διάφορες παραστάσεις, εικόνες, παραπομπές, παρομοιώσεις, αποβλέποντας στο να γίνουν εναργέστερα τα μηνύματα αυτών που καταγγέλλουν και η πρακτική αυτών που καταγγέλλονται. Είναι προφανές ότι αυτές οι εικόνες, παρομοιώσεις κλπ. δεν «κυριολεκτούν», δεν συνιστούν «αυτόνομες» υβριστικές ή απαξιωτικές εκφράσεις, αλλά μεθοδεύσεις για την ανάδειξη ενός πολιτικού νοήματος… Και το ερώτημα που τίθεται άμεσα, στη περίπτωση MEGA εναντίον blog fimotro, είναι το κατά πόσο η καταγγελία μιας σχέσης «υπηρετικής» ή «δουλικής», μεταξύ δημοσιογράφων και κυβέρνησης, συνιστά αξιόμεμπτη πράξη σε ένα δημοκρατικό καθεστώς... Για το κατά πόσο μπορεί να απασχολείται η Δικαιοσύνη με ένα ήπιο και εν πολλοίς κωμικό πολιτικό λόγο, όταν στην τρέχουσα περίοδο χιλιάδες φορείς ενημέρωσης και κοινωνικής κριτικής, ιστότοποι και εφημερίδες και ραδιοφωνικοί σταθμοί κλπ. εκπέμπουν οξύτατους ισχυρισμούς και δριμύτατες καταγγελίες εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής.

Από μια σκοπιά δημοκρατικής δεοντολογίας, μια μήνυση στα ποινικά δικαστήρια για εξύβριση , ενός τηλεοπτικού φορέα ενημέρωσης εναντίον ενός ηλεκτρονικού φορέα, θα μπορούσε να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να συζητηθεί. Όμως η συγκεκριμένη κίνηση της άσκησης εξοντωτικής αγωγής, συνιστά σαφή υπέρβαση των ορίων θεμιτής άμυνας ! Είναι μια κίνηση κατά βάθος εκφοβιστική , της οποίας οι ρίζες πρέπει να αναζητηθούν στην πολιτική ενός συστήματος εξουσίας εξαιρετικά θρασύ-δειλου : Δειλού απέναντι στα μεγάλα αφεντικά του ΔΝΤ και θρασύτατα επιθετικού απέναντι στους εγχώριους αντιπολιτευόμενους. Οι παράγοντες του MEGA πρέπει να καταλάβουν ότι η αγωγή τους συνιστά πολιτικό αυτογκόλ που θα προστεθεί σε όσα γκολ έχουν «φάει» στην όλη φιλοκυβερνητική τους πορεία. Και θα πρέπει να ξέρουν ότι

ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΙΣΤΟΤΟΠΟΙ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ κ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ, ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ….

TO ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΚΑΙ H "ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ"

Το «Αρχιπέλαγος» είναι μια μάχιμη οικολογική οργάνωση, που ασχολείται με τα πελάγη αλλά και με διάφορους που…πελαγοδρομούν, μπλεγμένοι σε προβληματικές δραστηριότητες άνευ ουσίας….Η τελευταία βολή του «Αρχιπελάγους» αφορά την «ώρα της γης», γνωστή θέσμιση που αποβλέπει στο να ωθήσει το γενικό κοινό στην εξοικονόμηση ενέργειας , ή με άλλα λόγια να δείξει ότι «καλή ενέργεια είναι αυτή που δεν καταναλώνεται»!!

Ιδού πως εκδηλώνει την αντίρρησή της η συγκεκριμένη οργάνωση : Το ανούσιο περιβαλλοντικό μάρκετινγκ και οι …. Ώρες της Γης

Με αφορμή τη γνωστή γιορτή που έχει στηθεί και φέτος για την «ώρα της Γης» το Αρχιπέλαγος, Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας δηλώνει αποστροφή απέναντι: Στο πανηγύρι της τεχνητής ενοχοποίησης των απλών πολιτών για την κλιματική αλλαγή και τα δεινά του πλανήτη Στη σκόπιμη απενεχοποίηση των βιομηχανιών και των εταιρειών – χορηγών της «Ώρας της Γης 200...+» που ευθύνονται για τα καθημερινά και τεράστια περιβαλλοντικά εγκλήματα στη χώρας μας Στην ανούσια φλυαρία του περιβαλλοντικού λόμπι και των όψιμων οικολόγων που αφιερώνουν ώρες σε καμπάνιες που αποπροσανατολίζουν τους πολίτες, δηλώνοντας ότι με τον τρόπο αυτό «στέλνουν ηχηρό μήνυμα στους ηγέτες της γης»!, και ούτε λεπτό στα ουσιώδη περιβαλλοντικά προβλήματα των αστικών κέντρων και της περιφέρειας. Σε αυτή τη χώρα, η οποία:

πρωτοστατεί στην αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας, χωρίς κανένα πλάνο εξορθολογισμού της κατανάλωσης, και ενώ η παγκόσμια τάση επικεντρώνεται στη μείωση της κατανάλωση ρεύματοςαναλώνεται σε οικολογικά πανηγύρια τύπου «ώρα της γης», ανησυχώντας μην χάσουμε την πρωτιά από τις …Φιλιππίνες, αδιαφορώντας παράλληλα για την κατασπατάληση του ρεύματος θεωρεί επίτευγμα να σβήσει τα φώτα Σάββατο βράδυ, όταν ούτως ή άλλως τα ενεργοβόρα κτίρια και βιομηχανίες δεν λειτουργούν, ανοίγουμε τα μάτια μας – δεν είμαστε πιόνια.

Απέναντι στις ανέξοδες οικολογίζουσες γιορτές η σιωπή μας είναι ένοχη και η άγνοιά μας επικίνδυνη, εάν θεωρούμε ότι έχουμε τελικά ευθύνη για την πραγματική διαχείριση των περιβαλλοντικών προβλημάτων στην Ελλάδα. * Σε μια εποχή που ο πολίτης σβήνει το διακόπτη καθημερινά επειδή αδυνατεί να πληρώσει τον λογαριασμό ρεύματος (και όχι επειδή έχει οικολογική συνείδηση), οι συμβολικές γιορτές είναι προκλητικές…

Αρχιπελάγος, ΙΘΠ - Η επιστημονική και ερευνητική ομάδα

Θαλάσσια Ερευνητική Βάση Τ.Θ 229, 83 102, Όρμος Μαραθοκάμπου, Σάμος Τηλ: 22730 37533, 22730 31862 Χερσαία Ερευνητική Βάση Τ.Θ 1, 83 301,Ράχες - Ικαρία Τηλ: 22750 41070, 22757 70638 Φαξ: 22750 41070 Γραφείο Διεκπεραίωσης Μ. Βόδα 89, 10440 Αθήνα, τηλ 210 8253024 info@archipelago.gr http://www.archipelago.gr/

ΤΟ 1821 ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ* .....

Η επανάσταση του 1821 ήταν μια μεγαλειώδης λαϊκή εξέγερση , με απίστευτο πνεύμα αυτοθυσίας, με εξαιρετική γεναιότητα και μάλιστα παρά το δυσμενές σκηνικό της «Ιεράς Συμμαχίας» - που είχε επιβληθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη το 1815. Όμως κατέληξε σε αποτυχία, οι δε σκοποί της δεν θα είχαν ευοδωθεί αν δεν παρουσιαζόταν «ο από μηχανής ευρωπαϊκός θεός» στο χώρο του Ναυαρίνου - και όχι μόνο. Το ότι η χώρα σώθηκε χάρη στην «ξενη επέμβαση» , το ότι χρειάστηκε στη συνέχεια να προσλάβει ένα ξένο ως βασιλέα, το ότι διαμόρφωσε πολιτικά κόμματα όπως το «Αγγλικό», το «Ρωσσικό» κλπ., παγίωσε μια γενικότερη «ψυχο-πολιτική» υποτέλεια. Η υπόθεση είναι γνωστή και δεν χρήζει παραπέρα διευκρινήσεων : Πέρα ίσως από την υπογράμμιση ότι η υποτέλεια είναι αειφορική και ότι μπορεί να εκδηλώνεται μέσα σε ποικίλα πολιτικά πλαίσια....

Το κρατίδιο που εγκαθιδρύθηκε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830 δεν περιλαμβάνει ακόμη την Αττική και την Αθήνα – της οποίας όλα τα σπίτια είναι κατεστραμένα από τις οδομαχίες του 1827, «πλην εξήκοντα», κατά την αναφορά του αρχαιολόγου Κυριάκου Πιτάκη. Και της οποίας ο ευρύτερος χώρος παρουσιάζει το θέαμα μιας καταθλιπτικής ερήμωσης, κάνοντας τον περιηγητή της εποχής Christofer Wordsworth να ανακαλεί στη μνήμη του τους στίχους του Λουκιανού : «πεθαίνουν οι πόλεις, όπως και οι άνθρωποι...»

Η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης του 1832 με τις ρυθμίσεις της «περί οριστικού διακανονισμού των ορίων του Ελληνικού κράτους» εξαιρεί από την «επαναστατική απαλλοτρίωση» την Αττική και την Εύβοια. Τα υπό Τουρκική ιδιοκτησία κτήματα προτείνονται προς πώληση στους Έλληνες, ύστερα από τήρηση μιας συγκεκριμένης διαδικασίας και μετά από απόφαση μεικτής ελληνοτουρκικής επιτροπής. Οι Τούρκοι ιδιοκτήτες προσέρχονται σε αυτή την επιτροπή προβάλλοντας μερικές φορές τους πλέον εξωφρενικούς τίτλους ιδιοκτησίας, μέχρι και σε βουνά και βραχώδεις εκτάσεις, που δεν είχαν καμιά απολύτως παραγωγική χρήση ! Με βάση το Οθωμανικό Δίκαιο της εποχής, οι δημόσιες γαίες – στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν τα δάση και τα όρη- ανήκαν αποκλειστικά στο κράτος και τον Σουλτάνο, η δε κυριότητά τους δεν μπορούσε να μεταβιβασθεί σε ιδιώτες. Το Ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο σχήμα του Οθωμανικού ήταν ο αδιαμφισβήτητος ιδιοκτήτης των δημοσίων γαιών.. Όμως μέσα στο χαοτικό σκηνικό των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων, η τεκμηρίωση ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων επί παντός του επιστητού δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση ....

Ένα λοιπόν το κρατούμενο : Οι προβληματικοί τίτλοι ιδιωτικής ιδιοκτησίας ορισμένων Τούρκων της Αττικής και της Εύβοιας, που προτείνονται προς πώληση στους Έλληνες . Και καθώς τα «κεφάλαια του εσωτερικού» είναι από σπανίζοντα έως είδος σύντομου ανέκδοτου – σε μια χώρα εξουθενωμένη από το αίμα και τις καταστροφές- το νεοσύστατο κράτος κάνει έκκληση στους έλληνες κεφαλαιούχους της αλλοδαπής για να προχωρήσουν σε αγορές. .Και πραγματικά, αυτοί οι τελευταίοι ανταποκρίνονται, αγοράζοντας Οθωμανικά τσιφλίκια και κτήματα, κάποτε «διευρυμένα» με άτυπες διαδικασίες - ή γενικώς επιδεκτικά «διεύρυνσης».. Γι αυτό δεν είναι περίεργο ότι στον μικρό χώρο της Αττικής εμφανίζονται στον 19ο αιώνα ιδιοκτησίες της τάξεως των 250 και 300 χιλιάδων στρεμμάτων, όπως αυτές που κατέχουν οι Σούτσοι και ο Ανδρέας Συγγρός. Το Ελληνικό κράτος θα εκβάλει στεναγμό ανακούφισης μετά την αποχώρηση των Τουρκικών φρουρών από την Ακρόπολη και την Κάρυστο, που πραγματοποιείται τον Μάρτιο του 1833, σχεδόν 5 χρόνια ύστερα από την παύση των εχθροπραξιών ! Οι Τούρκοι Αττικής και Εύβοιας , μετά ή άνευ «Ταπιών» - που ήταν χειρόγραφα βεβαιωτικά ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων - θα αποχωρήσουν κάθε άλλο παρά «ταπί και ψύχραιμοι» : Δηλαδή κάθε άλλο παρά πένητες ή «ρέστοι», σύμφωνα με τη φρασεολογία της παρ’ ημίν μαγγιάς....Όμως όλοι τους , έστω και αποζημιωμένοι, θα φύγουν μετά από μακρόχρονη κατοίκηση σε ένα χώρο που έμαθαν να θεωρούν σαν πατρίδα. Ειδικά οι Τούρκοι της Καρύστου, θα αποθέσουν πίσω τους και ένα μοιρολόϊ φυγής στην Ελληνική γλώσσα, δείγμα της μεγάλης συναισθηματικής σχέσης τους με τον τόπο.... Το 1823 η ιδιοκτησία των γαιών που απελευθερώθηκαν στις αρχές της επανάστασης έγινε σημείο αντιλεγόμενο και οδήγησε σε ένα αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, καθώς τα προτεινόμενα κριτήρια για τη διανομή των γαιών ήταν αλληλοσυγκρουόμενα. Η μετεπαναστατική ιδιοκτησία θα κριθεί με πολύ πιο βραδυφλεγείς διαδικασίες. Το Ελληνικό Δημόσιο της δεκαετίας του 1830 δημιουργεί μια ειδική επιτροπή για την εξέταση των ιδιοκτησιακών τίτλων και ισχυρισμών, που αναλαμβάνει μέσα σε συγκεκριμένη προθεσμία να επιλύσει διάφορες αμφισβητήσεις . Όμως η «κοινωνία των ιδιοκτητών» κάθε άλλο παρά παίρνει στα σοβαρά τις ρυθμίσεις του νεοδημιουργημένου κράτους : Το αποτέλεσμα είναι ότι η προθεσμία περνάει άκαρπη το 1837, καθώς ελάχιστοι προσφεύγουν στην επιτροπή για να καταθέσουν τίτλους και ισχυρισμούς.... Η μη αποσαφήνιση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος Αττικής και Εύβοιας στην τέταρτη δεκαετία του 19ου αιώνα, θα αποτελέσει το μεγάλο «προπατορικό αμάρτημα» του νεοελληνικού κράτους. Θα δημιουργήσει ένα πεδίο αμφισβητήσεων, θα προωθήσει τη κουλτούρα και το ήθος του χωροταξικού τσαμπουκά, θα επιβάλει την αδιαφάνεια του εδαφικού καθεστώτος.Στο βαθμό που η Αττική και η Εύβοια καταλαμβάνονταν κατά 70% και περισσότερο από δάση, το πρόβλημα δεν ήταν ιδιαίτερα έντονο. Στις μεταγενέστερες όμως συνθήκες, μετά τον ερχομό των προσφύγων της Μικρασίας και στις πρώτες δεκαετίες μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, η στενότητα χώρου και η εκρηκτική αύξηση της γαιοπροσόδου θα προκαλέσουν τριβές. Δάση, παραγωγικοί αγροί, παραλιακοί χώροι, ορεινές εξοχικές θέσεις ή θέσεις με μεγάλο οπτικό πεδίο, χώροι οικολογικής και πολιτιστικής σημασίας, θα μπουν στο στόχαστρο της οικοπεδοποίησης και οικοδόμησης. Μέσα σε ένα ιστορικό ντόμινο, διάρκειας ενάμισι και πλέον αιώνα, πολιτικές και πολιτικές θα απαξιωθούν και η ποιότητα ζωής θα υποστεί αλλεπάλληλα τραύματα......

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, στις 27.3.2005. Πηγές : Γιώργος Ντούρος, «Τα δάση της Αττικής», Ν.Οικολογία , Μάρτιος 1989 Σταμάτης Πορτελάνος, «Η έγγεια ιδιοκτησία στην Αττική μετά τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους», Οικ.Ταχυδρόμος, 28.1.93 Γ.Σχίζας, «Υμηττός» (Στοχαστής 1991) και «Αττική»(Σαβάλλας,1996)

Η ΤΟΥΡΚΙΑ «ΠΟΥΛΑΕΙ ΜΟΥΡΗ»…..

Θυμάται κανείς τον χαρακτηρισμό του «επιτήδειου ουδέτερου» ; Είναι ο χαρακτηρισμός που αποδιδόταν στην Τουρκία, μια φορά κι έναν καιρό, γιατί «λουφάρισε» στον μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα του Β Παγκοσμίου Πολέμου , χωρίς όμως να παραλείψει στη συνέχεια να εισπράξει κάποια πλεονεκτήματα από την ένταξή της στο δυτικό στρατόπεδο….. Σήμερα η συγκεκριμένη χώρα μπορεί να εμφανίζεται με αξιώσεις στη διεθνή σκηνή και να προωθεί αταλάντευτα το πυρηνικό της πρόγραμμα, εκπέμποντας ισχύ και αξιοπιστία στους συμμάχους ή στους συναλλασσόμενους μαζί της. Ακόμη όμως της περισσεύει διπλωματική και πολιτική ισχύς ώστε να μπορεί να επενδύει στο μέλλον της. Εργαλείο γι αυτή τη λειτουργία σε αυτή τη συγκυρία, είναι η άρνησή της να εναρμονισθεί με το ΝΑΤΟ στο Λιβυκό ζήτημα και γενικά η «επίδειξη ντομπροσύνης» απέναντι στους αραβικούς λαούς… Δήλωσε ο Πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ: "Δυστυχώς, είναι φανερό ότι ορισμένες χώρες ρέπουν προς τον οπορτουνισμό….Ακόμα και χώρες που ως χθες ήταν πολύ κοντά στις δικτατορίες αυτές, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια των λαών τους, ενεργούν σήμερα με υπερβολικό τρόπο….. Οι ενέργειές τους προκαλούν υποψίες για τις πραγματικές τους προθέσεις ….."

Η Τουρκία «πουλάει μούρη» ως δύναμη σύνεσης, οικεία με τους Άραβες ομόθρησκους, ικανή να προβάλλει αντιρρήσεις και να έχει δική της άποψη. Θέλει όχι απλώς να είναι αλλά και να φαίνεται χώρα απεξαρτημένη από τη λογική της αμερικανικής βοήθειας, του πάλαι ποτέ «7 προς 10»(7 στην Ελλάδα, 10 στην Τουρκία…), χώρα που ουδείς πλέον , προοδευτικός , αντιιμπεριαλιστής , πατριώτης ή ο,τιδήποτε άλλο, μπορεί να χαρακτηρίζει ως πρακτορείο άλλης, μεγαλύτερης δύναμης…

Και η Ελλάδα; Στην ίδια συγκυρία κάνει βήματα προς το παρελθόν της, παραχωρώντας γην και ύδωρ στους δυτικούς επεμβασίες και διαβεβαιώνοντάς τους, κατά τα εμφυλιακά στερεότυπα : Στρατηγοί, ιδού οι βάσεις σας* ! *«Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας…..». Φράση που θεωρείται ότι εκφώνησε ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος απευθυνόμενος στον Αμερικανό στρατηγό Βαν Κληφ, σε επίσκεψη του τελευταίου στην Ελλάδα το 1947

**Στη φωτογραφία : ένας Χαμαιλέων.....

«ΜΕΤΩΠΑ»και το καθαρό μέτωπο του Αλαβάνου…

Πριν λίγο καιρό είχα δει με συμπάθεια τη σκέψη του κ. Αλαβάνου για τη χρήση της πλατείας Συντάγματος ως «πλατείας Ταχίρ» της Αιγύπτου…Και ναι μεν εύρισκα τη συγκεκριμένη ιδέα για μια διαρκή διαδήλωση – κατά πως λένε «διαρκή επανάσταση» - μάλλον ανέφικτη στις παρούσες συνθήκες, από την άλλη όμως πλευρά έκρινα ότι δεν άξιζε αυτό που εισέπραξε, δηλαδή την περιφρόνηση και το χλευασμό διαφόρων καθωσπρέπει της Αριστεράς… Σήμερα διάβασα την εκτίμηση του Μετώπου Ανατροπής και του Αλαβάνου του ίδιου για την διαδήλωση της 22/3/2011, που είχε σαν θέμα τα γεγονότα της Λιβύης. Συμφώνησα κι εγώ με τη διαπίστωση ότι η διαδήλωση ήταν πολύ μικρή για τα μεγέθη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο λαός και η χώρα . Από την άλλη όμως πλευρά μου φάνηκε περίεργη και διχαστική η άποψη του «Μετώπου Ανατροπής», περί του ότι

« Είναι σχεδόν βέβαιο … ότι η απογευματινή κινητοποίηση της 22 Μάρτη(των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) έγινε μόνο και μόνο για να αποτρέψει μια ηχηρή λαϊκή παρουσία στο Σύνταγμα στις 24 Μάρτη την ώρα που συνεδριάζουν η Μέρκελ, ο Παπανδρέου και οι φίλοι τους στις Βρυξέλλες» . Και η οποία ανακοίνωση συνέχιζε διαπιστώνοντας : «Ηγεσίες συνομοσπονδιών που παραμένουν προσδεμένες στην κυβέρνηση, που δεν δέχονται να πολιτικοποιήσουν και να ενοποιήσουν τα επί μέρους εργατικά αιτήματα στο γενικό αίτημα για πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου και αρνούνται τις αντίστοιχες μορφές πάλης, είναι ανίκανες να ηγηθούν των εργατικών αγώνων….» Χωρίς αμφιβολία αυτό που κάνουν κάποιες συνομοσπονδίες είναι πολύ λίγο σε σχέση με αυτό που ΔΕΝ κάνουν ή που θα έπρεπε να κάνουν, για τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου της εργασίας. Αλλά γιατί πρέπει να τις κρίνουμε πριν απ’ όλα για τις παραλείψεις τους και δευτερευόντως ή καθόλου για τις πράξεις τους; Και γιατί πρέπει να αμφισβητούμε ακόμη και την ίδια την ειλικρίνεια και γνησιότητα των πράξεών τους; Ήμουν κι εγώ στη διαδήλωση της 22.3.2011, όπου σημείωσα το διχαστικό πνεύμα κάποιων κύκλων, που παρασιτεύουν επί δεκαετίες ολόκληρες στο σώμα των κοινωνικών και πολιτικών εκδηλώσεων. Πρόσεξα μάλιστα τη δράση ομάδας αναρχοφασιστών, που έσχιζαν αφίσες της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και κρατούσαν ρόπαλα στα χέρια τους . Με αυτά τα μυαλά και με αυτή τη καυγατζίδικη λογική - όλων προς όλους - είναι αδύνατο να συγκροτηθεί όχι μόνο το «Μέτωπο Ανατροπής» του κ. Αλαβάνου αλλά και ένα οποιοδήποτε Μέτωπο σωτηρίας της χώρας… Ανάλογη συμπεριφορά θαψίματος των αλλότριων αντιρρησιών προς το Μνημόνιο – που κατοικοεδρεύουν στα Α ή Β πολιτικό σχήμα, πέραν «του δικού μας» – συνάντησα και σε μια πρόσφατη ανακοίνωση ενός άλλου «Μετώπου», του Πατριωτικού…Τους έφταιγαν τα πάντα και οι πάντες, μη εξαιρουμένης της «Πατριωτικής Αριστεράς» , μη εξαιρουμένων και κάποιων ανθρώπων που είχαν την τιμιότητα και την ευαισθησία να αποσκιρτήσουν από το μνημονιακό στρατόπεδο. Τότε όπως και τώρα, πέρασε αυθόρμητα από το μυαλό μου μια φράση ενός ντεμοντέ πολιτικού, που όμως διατηρεί στο ακέραιο την αξία της : «ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ» Μάο-Τσε-Τουνγκ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΣΤΟΝ ΝΑΝΟ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ

Όπως ο «Εύξεινος» Πόντος είναι άξενος ή όπως ο Ειρηνικός Ωκεανός είναι στην πραγματικότητα το αντίθετό του – «τρικυμιώδης» - έτσι και ο « ΝΑΝΟΣ» Βαλαωρίτης συνιστά μια πραγματική «ακυριολεξία» , καθότι ΜΕΓΑΣ…Ο Βαλαωρίτης εντυπωσιάζει για την εύστοχη χρήση του λόγου του, για την ευρηματικότητα και την ικανότητά του να ανακαλεί απόψεις και πρόσωπα στη πορεία της ομιλίας του, ακόμη και για την ταχύτητα της ροής των ιδεών του. Τον είδα για μια ακόμη φορά στην εκδήλωση της 21ης Μαρτίου, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, με αφορμή την Ημέρα της Ποίησης, ***και**** εντυπωσιάσθηκα : Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ένας συμπαθητικός υπερήλιξ ή ένας διατηρητέος λόγιος της παλιάς εποχής, αλλά ένας παραγωγικός διανοούμενος, ένα μάχιμο πνεύμα . Δεν είναι καθόλου περίεργο που κάποια ανθρωπάρια του χώρου των «Οικολόγων Πρασίνων» τον πολέμησαν σε μια φάση άμεσης εμπλοκής του στο οικολογικό κίνημα και στις εκλογές: Γιατί σε αντίθεση με διάφορους άλλους υπερήλικες που μπορούν να είναι διαχειρίσιμοι και ευκόλως μετατρέψιμοι σε αβλαβή εικονίσματα, ο Βαλαωρίτης είχε άποψη και ικανότητα να αγωνίζεται γι αυτήν …. Το νέο βιβλίο αυτού του ανθρώπου που είναι ποιητής, ζωγράφος και «φιλόλογος» με την πιο ευρεία έννοια, αποτέλεσε επίκεντρο μιας εκδήλωσης με σημαντικούς παρουσιαστές και ενδιαφέρον κοινό. Εκτός από τον συγγραφέα , για το βιβλίο «Ο Oμηρος και το αλφάβητο»μίλησαν ο Παναγιώτης Βούζης, διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας, Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, η Μαρία Κακαβούλια, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο Μάνος Στεφανίδης, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών , ο συγγραφέας Δημήτρης Καλοκύρης, όπως επίσης ο συντονιστής της συζήτησης και διευθύνων σύμβουλος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος.

«Με γνωρίζετε οι περισσότεροι ως ποιητή και πεζογράφο, είμαι όμως και συγκριτολόγος», είπε ο Νάνος Βαλαωρίτης, πρώην καθηγητής συγκριτικής φιλολογίας και δημιουργικής γραφής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Ο Βαλαωρίτης εμπνεύστηκε από τη σημασία των αλφαβήτων των βάρδων στη σύνθεση των ουαλικών και ιρλανδικών ποιημάτων και σκέφτηκε να εξετάσει αν κάτι ανάλογο συμβαίνει στα ομηρικά έπη.

Αξιοποιώντας το έργο δύο μεγάλων της εποχής μας, του ανθρωπολόγου Κλωντ Λεβί-Στρος που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή (υπέργηρος αλλά μάχιμος μέχρις εσχάτων !) και του γλωσσολόγου Φερντινάν ντε Σοσύρ, που έκανε το ίδιο πριν 100 χρόνια(1911), ο Βαλαωρίτης εξέτασε ένα μεγάλο εμπειρικό υλικό πριν καταλήξει σε ένα σύστημα ανάλυσης των ομηρικών επών, το οποίο ονομάζει «ακροφωνικό». Σύμφωνα με αυτό, τα γράμματα του αλφαβήτου με τα οποία ονοματίζεται κάθε ραψωδία των ομηρικών επών συνδέονται με πρόσωπα, πράγματα και θέματα που αρχίζουν από αυτό το γράμμα. Έτσι, στο Θ της Ιλιάδας συναντάμε πολλές λέξεις και βασικά θέματα της ραψωδίας που αρχίζουν από θ: θεός, θέαινα, θέω, θεράπων, θάλασσα, Θέτις, θυμός, θεσπέσιος. Η ανάλυση του Βαλαωρίτη αφορά και τα δύο έπη, Ιλιάδα και Οδύσσεια, εντοπίζοντας συμμετρίες και παραλληλισμούς μεταξύ τους, για παράδειγμα, τη χρήση του γράμματος Χ και χ που συμβολίζει τη φονική διασταύρωση του Έκτορα με τον Αχιλλέα στην Ιλιάδα και του Οδυσσέα με τους μνηστήρες στην Οδύσσεια.

Η μέθοδός του δίνει έμφαση στο ίδιο το κείμενο των επών παρά στα ιστορικά τους συμφραζόμενα, τόνισε ο Παναγιώτης Βούζης, επιχειρηματολογώντας υπέρ ενός εγγράμματου Ομήρου που γνώριζε τη γραφή. Και γενικά, η ιδέα περί ενός «λόγιου Ομήρου» ικανού για γλωσσικά παιχνίδια , σε αντίθεση με τις όποιες υποθέσεις π.χ. περί των Επών ως συρραφών προφορικών αφηγήσεων, ήταν η κυρίαρχη στη συγκεκριμένη εκδήλωση.

Από την εκδήλωση αποκόμισα την ιδέα ότι ο κλασικός φιλόλογος και μεταφραστής των ομηρικών επών Δημήτρης Μαρωνίτης, που ήταν στο ακροατήριο, δεν ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα από τις φιλολογικές ασχολίες του Βαλαωρίτη….. Πάντως και αυτός δεν παρέλειψε να εγκωμιάσει το βιβλίο λέγοντας : «διαβάζεται με ενδιαφέρον για το χιούμορ, τη δροσιά του και τα ανατρεπτικά στοιχεία που βρίσκουμε σε αυτό όπως και στην ποίησή του, δείχνοντας ότι η πνευματική νεότητα κάποτε είναι αντίστροφη προς την ηλικία μας».

ΥΓ. Έργα ζωγραφικής του Νάνου Βαλαωρίτη

****ΣΗΜΕΙΩΣΗ Κάποιοι επιμένουν σε αυτό που έμαθαν, ότι δηλαδή πριν το ΚΑΙ δεν βάζουμε κόμμα…. Όταν όμως στην πραγματική ζωή ανακόπτουμε τη ροή του λόγου μας και συνεχίζουμε με το ΚΑΙ, τότε τι κάνουμε ; Σώζουμε τον γραμματικό κανόνα ή τη Σωσυριανή έννοια- που εκφράζει την πραγματική ζωή - ότι ο γραπτός λόγος πρέπει να απεικονίζει τον προφορικό; Πρέπει ή δεν πρέπει η στίξη να αντιστοιχεί στη ροή της ομιλίας μας; Αυτό, για να μπαίνουν σε σκέψεις κάποιοι νέοι, που θέλουν να κάνουν τον διορθωτή κειμένων…

Οι σπόροι και η 12η Μπιενάλε Βενετίας

Η περυσινή ελληνική παρουσία στη 12η Διεθνή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας άκουσε πολλά και διάφορα, ως εκ της πρωτοτυπίας της. Οι σπόροι ως αφηγητές της αγροτικής ιστορίας και το live κέρασμα των θεατών της έκθεσης , κριτικαρίσθηκαν ως τελείως ανορθόδοξα ή και άσχετα με την Αρχιτεκτονική… Εξ άλλου το γεγονός της σύμπτωσης της Έκθεσης με το Παγκόσμιο Έτος Βιοποικιλότητας, δεν φαίνεται να λειτούργησε ως «ελαφρυντικό» για την τέτοια τροπή της ελληνικής παρουσίας στη Βενετία….

Ο υποφαινόμενος συνέβαλε με ένα κείμενό του στην συν-γραφή τόμου σχετικά με « την ελληνική παρουσία («ΚΙΒΩΤΟΣ- Παλαιοί σπόροι –νέες καλλιέργειες), πράγμα που πιθανόν να προσδίδει μεροληπτική χροιά στην άποψή του...Λαμβανομένου αυτού υπόψη, θα έλεγα μόνο ότι η Μπιενάλε ως καλλιτεχνικό γεγονός μπορούσε πάντοτε να «αντέξει» και κάποιες «έκκεντρες» συμμετοχές, με γεφυρο-ποιητικό χαρακτήρα, ανάμεσα στις καλές τέχνες και στη γειωμένη ζωή…

Παρ’ όλη τη γκρίνια, οι εμπνευστές της έκθεσης συνεχίζουν απτόητοι, εκθέτοντας επί ελληνικού εδάφους την άποψή τους. Έτσι το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει την ελληνική συμμετοχή στη 12η Διεθνή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας: “Κιβωτός. Παλαιοί Σπόροι για Νέες Καλλιέργειες”, που τελούσε υπό την επιμέλεια των Φοίβη Γιαννίση και Ζήσης Κοτιώνη. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν στο Μουσείο Μπενάκη, κτίριο Οδού Πειραιώς, στις 28 Μαρτίου 2011 ώρα 20.00, η δε έκθεση θα φιλοξενηθεί στο χώρο μέχρι τις 22 Μαΐου 2011.Αναφέρει το σκεπτικό της πρόσκλησης στα εγκαίνια:

« Μέσα στην οικονομική κρίση, την ελληνική κρίση της αγροτικής παραγωγής και την συρρίκνωση του περιβαλλοντικού αποθέματος, δημιουργείται μια πολυμεσική εγκατάσταση η οποία αναδεικνύει την βιοποικιλότητα του ελληνικού φυτογενετικού υλικού. Δημιουργείται μια κιβωτός σπόρων. Εκεί οι σπόροι παρουσιάζονται ως συναισθητική εμπειρία και ταυτόχρονα, η κουζίνα της κιβωτού παράγει διατροφικά προϊόντα, προτείνοντας στους επισκέπτες μια συμβολική αλλά και πραγματική πλατφόρμα παροδικής συμβίωσης και επικοινωνίας ».

Την έκθεση συνολικά υπογράφουν οι επιμελητές - αρχιτέκτονες Φοίβη Γιαννίση και Ζήσης Κοτιώνης, ενώ συμμετέχουν ο βιολόγος Ορέστης Δαβίας , οι διεθνούς εμβέλειας εικαστικοί καλλιτέχνες Γιάννης Ισιδώρου, Μαρία Παπαδημητρίου, Αλέξανδρος Ψυχούλης και ο αρχιτέκτων Κώστας Μανωλίδης. Την έκθεση συνοδεύει δίγλωσσος κατάλογος και διοργάνωση συμποσίου στις 16 Απριλίου.

Φορέας της διοργάνωσης είναι το ΥΠΕΚΑ και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
http://www.greekark.com/

ECOWEEK 2011: Αστικές Κοινότητες και Πράσινα Κτίρια

Περισσότεροι από 300 σύνεδροι, κυρίως φοιτητές, νέοι μηχανικοί και αρχιτέκτονες από 15 χώρες, συμμετέχουν στο αρχιτεκτονικό, πολιτιστικό και οικολογικό happening σχεδιασμού, που γίνεται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη από τις 28 Μαρτίου έως τις 3 Απριλίου. 37 αρχιτεκτονικά γραφεία της πόλης θα φιλοξενήσουν τα εργαστήρια σχεδιασμού της ECOWEEK 2011, που θέμα τους θα είναι ο οικολογικός σχεδιασμός νέων κτιρίων και κτιριακών συνόλων μηδενικών ρύπων, οι οικολογικές παρεμβάσεις σε υπάρχοντα κτίρια, οι οικολογικές παρεμβάσεις και ο σχεδιασμός τοπίου στον αστικό ιστό και ο οικολογικός σχεδιασμός κτιρίων που θα ωφελήσουν τοπικές ΜΚΟ και τους τοπικούς φορείς. Στα εργαστήρια της ECOWEEKσυμμετέχουν μεταξύ άλλων το ΑΠΘ, ο ΑΚΤΟ, ο Δήμος Θεσσαλονίκης και το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας. Στο συνέδριο- που θα φιλοξενηθεί σε πολιτιστικούς χώρους της Θεσσαλονίκης, όπως το Ολύμπιο, το βιβλιοπωλείο Ιανός, το Ινστιτούτο Γκαίτε, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Βελλίδειο- συμμετέχουν σημαντικοί ομιλητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό όπως ο βραβευμένος αρχιτέκτονας Diebedo Francis Kere, ο οποίος συμμετείχε πρόσφατα σε μια σημαντικότατη έκθεση αρχιτεκτονικής στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, ο βραβευμένος αρχιτέκτονας τοπίου GeorgeHargreaves, η νέα αρχιτέκτονας από τη Σουηδία Rahel Belatchew Lerdell, ο ελληνο-ισραηλινός αρχιτέκτονας ειδικός στην αρχιτεκτονική της ερήμου καθηγητής Σάκης Μείρ, ο αρχιτέκτονας τοπίου Θωμάς Δοξιάδης και άλλοι. Το συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα του ΥΠΕΚΑ, του ΥΠΕΞ , του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Δικαίου, Επιστήμης και Τεχνολογίας και του Δήμου Θεσσαλονίκης, και διοργανώνεται από την Μη Κυβερνητική Οργάνωση ECOWEEKμε συντονιστή τον αρχιτέκτονα, Δρ. Χωροταξίας και σύμβουλο περιβάλλοντος Ηλία Μεσσίνα. Περισσότερες πληροφορίες στο http://www.ecoweek.netfirms.com/ecoweek.gr/ecoweek2011/program.html

TERRA VERDE ΚΑΙ (ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ…) ΑΠΟ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ

H TERRA VERDE προκαλεί συζήτηση στα Χανιά «περί από-ανάπτυξης»…Με δεδομένο τώρα ότι η από-ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας είναι υπαρκτή και καταναγκαστική (!), καθώς η (ομολογημένη) συρρίκνωση του ΑΕΠ ξεπερνάει το 6%, το θέμα της χανιώτικης εκδήλωσης αφορά μιαν «άλλη» ,«Εθελοντική» αποανάπτυξη, που μπορεί να μεγιστοποιήσει την ευημερία . Προς το παρόν η σχετική συζήτηση είναι σα να μιλάς για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου(!), καθώς η πλειοψηφία των ορθοφρονούντων πολιτών προβληματίζεται για τους τρόπους μεγέθυνσης του υλικού προϊόντος που όχι μόνο θα αντιμετωπίσει κοινωνικές ανάγκες αλλά και θα «ξεχρεώσει» τη χώρα … Η βελτίωση της ποιότητας ζωής και ο εξορθολογισμός του συστήματος των αναγκών είναι επιθυμητοί στόχοι, που θα μπορούσαν να συνδυασθούν με την μείωση του υλικού προϊόντος, τον περιορισμό των εισροών/εκροών από και προς την φύση, τη βελτίωση του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση των αναγκών της βιόσφαιρας. Όμως η σχετική προβληματική θα έπρεπε να λάβει υπόψη δύο βασικές παραμέτρους : Αφενός την ταξική δομή της κοινωνίας με την ιδιαιτερότητα του τρόπου κατανάλωσης των «ανωτέρων» τάξεων, και αφετέρου τις διακρατικές σχέσεις , που στον συγκεκριμένο χωροχρόνο «Ελλάδα 2011» εκδηλώνονται με τα γνωστά προβλήματα χρέωσης/υποτέλειας/υποταγής στα βορειοευρωπαϊκά κέντρα . Κοντολογίς, μια διαδρομή αποανάπτυξης θα έπρεπε να περνάει από δραστικές μεταβολές στο συνολικό «μοντέλο κατανάλωσης», όπου ο πλούτος και η ευμάρεια συνδέονται γενικά με την σπατάλη, αλλά και από μια σκιαγράφηση της διαδικασίας εξόφλησης του χρέους – ή και γραψίματός του εκεί που δεν λέγεται…Χωρίς αυτά, τα υπόλοιπα μοιάζουν με ασκήσεις επί χάρτου … Να τι αναφέρει το κείμενο πρόσκλησης στην εκδήλωση των Χανίων αύριο Τετάρτη, 23/3, στις 20:00 στην αίθουσα του ΤΕΕ (Νεάρχου 23) : Το βασικό κριτήριο με το οποίο μετράμε την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, στην Ελλάδα (και όχι μόνο) είναι αν κάθε χρόνο αυξάνει το ΑΕΠ, αύξηση η οποία αποτελεί και βασικό στόχο της οικονομικής δραστηριότητας. Δηλαδή, η μεγέθυνση της οικονομίας σε εθνικό βαθμό αλλά και η γιγάντωση της καλλιέργειας (για παράδειγμα) στην μικρότερη κλίμακα του αγρότη, η γιγάντωση του κύκλου εργασιών και η συσσώρευση κεφαλαίου για κάθε επιχείρηση. Τα μειονεκτήματα αυτής της αντίληψης για την οικονομία τα έχουμε αντιληφθεί για τα καλά. Καταστροφή του περιβάλλοντος (φυσικού και αστικού) και χειροτέρευση της ποιότητας ζωής μας. Η κυρίαρχη άποψη υποστηρίζει ότι για να ξεπεράσουμε την άσχημη αυτή κατάσταση, θα πρέπει να προχωρήσουμε σε περαιτέρω ανάπτυξη /μεγέθυνση. Μήπως όμως είναι τελικά άτοπο να προσπαθούμε να λύσουμε προβλήματα και να επιδιορθώσουμε καταστάσεις χρησιμοποιώντας ως όπλο, το «εργαλείο» που δημιούργησε αυτά τα προβλήματα; Εδώ και αρκετά χρόνια, έχει αρχίσει να αναπτύσσεται μία διαφορετική αντίληψη, που με την οικονομική και περιβαλλοντική κρίση, γίνεται όλο και πιο γνωστή: Η θεωρία της ΑΠΟ-ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ. Η λογική της από-ανάπτυξης εστιάζει και στην έξοδο από την λογική της «οικονομίας της αγοράς». Προτείνει διαφορετικές εναλλακτικές που αφορούν (αρχικά) την σχέση μεταξύ μικρών ομάδων. Για παράδειγμα την μείωση της χρήσης των χρημάτων και την έναρξη λογικών μεταξύ των ανθρώπων όπως ανταλλαγή αγαθών αλλά και υπηρεσιών. Την οργάνωση της παραγωγής σε τοπική κλίμακα και πολλά άλλα… Η ιδέα της από-ανάπτυξης έχει εφαρμοστεί σε αρκετές περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στην Αργεντινή στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, αλλά και στην Καταλονία, για την περίπτωση της οποίας υπάρχει και η ταινία «φόρος τιμής στην Καταλονία 2». Η Terra Verde, οργανώνει εκδήλωση/συζήτηση με θέμα την ΑΠΟ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ, και στόχο την καλύτερη κατανόηση αυτής της διαφορετικής λογικής. Θα πραγματοποιηθεί: · Προβολή της ταινίας «φόρος τιμής στην Καταλονία 2» · Συζήτηση με εισηγητές: Νικολαϊδη Βαγγέλη (Επίκουρος καθηγητής οικονομικών επιστημών Παν. Κρήτης) Λαπατσιώρα Σπύρο (Λέκτορας Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών Παν. Κρήτης) Σερντεδάκι Νίκο (Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Παν. Κρήτης)

ΧΡΥΣΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

Η είδηση είναι ενδιαφέρουσα, έχει ως άμεση αφετηρία το http://anemogastri.blogspot.com/ [ΤΟ ΙΡΑΝ «ΦΟΡΤΩΝΕΙ» ΧΡΥΣΟ Από τους Financial Times (via Euro2day), Του Jack Farchy (Λονδίνο)] και σχετίζεται «οπτικοακουστικά» με την αυξημένη ζήτηση χρυσού από χώρες όπως το Ιράν… Το βάθος όμως της υπόθεσης φαίνεται πολύ πιο μεγάλο από μια απλή αύξηση της ζήτησης ενός εμπορεύματος.

Όταν οι «Δυτικές δυνάμεις» μπαινοβγαίνουν στο διεθνές τραπεζικό σύστημα για να προβούν στο πάγωμα ή/και σε κατασχέσεις καταθέσεων οποιουδήποτε έχουν βάλει στο μάτι- όπως έκαναν πρόσφατα και με την περίπτωση του δικτάτορα της Λιβύης - είναι επόμενο να τραυματίζουν την αξιοπιστία και να υπονομεύουν την αποταμιευτική και «αποθησαυριστική» λειτουργία των τραπεζών. Σε αντίθεση με την «αόρατη χείρα» της αγοράς κατά τον Άνταμ Σμιθ, η «ορατή χείρ» της Νέας Τάξης έχει επανειλημμένα εξωτερικεύσει το παρεμβατικό της πρόσωπο, ενισχύοντας την ανασφάλεια διαφόρων προβληματικών καθεστώτων, όσον αφορά την τύχη των καταθέσεών τους…Έτσι όμως, είτε λόγω της νεοταξικής λαθροχειρίας είτε λόγω της ευρύτερης οικονομικής και νομισματικής ανασφάλειας, επακολουθεί η προσφυγή στο χρυσό, που με τη σειρά της πλήττει τα διεθνή μέσα πληρωμών και ιδιαίτερα το δολλάριο : Το νόμισμα που από την εποχή της άρσης της μετατρεψιμότητάς του σε χρυσό(1971, Νίξον) φιλοδόξησε να παίξει το ρόλο ενός καθολικού μέσου πληρωμών – φυσικά με το αζημίωτο για τους εκδότες του… Λιγότερο δολλάριο, λιγότερο ευρώ και περισσότερος χρυσός σε διεθνείς χρηματικές λειτουργίες, συνιστά ένα κοκτέϊλ δυσάρεστο για τις δυτικές δυνάμεις, σχεδόν «κώνειο» για την οικονομική υπεροχή τους. Ταυτόχρονα όμως μια τέτοια νομισματική φόρμουλα σημαίνει αποδυνάμωση των παραδοσιακών πιστωτικών εργαλείων, με τα οποία αυτές οι δυνάμεις προσπαθούσαν να αναχαιτίσουν τις υφεσιακές εξελίξεις. Και η διεύρυνση της χρήσης του χρυσού συνιστά αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, υπέρ του αγοραίου παράγοντα και εις βάρος του όποιου δημοσίου ελέγχου των οικονομιών, έστω και από αυτούς που ομνύουν στον φιλελευθερισμό.

Τελικά ο χρυσός είναι στοιχείο αταξίας και παράδοσης της διεθνούς οικονομίας στο τυχαίο. Αλλά οι χώρες που προσφεύγουν σε αυτόν όλο και περισσότερο – Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Ιράν – φαίνονται αποφασισμένες να αμφισβητήσουν το παραδοσιακό μοντέλο του δυτικού «τοκιστή και σουλατσαδόρου», που έχουν γενναία επιδοτήσει στο παρελθόν….

KOE : ΧΥΜΑ ΚΑΙ ΤΣΟΥΒΑΛΑΤΑ…..

Η φρασεολογία της «Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας» μπορεί να μην είναι τόσο κομψή και νεωτεριστική, όμως αντανακλά την «πραγματική πραγματικότητα» - κατά πως έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης – και όχι την «εικονική πραγματικότητα» των «ανθρωπιστικών βομβαρδισμών» και της «σωτηρίας του Λαού της Λιβύης» δαπάναις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

Να τι λέει η ανακοίνωση της οργάνωσης, που εκδόθηκε στις 21.3.2011 : 1) Η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας καταδικάζει απερίφραστα την ιμπεριαλιστική επίθεση στη Λιβύη και την απαράδεκτη άμεση εμπλοκή της χώρας μας, την οποία η «κυβέρνηση» Παπανδρέου έχει καταστήσει ξέφραγο αμπέλι και βάση δολοφονικών επιδρομών. Ο χρεοκοπημένος Παπανδρέου και το κόμμα του, αφού επί δεκαετίες συνεδρίαζαν αγκαλιά με χασάπηδες τύπου Μπεν Αλί και Μουμπάρακ στη «σοσιαλιστική διεθνή», κι αφού «τιμώρησαν» το Ισραήλ για τις σφαγές στη Γάζα με… αναβάθμιση της πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας, ξαφνικά κόπτονται για το λαό της Λιβύης – και συμμετέχουν στο νέο έγκλημα με φρεγάτες, AWACS και παροχή των αεροδρομίων της χώρας (για αυτό, λεφτά υπάρχουν). 2) Οι πραγματικοί στόχοι των δυτικών επιδρομέων είναι: Πρώτο, να σπάσουν το μέτωπο των εξεγερμένων αραβικών λαών και να τους ξαναθέσουν υπό έλεγχο, ακριβώς επειδή σήμερα σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι κινούνται εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι πριν ένα χρόνο – και το τελευταίο πράγμα που επιθυμούν είναι η αντικατάσταση των παλιών δικτατορικών καθεστώτων από νέες μπανανίες υπό τον άμεσο έλεγχο των δυτικών πολυεθνικών. Δεύτερο, να καταλύσουν την ανεξαρτησία χωρών, μετατρέποντάς τις σε τραπουλόχαρτα στα χέρια της Δύσης για να βάλουν άμεσα και πιο σίγουρα χέρι στα πετρέλαια της περιοχής. Σ’ αυτά τα σχέδια διευκολύνονται από τον πλήρη εκφυλισμό των καθεστώτων που αναφέρονταν στον παναραβικό εθνικισμό. 3) Εκμεταλλευόμενες την εξέγερση εναντίον του Καντάφι, και με την ανοχή ή και αρχικά υποστήριξη άλλων δυνάμεων όπως η Ρωσία, η Κίνα και ο Αραβικός Σύνδεσμος, που εκπροσωπεί επάξια τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής, οι Γάλλοι, Βρετανοί και Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές υφάρπαξαν μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων». Με βάση αυτή την απόφαση βομβαρδίζουν και γενικεύουν τη διεθνή αταξία στα πλαίσια της κρίσης, με απρόβλεπτες συνέπειες. 4) Για μια ακόμη φορά η «ανεξάρτητη και ενωμένη Ευρώπη» αποδεικνύεται ένα τραγικό ανέκδοτο, με τον Σαρκοζί από τη μια να προσπαθεί να διασωθεί από τα σκάνδαλά του αναβιώνοντας το όραμα της … Γαλλικής Αυτοκρατορίας, και τη Μέρκελ από την άλλη επικεφαλής μιας Γερμανίας που έχει αφεθεί εκτός της νέας «διευθέτησης». Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ συμμετέχουν, ώστε να μπορέσουν να βάλουν πόδι αντικαθιστώντας το γαλλικό ιμπεριαλισμό, ενώ ταυτόχρονα φοβούνται το άνοιγμα ενός τρίτου μετώπου μετά το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Να σταματήσει η εμπλοκή της Ελλάδας στο νέο ιμπεριαλιστικό έγκλημα !

ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ ! (προ-ειδο- ΠΟΙΗΣΗ του Ιατρόπουλου)

Καταλάβαινα πλήρως το «άγχος ανάδειξης» των διαφόρων λογοτεχνών. Αυτό που δεν μπορούσα να καταλάβω ήταν το άγχος του ποέτα Ιατρόπουλου, που τον έφερνε σε κάτι απίθανα τηλεοπτικά πάνελ με κάτι απίθανα θέματα και κάτι συνομιλητές της πλάκας….Τον είχα σχεδόν σβήσει από τα κατάστιχά μου ως ανάξιο λόγου, όταν τελευταία διάβασα ένα πολύ σοβαρό κείμενό του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήλθε και ένα καθάριο ποιητικό του μήνυμα, δείγμα μιας αυθεντικής δημιουργικής πνοής. Όχι επειδή έθαβε τον ΓΑΠ – ΟΧΙ, εκατό φορές ΟΧΙ : Αλλά γιατί έβγαζε πραγματικά την ποίηση στο κλαρί, γιατί την ξέκοβε από τις ανώδυνες αοριστολογίες και τις ψιλοευαισθησίες περί ανέμων και περί υδάτων. Όχι γιατί συμφωνούσα με τις πιο πολλές από τις ιδέες του : Αλλά γιατί έριχνε σε μια πρωτότυπη ποιητική φόρμα ένα πολιτικό λόγο διεγερτικό και συναισθηματικό.
Η εκτόξευση του Ιατρόπουλου στον ποιητικό ουρανό δείχνει πώς τα κάτω μπορούν να έλθουν πάνω, πώς οι έσχατοι μπορούν να γίνουν πρώτοι, πώς το «μέσα» του καϋμού μπορεί να έλθει στο «έξω» του κοινωνικού λόγου….Πώς η ανατροπή δεν είναι ανέφικτη !


Ανοιχτή προ-ειδο-ποίηση του Δημήτρη Ιατρόπουλου, ως συμμετοχή στην Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης



Αυτά τα σύννεφα είναι δικά μας, και τα ποτάμια αυτής της χώρας και τα δέντρα. Και όλα τα κορίτσια και τα αγόρια και τα πουλιά.Κι αν σου λέω για τα σύννεφα, έχουμε δικό μας ουρανό εμείς, δικό μας άνεμο, δικούς μας αστρικούς αρχηγούς, δικές μας παρουσίες και οπτασίες.

Έχουμε δική μας ιστορία, το κατάλαβες;Μέσα στο δικό σου διαβατήριο όμως, κοιμάται ένα ψεύτικο όνομα, μια ληστευμένη φυσιογνωμία, ένα ξένο παράρτημα ζωής.Φύγε λοιπόν τώρα, φύγε!

Δεν σε θέλουμε στην πατρίδα μας.Εμείς όταν ανασαίνουμε μιλάμε με τους καιρούς και τα χρόνια. Κι όταν κοιταζόμαστε, «βλέπουμε» κιόλας, ο ένας τον άλλο.Στα δικά μας τα χώματα, κυκλοφορεί μια Ιδέα που δεν πεθαίνει, δεν αλλάζει, δεν υπόκειται σε νόμους, δε μπαίνει σε διατάξεις, δεν μετατρέπεται σε εγκυκλίους.

Κι αυτό που εμείς ονομάζουμε Λόγο Τιμής, είναι δικό μας απόκτημα, διαχρονική κατάκτηση, εμείς εδώ φίλε, έχουμε πληρώσει με πολύ αίμα αυτά τα σύνορα, αυτή τη σημαία, είμαστε νοικοκυραίοι, είμαστε νοματαίοι.

Ξέρεις από πού έρχεται η λέξη; Από το «ονοματαίος». Που σημαίνει νοικοκύρης με όνομα, άνθρωπος με βάση και ουσία.Και πάνω απ όλα, αφεντικό της γης του και των προγόνων του.Και πάνω απ τα άλλα, κτήτορας, ιδιοκτήτης κι όχι ενοικιαστής, του ιστορικού του χρόνου.

Εσύ δεν μας κάνεις. Δε μιλάς κανονικά, τη σπουδαία πολυδύναμη γλώσσα μας.Δεν ταιριάζεις με τα χνώτα μας, είσαι ξένος.

Και αυτά τα παραμύθια τώρα, ότι δεν υπάρχουν ξένοι πάνω στη Γη κι ότι όλοι είμαστε ίδιοι, να τα φορέσεις στα δικά σου παιδιά, όχι στα δικά μας, τ’ ακούς;

Πάνω στη Γη, είμαστε όλοι άνθρωποι, είμαστε Παρόμοιοι, αλλά δεν είμαστε Ίδιοι.Μην κάνεις αστεία με τη γλώσσα μας γιατί είναι η σπουδαιότερη πάνω στον πλανήτη και καθαρίζει τις έννοιες και δίνει όνομα στα πράγματα και στις ιδέες, και φιλοξενεί ιδανικά και ποτίζει το Πνεύμα.

Όλα εδώ μέσα είναι κόκκινα από το αίμα που αιώνες τώρα χύνουμε για να στήσουμε και να στηρίξουμε αυτή την πατρίδα.Όλα εδώ μέσα είναι γαλανά από τον καθαρό μας ουρανό.Όλα εδώ μέσα είναι πράσινα από τα πανάρχαια δέντρα μας.Όλα εδώ μέσα είναι μπλε από την αθάνατη, τη δικιά μας θάλασσα.Όλα εδώ μέσα είναι μαβιά από το χρώμα των υπέροχων δειλινών μας.Όλα εδώ μέσα είναι κίτρινα από τις θεϊκές μαργαρίτες και τα μαγιάτικα τριαντάφυλλα μας.Όλα εδώ μέσα είναι λευκά απ τα ασβεστωμένα σοκάκια και τα παραθυρόφυλλα των νησιών μας.Κι ήρθες εσύ, να μας φέρεις το ΜΑΥΡΟ!

Φύγε, δεν σε θέλουμε στην πατρίδα μας.Γύρνα εκεί που γεννήθηκες. Έχεις κι εσύ πατρίδα, τη σεβόμαστε, δεν ήρθαμε εκεί να στη διαλύσουμε, να την ξεπουλήσουμε, να την σβήσουμε απ το χάρτη των Εθνών, των Λαών και των Ηπείρων.

Εσύ όμως ήρθες εδώ και παριστάνεις τον δικό μας χωρίς να είσαι. Λες ψέματα, δεν μας μοιάζεις, δεν μας ταιριάζεις. Φύγε, φύγε τώρα!

Είχαμε θεσπέσια δάση, φυτεμένα απ τα μαγικά χέρια των Θεών μας εδώ και χιλιάδες χιλιάδων χρόνια. Και μας τα κάψανε αυτοί που σε έστειλαν για να διαλύσεις τη χώρα μας.

Έχουμε αθάνατα, πανέμορφα νησιά. Κι ήρθες εσύ και αρχίσανε οι ψυχοπαθείς εχθροί του τόπου μας να ζητάνε τα νησιά μας, να τα τυλίξουνε σε μια κόλλα χαρτί, σ ένα ψευτοσυμβόλαιο, να τα κάνουν τραπουλόχαρτα των τοκογλύφων φίλων σου και των προστατών σου.

Έχουμε το λαό μας, να δουλεύει και να χαίρεται τον ήλιο του, τις παρέες του, τα έθιμά του, τις παραδόσεις του, τις ανθρώπινες σχέσεις του, την επαφή του με τη χρυσή παλέτα της ιστορίας του.

Εδώ το Πάσχα, το λέμε Λαμπρή, εδώ μαζί με τον Ιησού ανασταίνεται και η Περσεφόνη, εδώ η Ανάσταση είναι το άλλο πρόσωπο της Άνοιξης, εδώ οι Ποιητές μας, δίδαξαν στην υπόλοιπη ανθρωπότητα τη διαφορά και την απόσταση ανάμεσα στο «βρίσκομαι», στο «είμαι» και στο «υπάρχω».

Κι ήρθες εσύ να τα διαλύσεις όλα, να τα ξεπουλήσεις όλα, να τα σβήσεις απ το χάρτη των Εθνών, των Λαών και των Ηπείρων.Το ξέρουμε δεν είσαι μόνος σου, αυτοί που σε στείλανε, σου ετοίμασαν και την προίκα σου στον τόπο μας εδώ και χρόνια.

Και μαζί σου, στείλανε και αρμαθιές, ασκέρια, ομάδες από δικούς σου που ψευτομιλάνε κι αυτοί τη γλώσσα μας, όπως όλοι οι υπάλληλοι κάθε υπηρεσίας.

Όσο για τους άλλους, τους δικούς μας, τους Εφιάλτες, τους ΠηλιοΓούσηδες, τους Νενέκους, αυτούς, όση δύναμη κι αν νομίσουν πως έχουν, όση εξουσία κι αν έχουν αγοράσει με τα λεφτά του δικού μας ιδρώτα, ξέρουμε καλά, τι θα τους κάνουμε.Έχουμε μεγάλη εμπειρία σε τέτοια θέματα, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, ξέρεις...Εσύ κοίταξε τον εαυτό σου μονάχα, τίποτε άλλο.

Και φύγε. Φύγε τώρα. Δεν είσαι δικός μας.Δεν σε θέλουμε στην πατρίδα μας.Μη νομίσεις ότι θα τα καταφέρεις με τίποτε μισθοφόρους. Μας έχει ξανατύχει. Και τους περάσαμε απ τη μηχανή του κιμά.

Μην πιστέψεις ότι θα σε αφήσουμε να πουλήσεις την πατρίδα μας. Μην ξεγελαστείς ότι έχεις κάποια δύναμη.Τίποτε εδώ μέσα δεν σου ανήκει. Ούτε ο Στρατός Μας, ούτε το Ναυτικό Μας, ούτε η Αεροπορία Μας, ούτε το Λιμενικό Μας, ούτε η Αστυνομία Μας, ούτε η Πυροσβεστική Μας, κατάλαβες;

Φύγε τώρα, δεν είσαι δικός μας, άδειασέ μας τη γωνιά, δεν σε θέλουμε.Φύγε όσο είναι καιρός. Νιώσε το, μέσα στο όποιο μυαλό σου. Για να μην το νιώσεις στο πετσί σου.Φύγε από δω.

Δεν σε θεωρώ προδότη. Είσαι καλός πατριώτης. Υπηρετείς την πατρίδα σου κι εσύ, όπως κι εγώ, αυτή τη στιγμή. Είμαστε κι οι δυό πατριώτες.Αλλά σε διαφορετική πατρίδα ο καθένας…

Φύγε λοιπόν, τώρα, όσο είναι καιρός...Φτάνει με σένα. Για τους «άλλους» θα φροντίσουμε εμείς. Μην ανακατεύεσαι στα δικά μας πράγματα..Φύγε, ΤΩΡΑ!

ΥΓ.

Εικαστική δημιουργία των Άγγελου Κράλη και Γιάννας Νεοφύτου, από την έκθεση ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ