ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ : ΑΠΑΞ ΡΟΚΑΣ,ΕΣΑΕΙ ΡΟΚΑΣ….

Τη τελευταία φορά που είδα τον Πουλικάκο μαζί με το Γιάννη Γιοκαρίνη στο «Κύτταρο», πριν ενάμισι χρόνο, μου φάνηκε αστείο που πέρασε τον μισό χρόνο από το τραγουδιστικό του νούμερο καθισμένος σε μια καρέκλα, στο μέσο της σκηνής…Αναλογίστηκα τότε τον Μικ Τζάγκερ και τα τρεχαλητά του στη διάρκεια των συναυλιών, για να καταλήξω τελικά στο συμπέρασμα ότι το ροκ θέλει σκηνική ένταση – χωρίς αυτό να σημαίνει υποχρεωτικά και τζόκινγκ εν ώρα συναυλίας….
Αυτός ο τρελός καλλιτέχνης που τα έχει τετρακόσια και που πρόλαβε την οκά ως μονάδα μέτρησης των ελληνικών βαρών, με παραπέμπει επίμονα σε ένα δασολογικό κανόνα που διατυπώθηκε με στόχο την αποτροπή των καταπατήσεων : «Άπαξ δάσος, εσαεί δάσος»… Στον Πουλικάκο ταιριάζει το «Άπαξ ροκάς, εσαεί ροκάς», για να δηλώνει αφενός το ροκάδικο γονιδίωμα που τον ακολουθεί από τη στιγμή της «σύλληψής» του, κι αφετέρου τον απάτητο χαρακτήρα του…..
Χάρη στο σκηνοθέτη Νίκο Περάκη και στους ρόλους που έδωσε στον Πουλικάκο, διασώθηκε το αεριτζίδικο νεοελληνικό look(θεαθήναι) και το ντουέτο σαρκασμού – αυτοσαρκασμού, που ακούγεται μέσα στο εθνικό μας μπάχαλο…Τότε όμως οι καιροί ήταν άλλοι και οι ψιλοχονδροαυταπάτες καλά κρατούσαν. Σήμερα ο Πουλικάκος μεταμορφώνεται και δίκην Ρήγα Φεραίου-Ροκ (διπλό επώνυμο, όπως λέμε Αγγελάκη-Ρουκ) κράζει – όχι στη διαπασών αλλά στην «Ελευθεροτυπία» της 22.1.2011:

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
Ως πότε πια για ψέματα
θα πεθαίνουν τα παιδιά μας;!!
Ως πότε πια θα σβήνουνε
τα όνειρά μας;!!
Ως πότε αυτή η ζωή
της κτηνωδίας;!!
Κι ως πότε η εποχή της κρατικής
τρομολαγνείας;!!

Ως που θα πάει ρε παιδιά
αυτή η κοροϊδία;!!
Ως πότε πια αμάθεια, απάθεια,
ως πότε η μαλακία;!!
Ως πότε βρε!!
θα την κάνουμε γαργάρα;!!
Κι ως πότε θα σμπρώχνουμε
στον ανήφορο γαϊδάρα;!!

Ως πότε παλικάρια
θα ζούμε στα στενά;!!
Και πότε, πες μου πότε
θα ξαναβγούμε στα βουνά;!!
Φωνάζει ο Ρήγας απ’ τον τάφο του:
«Ως πότε αυτό το χάλι;»
Το ψάρι παραβρόμησε
απ’ το κεφάλι !

Στα σπίτια μας επέλαση:
ριάλιτι αστέρες!
Και δεν καταλαβαίνουμε
ούτε με σφαίρες!
Επί σφαγήν μες το μαντρί
και πίσω απ΄ το κριάρι
Τρέχουμε σαν τα πρόβατα
δεν παίρνουμε χαμπάρι!

Στενάζουνε οι θάλασσες
τα δάση, τα ποτάμια!
Τα χουνε κάνει ρημαδιό
των εργολάβων τα πλοκάμια!
Πλακώσαν μαύρα σύννεφα
και πλησιάζει μπόρα!
Ο χρόνος φεύγει χάνεται
κι η ώρα είναι τώρα !


Φτάνει πια ! Φτάνει ! Δεν πάει άλλο !
ΤΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΤΕ ΡΕ !!!
(Το κέρατό μου μέσα !!!)
Δημήτρης Πουλικάκος

ΥΓ του Οικοπαράξενου :

5 Φεβρουαρίου, ΡΟΝΤΕΟ, Χέϋδεν 34, πλατεία Βικτωρίας. Ο καλλιτέχνης θα είναι εκεί, περί ώραν 11η μμ., με τον Γιάννη Γιοκαρίνη