Ο Δημήτρης Μπούσμπουρας, βιολόγος , συγγραφέας, στέλεχος της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και συμμέτοχος πολλών οικολογικών εγχειρημάτων, αναφέρεται στην υπόθεση της θέσπισης των 10 στρεμμάτων ως ορίου αρτιότητας και ως προϋπόθεσης για την εκτός σχεδίου δόμηση…..Τα 10 στρέμματα που έγιναν 4 στη πορεία των ενδοκοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών ζυμώσεων, ύστερα από κυβερνητική αναδίπλωση, συνεχίζουν ή και διευρύνουν την τρύπα της δόμησης στο οπουδήποτε, ερήμην οποιουδήποτε χωροταξικού συνδυασμού….Υπαίτιοι φυσικά, κάποιοι κύριοι βο(υ)λευτές, οι οποίοι τοις κείνων (χ)ρήμασιν πειθόμενοι, καταπολέμησαν το Νομοσχέδιο της κυρίας Μπιρμπίλη.
Γράφει ο Μπούσμπουρας :
«Στην Ελλάδα η εκτός σχεδίου δόμηση έχει απαγορευτεί με νόμο του 1923. Παρ’ όλα αυτά εφαρμόζεται, είτε παράνομα είτε νόμιμα, με διάφορες παρεκκλίσεις και εξαιρέσεις.
Ανάλογα φαινόμενα δεν συναντάμε στην Ευρώπη όπου εκεί οι περισσότερες χώρες έχουν απαγορεύσει την εκτός σχεδίου δόμηση πριν από πολλές δεκαετίες.
Η «κατά παρέκκλιση» ρύθμιση της εκτός σχεδίου δόμησης είναι πρωτοτυπία της Ελλάδας και έχει γίνει επί χούντας..
Αν μπούμε στην λογική να αποζημιώνονται όλοι για την στέρηση του δικαιώματος να κτίζουν εκτός σχεδίου, θα θέλαμε 10 μνημόνια.
Η ανά περιοχή ρύθμιση είναι προφανώς το ζητούμενο.
Όσοι όμως έχουν συμμετάσχει στην εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών ή χωροταξικών σχεδίων, στην παρουσίαση ή δημοσιοποίηση αυτών, θα έχουν δει τι σοβαρό θέμα υπάρχει κατά περίπτωση και τι απίθανες συμμαχίες δημιουργούνται. Το παιχνίδι τοπικά είναι χαμένο αν δεν υποστηρίζεται ένα ελάχιστο πλαίσιο. Ακριβώς αυτό είναι το πνεύμα αυτής της ρύθμισης (ΣΣ υπέρ των 10 στρεμμάτων…) και πρέπει να το στηρίξουμε. Είναι το πρώτο βήμα για την πλήρη κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης.
Ο πήχης ανεβαίνει και τότε οι αντιδράσεις εναντίον της δόμησης από Μεγαλοϊδιοκτήτες και REAL ESTATE θα είναι πιο εύκολες και με ευρύτερες συμμαχίες για την υπεράσπιση της φύσης και του τοπίου.
Δυστυχώς η επιφανειακή «αριστερή» και η λαϊκίστικη τοποθέτηση που βλέπει την αντίθεση μεγάλης και μικρής ιδιοκτησίας, παραβλέπει εντελώς την ανάγκη περιορισμού της δόμησης και το οριακό σημείο που βρισκόμαστε σε σχέση με την κατάσταση των ενδιαιτημάτων και του τοπίου.
Και είναι σαφές ότι πίσω από αυτήν την προσέγγιση των βουλευτών βρίσκονται οι εργολάβοι (μικροί και μεγάλοι).
Όταν αγοράζεις χωράφι δεν μπορείς να διεκδικείς την υπεραξία ενός οικοπέδου. Εδώ βρίσκεται η διαπλοκή των δημάρχων κλπ με τους εργολάβους. Ένα χωράφι που κάνει 5.000 € γίνεται οικόπεδο και κάνει 50.000 € με την ανάπτυξη ενός δρόμου που το κάνει πιο προσιτό για κτίσιμο και κατοικία.
Αυτά έχουν στο μυαλό τους οι βουλευτές που … «αντιστέκονται». Τα υπόλοιπα είναι φούμαρα.
Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να τους φτύσουμε...
«Στην Ελλάδα η εκτός σχεδίου δόμηση έχει απαγορευτεί με νόμο του 1923. Παρ’ όλα αυτά εφαρμόζεται, είτε παράνομα είτε νόμιμα, με διάφορες παρεκκλίσεις και εξαιρέσεις.
Ανάλογα φαινόμενα δεν συναντάμε στην Ευρώπη όπου εκεί οι περισσότερες χώρες έχουν απαγορεύσει την εκτός σχεδίου δόμηση πριν από πολλές δεκαετίες.
Η «κατά παρέκκλιση» ρύθμιση της εκτός σχεδίου δόμησης είναι πρωτοτυπία της Ελλάδας και έχει γίνει επί χούντας..
Αν μπούμε στην λογική να αποζημιώνονται όλοι για την στέρηση του δικαιώματος να κτίζουν εκτός σχεδίου, θα θέλαμε 10 μνημόνια.
Η ανά περιοχή ρύθμιση είναι προφανώς το ζητούμενο.
Όσοι όμως έχουν συμμετάσχει στην εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών ή χωροταξικών σχεδίων, στην παρουσίαση ή δημοσιοποίηση αυτών, θα έχουν δει τι σοβαρό θέμα υπάρχει κατά περίπτωση και τι απίθανες συμμαχίες δημιουργούνται. Το παιχνίδι τοπικά είναι χαμένο αν δεν υποστηρίζεται ένα ελάχιστο πλαίσιο. Ακριβώς αυτό είναι το πνεύμα αυτής της ρύθμισης (ΣΣ υπέρ των 10 στρεμμάτων…) και πρέπει να το στηρίξουμε. Είναι το πρώτο βήμα για την πλήρη κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης.
Ο πήχης ανεβαίνει και τότε οι αντιδράσεις εναντίον της δόμησης από Μεγαλοϊδιοκτήτες και REAL ESTATE θα είναι πιο εύκολες και με ευρύτερες συμμαχίες για την υπεράσπιση της φύσης και του τοπίου.
Δυστυχώς η επιφανειακή «αριστερή» και η λαϊκίστικη τοποθέτηση που βλέπει την αντίθεση μεγάλης και μικρής ιδιοκτησίας, παραβλέπει εντελώς την ανάγκη περιορισμού της δόμησης και το οριακό σημείο που βρισκόμαστε σε σχέση με την κατάσταση των ενδιαιτημάτων και του τοπίου.
Και είναι σαφές ότι πίσω από αυτήν την προσέγγιση των βουλευτών βρίσκονται οι εργολάβοι (μικροί και μεγάλοι).
Όταν αγοράζεις χωράφι δεν μπορείς να διεκδικείς την υπεραξία ενός οικοπέδου. Εδώ βρίσκεται η διαπλοκή των δημάρχων κλπ με τους εργολάβους. Ένα χωράφι που κάνει 5.000 € γίνεται οικόπεδο και κάνει 50.000 € με την ανάπτυξη ενός δρόμου που το κάνει πιο προσιτό για κτίσιμο και κατοικία.
Αυτά έχουν στο μυαλό τους οι βουλευτές που … «αντιστέκονται». Τα υπόλοιπα είναι φούμαρα.
Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να τους φτύσουμε...
ΥΓ
Η φωτογραφία της ανάρτησης αναφέρεται στην ειδική περίπτωση της αφόδευσης "αφυψηλού". Σύμφωνα με το slang.gr, που επιδίδεται σε συστηματική καταγραφή των "περιθωριακών" εκφράσεων , η έκφραση "Χέσε ψηλά κι αγνάνευε" σημαίνει ότι "η σύντομη ή επιτυχής διεκπεραίωση μιας υπόθεσης είναι κάτι απίθανο"....Από χωροταξικό σχεδιασμό μηδεν, αλλά κατι γίνεται με τη δυσκοιλιότητα......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου