ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΚΑΙ ΠΛΑΚΑΤΖΙΔΙΚΑ

Κλασικός ποδοσφαιρόφιλος δεν είμαι, ποδοσφαιρικές εφημερίδες σπανίως ξεφυλλίζω, με ποδοσφαιρόφιλους μικρή επαφή έχω, όμως «διαθέτω» αρκετά χρόνια ηλικίας και μνήμη από τα ποδοσφαιροτραφή νιάτα μου. Το γινόμενο αυτό (ηλικία Χ μνήμη) είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να μπορώ ακόμη και να ανθολογήσω κάποια στοιχεία από τις αναμνήσεις μου….

Εν αρχή βέβαια ήν το «blog Th ΑΡ» , στο οποίο έτυχε να πέσω σήμερα το πρωϊ, και να δω κάτι ατάκες που συνέλεξε από τον αειφορικό Νίκο Αλέφαντο…Για όσους δεν γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, κι ακόμη για όσους έχουν βαρεθεί την καταχρηστική και πληθωριστική χρήση του χαρακτηρισμού «τελευταίος» («ο τελευταίος ευπατρίδης της πολιτικής», «ο τελευταίος των μεγάλων του θεάτρου», «ο τελευταίος βιρτουόζος του βιολιού», «ο τελευταίος χώρος πρασίνου» κλπ.), τους πληροφορώ ότι ο Νίκος Αλέφαντος είναι, χωρίς υπερβολή, ένας original τελευταίος…Ο Αλέφαντος αποτελεί ένα εν ζωή απολίθωμα της παραδοσιακής μαγκιάς, ένα μνημειακό λαϊκό τύπο βγαλμένο κατευθείαν από την «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού, ένα σκληρό καρύδι της παλιάς ποδοσφαιρικής εποχής. Δεν θέλω να τον αδικήσω και να αμφισβητήσω τις σημερινές προπονητικές του ικανότητες, αλλά μου θυμίζει εκείνη την «εκλεπτυσμένη» μέθοδο δράσης που είχε συνοψίσει κάποιος προπονητής του Ολυμπιακού στη δεκαετία του 50, απευθυνόμενος στους παίχτες της ομάδας του πριν από ένα κρίσιμο αγώνα : «Άντρες είστε, μουστάκια έχετε, παίξτε μπάλα για να κερδίσετε…..»!
Ο Αλέφαντος έχει κάτι από εκείνο τον εμπαθή φίλαθλο του Εθνικού Πειραιώς που μέχρι τον θάνατό του κράτησε την ουρανομήκη κραυγή «Εθνικάρααααα» σε υψηλά επίπεδα διασημότητας. Έχει ακόμη κάτι από τον ποδοσφαιριστή Βαμβακούλα και την ιστορική απόφανσή του: « να μαζευτούμε 5-6 άτομα και να κάνουμε μια τριμελή επιτροπή»….Όμως ο Αλέφαντος ήταν σαφώς «περισσότερος» και από τον «Εθνικάρα» αλλά και από τον Βαμβακούλα…

Να λοιπόν μερικές από τις ατάκες που συνέλεξε το «blog Th ΑΡ»:

Δημοσιογράφος: "Εσείς πού θα βάζατε τον Τουρέ, αφού μπορεί να παίξει παντού; Στο κέντρο ανασταλτικό χαφ, πίσω από τα φορ, επιθετικό ή αλλού"; Αλέφαντος: (Σκέφτεται)... "Αλλού. Θα τον πούλαγα αλλού να πάρω κανέναν άλλο γιατί είναι αργός !"
"Εγώ έχω το Σαββίδη που είναι γκαζοζέν και τον Καραπιάλη που βρίσκει ο κώλος του στο χόρτο".
"Χίτλερ και Χιροχίτο ο Νταϊφάς, αυτός μ' έφαγε απ 'τον Ολυμπιακό".

"Ρε τον καργιόλη τον Παϊρέτο, που να του καεί το σπίτι και τα κοστούμια..." (μονολογώντας για το διαιτητή του αγώνα Ολυμπιακός - Μαρσέϊγ).

"Ποιός Βεγκνέ, ρε, που πάει και παίζει με σέντρε φορ αυτόν τον Αρνή" (Βεγκνέ = Βενγκέρ, Αρνής = Ανρί).

"Ο Σάντος... κοίταξε να δείς, ο Σάντος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος εργάζεται, αλλά στον πάγκο... μπορεί να 'χουνε μπεί οι Τούρκοι στη Θεσσαλονίκη και στην Ελλάδα κι αυτός να ξυπνήσει το Μεγάλο Σάββατο".

"Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος. Όχι καλλιστεία. Δε μπορείς, κύριε Πετρόπουλε, να πηγαίνεις στη μάχη με κοστούμια, φουλάρι, πιστολάκι και κομμωτήριο. Που πας, ρε !".

Σε παλιότερα κείμενα, έχω κάνει αναφορά σε ποδοσφαιρικούς νεολογισμούς και εξω-φρενικές εκφράσεις από νέους αθλητικογράφους…Δεν εννοώ τόσο εκείνο τον απίστευτο τίτλο σε θεσσαλονικιώτικη εφημερίδα , που τσιτάρησα κάμποσες φορές σε διάφορα κείμενά μου : Ο ΠΑΟΚ ΒΑΔΙΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΠΕΠΡΩΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ! Εννοώ κυρίως τις καβαφικές επιδράσεις στο σώμα της αθλητικογραφίας, όπως λόγου χάρη τον τίτλο : «ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΗΝ Β ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ….»
Είμαι σίγουρος ότι άλλοι, αρμοδιότεροι εμού, θα μπορούσαν να συλλέξουν πολύ περισσότερα κωμικά στιγμιότυπα από τον ποδοσφαιρικό χώρο. Υποστηρίζω μάλιστα ότι με την κοινοποίησή τους θα κάνουν πολύ καλό :Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο, αν και παιχνίδι, έχει εμπλακεί στα γρανάζια του μίσους και των ανταγωνισμών, οπότε η χορήγηση χιούμορ μπορεί να λειτουργήσει κατευναστικά και ενοποιητικά, δημιουργώντας ένα πιο φιλικό και ανθρώπινο κλίμα μεταξύ των φιλάθλων…