Ο κ. Καμίνης αξίζει πραγματικά συγχαρητήρια για την πρόταση που υπέβαλε προς το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, με στόχο την διαμεσολάβηση για την διακοπή της απεργίας πείνας των «μεταναστών» του Μεγάρου Υπατίας και το ξεκίνημα διαλόγου με την κυβέρνηση. Αντίθετα είναι απαράδεκτη η αντίρρηση των συμβούλων της πλειοψηφίας που ψήφισαν «παρών», η ευθιξία των κκ Αντιδημάρχων που υπέβαλαν την παραίτησή τους και το λευκό που ψήφισε η παράταξη του κ. Κακλαμάνη….
Η κοινή λογική δείχνει ότι το αναντίρρητο, ανθρώπινο και οικουμενικό δικαίωμα στο άσυλο για πολιτικούς λόγους, τελεί υπό την διαχείριση των κρατών προς τα οποία απευθύνεται η αίτηση του ασύλου. Τα κράτη είναι επιφορτισμένα με την εξέταση των αιτημάτων ξένων πολιτών για την χορήγηση ασύλου – όπως τα κοινωνικά κινήματα, οι Δημοκρατικές συλλογικότητες, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και οι φορείς διεθνούς αλληλεγγύης, είναι επιφορτισμένοι με το να ελέγχουν τα κράτη για την πιθανή καταστρατήγηση του δικαιώματος στο άσυλο , μέσω της αδικαιολόγητης απόρριψης των αιτημάτων των ξένων πολιτών. Αυτό παραπέρα σημαίνει ότι και το μεν και οι δε, και το κράτος και οι οργανώσεις, έχουν ως πεδίο δράσης και ελέγχου την εξέταση ατομικών περιπτώσεων και ατομικών αιτημάτων ασύλου. Δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να νοηθούν συλλογικά αιτήματα…
Τώρα βέβαια υπάρχει και το μεγάλο ζήτημα της «φέρουσας ικανότητας» της χώρας σε «μετανάστες» και πολιτικούς πρόσφυγες. Κι από κοντά έρχεται το ζήτημα της «φέρουσας ικανότητας» του αθηναϊκού κέντρου σε δραστηριότητες παραεμπορίου , σε πρόχειρες εγκαταστάσεις «μεταναστών», στη διακίνηση ναρκωτικών και στην πορνεία. Πρόκειται για μεγάλα ζητήματα, που εμμέσως θέτουν το πρόβλημα του βαθμού της ευθύνης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη διεθνή φτώχεια : Γιατί αναντίρρητα υπάρχει ένα τέτοιο θέμα ευθύνης, όμως η ευθύνη κάθε χώρας και κάθε πολίτη έχει όρια και είναι πεπερασμένη.
Απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα, οι συστηματικοί πλειοδότες ευαισθησίας επιδιώκουν να βραχυκυκλώσουν τον κριτικό λόγο, να τον συκοφαντήσουν ως ακροδεξιό και ρατσιστικό. Αυτή η πλειοδοσία, που μετά την πρόχειρη απόξεσή της αναδεικνύει ένα πρόσωπο ανευθυνότητας και απέραντου εγωϊσμού – εγωϊσμού απέναντι στη γηγενή φτώχεια αλλά και απέναντι στις μελλοντικές γενιές – συνεχίζει κάποιες πρακτικές πολιτικής πλειοδοσίας, που προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στη χώρα. Παραδείγματος χάρη στην περίπτωση του Μακεδονικού ζητήματος, προ εικοσαετίας, όταν κάποιοι «πλειοδότες » ρυμούλκησαν την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών σε μια πολιτική άδικη, απεμπολώντας τη λύση ενός ονόματος γεωγραφικού (π.χ. Βόρεια Μακεδονία) που θα μας έσωζε από όλη την επακόλουθη σπατάλη πολιτικής ενέργειας……
Σε αυτό το θλιβερό σκηνικό των ξενοδοχείων που κλείνουν και των εν Αθήναις εμπορικών λουκέτων , που προφανώς διαφεύγουν της προσοχής των «προοδευτικών των βορείων προαστίων» ή των λογοτεχνών που κόπτονται πρωτίστως για το ανθρωπιστικό τους look , το να μιλάς ελαφρά τη καρδία για το πρόβλημα που δημιουργείται από τη λειτουργία μιας ομάδας ξένων πολιτών ως κράχτη για παραπέρα διεισδύσεις στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, είναι σα να μιλάς για σχοινί σε έναν υποψήφιο για εκτέλεση με απαγχονισμό…Είναι το άκρον άωτο της ανευθυνότητας, το να βλέπεις λόγου χάρη το παραεμπόριο να δρα ανενόχλητο στον αθηναϊκό χώρο, και να μην καταλαβαίνεις ότι υπηρετεί τα περιφερειακά αγοραστικά κέντρα του μεγάλου κεφαλαίου - τραυματίζοντας θανάσιμα την μικρομεσαία εμπορική επιχείρηση, που είναι ο στυλοβάτης του κέντρου που αγαπήσαμε ….
Η κοινή λογική δείχνει ότι το αναντίρρητο, ανθρώπινο και οικουμενικό δικαίωμα στο άσυλο για πολιτικούς λόγους, τελεί υπό την διαχείριση των κρατών προς τα οποία απευθύνεται η αίτηση του ασύλου. Τα κράτη είναι επιφορτισμένα με την εξέταση των αιτημάτων ξένων πολιτών για την χορήγηση ασύλου – όπως τα κοινωνικά κινήματα, οι Δημοκρατικές συλλογικότητες, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και οι φορείς διεθνούς αλληλεγγύης, είναι επιφορτισμένοι με το να ελέγχουν τα κράτη για την πιθανή καταστρατήγηση του δικαιώματος στο άσυλο , μέσω της αδικαιολόγητης απόρριψης των αιτημάτων των ξένων πολιτών. Αυτό παραπέρα σημαίνει ότι και το μεν και οι δε, και το κράτος και οι οργανώσεις, έχουν ως πεδίο δράσης και ελέγχου την εξέταση ατομικών περιπτώσεων και ατομικών αιτημάτων ασύλου. Δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να νοηθούν συλλογικά αιτήματα…
Τώρα βέβαια υπάρχει και το μεγάλο ζήτημα της «φέρουσας ικανότητας» της χώρας σε «μετανάστες» και πολιτικούς πρόσφυγες. Κι από κοντά έρχεται το ζήτημα της «φέρουσας ικανότητας» του αθηναϊκού κέντρου σε δραστηριότητες παραεμπορίου , σε πρόχειρες εγκαταστάσεις «μεταναστών», στη διακίνηση ναρκωτικών και στην πορνεία. Πρόκειται για μεγάλα ζητήματα, που εμμέσως θέτουν το πρόβλημα του βαθμού της ευθύνης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη διεθνή φτώχεια : Γιατί αναντίρρητα υπάρχει ένα τέτοιο θέμα ευθύνης, όμως η ευθύνη κάθε χώρας και κάθε πολίτη έχει όρια και είναι πεπερασμένη.
Απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα, οι συστηματικοί πλειοδότες ευαισθησίας επιδιώκουν να βραχυκυκλώσουν τον κριτικό λόγο, να τον συκοφαντήσουν ως ακροδεξιό και ρατσιστικό. Αυτή η πλειοδοσία, που μετά την πρόχειρη απόξεσή της αναδεικνύει ένα πρόσωπο ανευθυνότητας και απέραντου εγωϊσμού – εγωϊσμού απέναντι στη γηγενή φτώχεια αλλά και απέναντι στις μελλοντικές γενιές – συνεχίζει κάποιες πρακτικές πολιτικής πλειοδοσίας, που προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στη χώρα. Παραδείγματος χάρη στην περίπτωση του Μακεδονικού ζητήματος, προ εικοσαετίας, όταν κάποιοι «πλειοδότες » ρυμούλκησαν την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών σε μια πολιτική άδικη, απεμπολώντας τη λύση ενός ονόματος γεωγραφικού (π.χ. Βόρεια Μακεδονία) που θα μας έσωζε από όλη την επακόλουθη σπατάλη πολιτικής ενέργειας……
Σε αυτό το θλιβερό σκηνικό των ξενοδοχείων που κλείνουν και των εν Αθήναις εμπορικών λουκέτων , που προφανώς διαφεύγουν της προσοχής των «προοδευτικών των βορείων προαστίων» ή των λογοτεχνών που κόπτονται πρωτίστως για το ανθρωπιστικό τους look , το να μιλάς ελαφρά τη καρδία για το πρόβλημα που δημιουργείται από τη λειτουργία μιας ομάδας ξένων πολιτών ως κράχτη για παραπέρα διεισδύσεις στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, είναι σα να μιλάς για σχοινί σε έναν υποψήφιο για εκτέλεση με απαγχονισμό…Είναι το άκρον άωτο της ανευθυνότητας, το να βλέπεις λόγου χάρη το παραεμπόριο να δρα ανενόχλητο στον αθηναϊκό χώρο, και να μην καταλαβαίνεις ότι υπηρετεί τα περιφερειακά αγοραστικά κέντρα του μεγάλου κεφαλαίου - τραυματίζοντας θανάσιμα την μικρομεσαία εμπορική επιχείρηση, που είναι ο στυλοβάτης του κέντρου που αγαπήσαμε ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου