Δεν θέλω να κρύψω, ότι μετά τους θανάτους ορισμένων πολιτικών, μου ερχόταν στο νου ένα υπέροχο ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη – με εκείνα τα κρυστάλλινα νοήματα που δεν έχρηζαν αποκρυπτογράφησης. Είναι το ΕΠΙΤΥΜΒΙΟΝ:
Πέθανες- κι έγινες και συ: ο καλός,O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που προσέφερες.
A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα 'ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θά 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος….
Για πολλά χρόνια τελούσα υπό την επήρεια των αναφορών του περιοδικού ΑΝΤΙ στον Μιλτιάδη Έβερτ, αφενός για τη συμμετοχή του στην παρακρατική φοιτητική οργάνωση ΕΚΟΦ – που έδρασε πριν τη δικτατορία – και αφετέρου για τις χαμηλές σπουδαστικές του επιδόσεις , για το ότι είχε πάρει πτυχίο με 5άρια σε όλα σχεδόν(!) τα μαθήματα… Κάποτε όμως , σε μια σκιαγράφηση της ζωής του από έντυπο μεγάλης κυκλοφορίας, πληροφορήθηκα ότι αυτός ο παλαιοδεξιός κύριος ήταν ζωόφιλος, με προτίμηση στα σκυλιά…Η συγκεκριμένη πληροφορία κλόνισε μέσα μου την έντονη αρνητική γνώμη για το πρόσωπό του. Σκέφθηκα ότι στις τσέπες αυτού του συμβατικού πολιτικού υπήρχε σωσμένο ένα κομπόδεμα τρυφερότητας….
Για πολλά χρόνια τελούσα υπό την επήρεια των αναφορών του περιοδικού ΑΝΤΙ στον Μιλτιάδη Έβερτ, αφενός για τη συμμετοχή του στην παρακρατική φοιτητική οργάνωση ΕΚΟΦ – που έδρασε πριν τη δικτατορία – και αφετέρου για τις χαμηλές σπουδαστικές του επιδόσεις , για το ότι είχε πάρει πτυχίο με 5άρια σε όλα σχεδόν(!) τα μαθήματα… Κάποτε όμως , σε μια σκιαγράφηση της ζωής του από έντυπο μεγάλης κυκλοφορίας, πληροφορήθηκα ότι αυτός ο παλαιοδεξιός κύριος ήταν ζωόφιλος, με προτίμηση στα σκυλιά…Η συγκεκριμένη πληροφορία κλόνισε μέσα μου την έντονη αρνητική γνώμη για το πρόσωπό του. Σκέφθηκα ότι στις τσέπες αυτού του συμβατικού πολιτικού υπήρχε σωσμένο ένα κομπόδεμα τρυφερότητας….
Γι αυτό μεταγενέστερα, στις αρχές του αιώνα που διανύουμε, με σκασμένη τη φούσκα του ελληνικού χρηματιστηρίου , σημείωσα και εκτίμησα την εμμονή του στη διερεύνηση του σκανδάλου – κοντολογίς στην αναζήτηση των κυρίων που με τεχνητούς τρόπους κράτησαν τις μετοχές ψηλά μέχρι την τέλεση των εκλογών του 2000. Με τον τρόπο αυτό εκπλήρωνε ένα στοιχειώδες δημοκρατικό καθήκον, ανεξάρτητα μάλιστα και από τις κινήσεις της παράταξής του : Η οποία παρακολουθούσε το όλο θέμα ανήμπορη ή απρόθυμη στο να εγείρει ζητήματα και να αποδώσει ευθύνες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου